Chrześcijańscy panowie i ich obowiązki

utworzone przez | maj 15, 2023 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy

 

Królestwo Chrystusa

Kol. 4:1

25. A ten, kto wyrządza krzywdę, otrzyma zapłatę za krzywdę, a u Boga nie ma względu na osobę.

1. Panowie, obchodźcie się ze sługami sprawiedliwie i słusznie, wiedząc, że i wy macie Pana w niebie.

2. Trwajcie w modlitwie, czuwając na niej z dziękczynieniem;

Aby dobrze zrozumieć czego w tekście Kolosan 4:1 Bóg wymaga od chrześcijan będących pracodawcami, niezaleznie od ekonomicznego systemu w jakim dane jest im żyć,  należy zwrócić uwagę na wcześniejszy kontekst.

Rozważając trzeci rozdział Listu do Kolosan dotarliśmy do momentu, w którym Apostoł przypomniał każdej grupie społecznej o właściwym porządku i zachowaniu w obliczu Boga, tak, aby Kościół mógł harmonijnie wzrastać w poznaniu i właściwej praktyce. Określone zostały jako oddająca chwałę Bogu pobożność wynikająca wprost z tekstu Pisma Świętego, autorytatywnego Słowa Boga.

  • męża, żony i dzieci
  • pracowników i pracodawców
  • a także starszyzny i wierzących

Kościół określony został jako zarządzany przez Głowę (Kol. 1:18; Efez. 1:22; 4:15; 5:23) czyli Jeusa Chrystusa, niepodzielnego władcę Swojego ciała. Chrystus Stworzyciel wszechrzeczy (Jan 1:10; Kol. 1:16; 2 Piotra 3:5; Neh. 9:6) ustanowił swoje prawo w Kościele, nazywając kościół królestwem nie z tego świata.

Jana 18:36 Jezus odpowiedział: Moje królestwo nie jest z tego świata. Gdyby moje królestwo było z tego świata, to moi słudzy walczyliby, abym nie został wydany Żydom. Teraz jednak moje królestwo nie jest stąd.

Pielgrzymujące królestwo Chrystusa, w obecnym stanie znajduje się w Jego podwładnych, w dzieciach Bożych, czyli w Kościele, poprzez zamiekszującego w chrześcijanach Ducha Świętego

Łuk. 17:20-21  Królestwo Boże nie przyjdzie dostrzegalnie. I nie powiedzą: Oto tu, albo: Oto tam jest.  Królestwo Boże bowiem jest wewnątrz was.

Kościół zgodnie z Bożym nakazem ma być pozbawiony uprzedzeń wynikających ze statusu społecznego na tym świecie, które generalnie  podsumowują pochodzenie i zamożność.  Duch Święty przebywa tak samo w bogatym Żydzie jak i biednym scytyjskim niewolniku (I różne są działania, lecz ten sam Bóg, który sprawia wszystko we wszystkich 1 Kor. 12:6).

Jest to duchowe królestwo o zupełnie innym charakterze niż wszystkie ziemskie królestwa ludzi cielesnych.

Struktura władzy Imperium Rzymskiego

Łuk. 22:25 Lecz on powiedział do nich: Królowie narodów panują nad nimi, a ci, którzy sprawują nad nimi władzę, nazywani są dobroczyńcami.

Choć królestwo Chrystusa jest niewidzialne i przebywa w sercach chrześcijan przez Ducha, ciała Jego poddanych nadal pozostają na ziemi i podlegają ziemskim władcom.  Jak zauważył autor Listu do Diogneta chrześcijanie żyją na pograniczu dwóch światów pozostając lojalni wobec dwóch systemów władzy, przy czym nadrzędność obywatelstwa niebiańskiego jest wyraźnie implikowana:

„[chrześcijanie] Mieszkają każdy we własnej ojczyźnie, lecz niby obcy przybysze. Podejmują wszystkie obowiązki jak obywatele i znoszą wszystkie ciężary jak cudzoziemcy. Każda ziemia obca jest im ojczyzną i każda ojczyzna ziemią obcą. Przebywają na ziemi, lecz są obywatelami nieba.„ [1]

Kolosy, czyli miejscowość w której znajdował się kościół, pierwotny adresat listu, były dość biednym i podupadającym miastem we Frygii, jednej z prowincji cesarstwa. Cesarstwo Rzymskie było rządzone przez autokrację, co oznacza, że rząd składał się z jednej osoby. W Rzymie tą osobą był cesarz. Senat, który był dominującą władzą polityczną w Republice Rzymskiej, został zachowany, ale brakowało mu prawdziwej władzy politycznej, w związku z czym podejmował niewiele rzeczywistych decyzji

Dwa główne porządki społeczne w starożytnym Rzymie to patrycjusze i plebejusze. Grupy toczyły ze sobą walkę polityczną. Na początku patrycjusze mieli monopol na władzę, podczas gdy plebejusze zaczynali od niczego poza prawem głosowania na zgromadzeniach. W rzeczywistości w czasie pisania Listu Rzym zarządzany był przez cesarza.

Granice między różnymi klasami były ścisłe i prawnie egzekwowane: członkowie różnych klas nawet ubierali się inaczej. Tylko cesarz mógł nosić fioletową togę, podczas gdy senatorowie mogli nosić białą togę z latus clavus, szerokim fioletowym paskiem wzdłuż krawędzi. Togi jeździeckie miały wąski fioletowy pasek (clavus augustus).

Interakcji pomiędzy klasami było dużo. W domach klas wyższych pracowali niewolnicy i niektórzy wolni, jak senatorowie i patrycjusze. Żołnierze mieszali się także ze swoimi oficerami.
.

Patronat

Społeczeństwo rzymskie obejmowało również system mecenatu. Członkowie klas wyższych – patroni – oferowali ochronę wyzwoleńcom lub plebejuszom, którzy stali się ich „klientami”. Patronat mógł polegać na pieniądzach, żywności lub pomocy prawnej. Tradycyjnie wszyscy uwolnieni niewolnicy stawali się „klientami” swojego byłego właściciela

W zamian za mecenat patroni otrzymywali szacunek i przysługi polityczne. W okresie Imperium klienci byli zobowiązani do codziennego pozdrowienia swoich patronów, a liczba pozdrawiających pomagała określić status społeczny patrona. Na granicach Imperium rzymscy generałowie służyli jako patroni dla podbitych przez siebie ludów, podczas gdy rzymskie prowincje lub miasta często poszukiwały wpływowego senatora, który pełniłby rolę patrona i nadzorował ich interesy w Rzymie.
.

Awans społeczny

Ze względu na nieelastyczność społeczeństwa rzymskiego, awans społeczny, choć możliwy, dotyczył nielicznych. Podstawą awansu było bogactwo i majątek, podobnie jak mecenat cesarza  – co ciekawe, w pewnym momencie Kaligula uczynił senatorem nawet konia.

Imperium Rzymskie oparte było o wyzysk klas niższych z zachowaniem pozorów społecznej sprawiedliwośći. Codziennemu życiu biedoty i niewolników towarzyło złudzenie możliwości awansu społecznego, najczęściej nigdy nie urzeczywistnionego. Jak każda scentralizowana tyrania dla zachowania statusu quo elit Rzym potrzebował taniej siły roboczej zapewnianej przez klasy niższe – plebejuszy i niewolników.

Relacja między panem a sługą pozostawiała wolną rękę temu pierwszemu w dowolnym traktowaniu podwładnych. Zbiegłych niewolników ścigano, a zabicie niewolnika pod dowolnym pretekstem było prawnie sankcjonowane.

Imperium Rzymskie stanowi przykład niezdolności człowieka do ustanowienia systemu, w którym zachowane będą równość, wolność i sprawiedliwość dla wszystkich. Obserwując historię świata i jego narodów zauważamy, że niezależnie od proklamowanych intencji i pierwotnych założeń, idee doskonałej wspólnoty ulegają wypaczeniu.

  • Monarchia staje się absolutna
  • Demokracja zamnienia się w oligarchię
  • Republika prowadzi do dyktatury

Ostateczną formą dyktatury jest socjalizm i następujący po nim komunizm. Wprowadzony aby obalić rządy burżuazji i zaprowadzić tzw. rządy ludu, w rzeczywistości tworzy nową elitę partyjnych aparatczyków oddając władzę absolutną wąskiemu gronu komisarzy pod przewodnictwem nieomylnego lidera.

Psalm 62:9 Doprawdy synowie ludzcy są marnością, synowie mocarzy – zawodni; położeni na wagę, wszyscy razem są lżejsi niż marność.

Przyczyna zła

Pismo Święte wskazuje nam na przyczynę niesprawiedliwości społecznej, którą jest grzech człowieka. Grzech jest odpowiedzialny za wypaczenia w każdym systemie politycznym i ekonomiczym, ponieważ systemy te tworzą grzeszni ludzie. Grzech również uniemożliwia życie wszystkich ludzi w pokoju i harmonii. Grzech, oddzielając człowieka od Boga uczynił go martwym duchowo i niezdolnym do czyneinia dobra. To dlatego świat potrzebuje wielu

Przysłów 28:2-4  2. Z powodu grzechu ziemi wielu jest jej władców, ale dzięki człowiekowi roztropnemu i rozumnemu będzie trwała. 3. Ubogi człowiek, który gnębi biednych, jest jak gwałtowny deszcz, po którym nie ma chleba. 4. Ci, którzy odstępują od prawa, chwalą niegodziwych, lecz ci, którzy przestrzegają prawa, zwalczają ich.

Upadek zniszczył harmonię relacji między Bogiem a człowiekiem deprawując tego ostateniego z wszelkiego dobra i sprawiedliwości. Każdy ludzki wysiłek przesiąknięty jest złem i niesprawiedliwością i to właśnie dlatego nawet najelpsze w teorii idee polityczne muszą w ostateczności wydać zatruty owoc.

Izaj. 64:6 My wszyscy jednak jesteśmy jak nieczyści, a wszystkie nasze sprawiedliwości są jak szata splugawiona; wszyscy opadliśmy jak liść, a nasze nieprawości uniosły nas jak wiatr.
.
Kazn. 9:3 Jest takie zło we wszystkim, co się dzieje pod słońcem: jeden los spotyka wszystkich. A przy tym serce synów ludzkich jest pełne zła, a głupota znajduje się w ich sercach, póki żyją, a potem idą do zmarłych
.
Psalm 39:5 Oto wymierzyłeś moje dni na szerokość dłoni, a mój wiek jest niczym przed tobą; zaprawdę każdy człowiek, nawet najlepszy, jest całkowitą marnością. Sela.
.
1 Mojż. 6:5 A widząc Pan, że wielka była złość ludzka na ziemi, a wszystko zmyślanie myśli serca ich tylko złe było po wszystkie dni

Ponieważ każdy człowiek z natury jest marnością,  ponieważ wszystkie czyny ludzi są złe i niesprawiedliwe , ponieważ głupota zawwsze trzyma się serca nawet najlepszych z ludzi, heroiczne dążenia do stworzenia doskonałego systemu spłecznego muszą upaść. Jednak Bóg nie sankcjonuje anarchii jako systemu społecznego. Każdy naród zarządzany jest przez Boga odpowiednim dla niego systemem społecznym.  Jak zauważył John Knox, szkocki kaznodzieja z XVI wieku

„…ani narodziny, wpływ gwiazd, wybranie ludzi, siła zbrojna, ani też cokolwiek, co można pojąć siłą natury, nie czyni rozróżnienia między władzą wyższą a władzą niższą, lub któreby ustanawiało królewski tron ​​królów; ale czyni to jedyny i doskonały dekret Boga, który chce, aby jego strach, moc i majestat częściowo świeciły na tronach królów i na twarzach sędziów i to dla korzyści i wygody człowieka.” [2]

Wyznanie Knoxa jest znamienne, ponieważ w pewnym momencie swojego życia został siłą zmuszony do niewolniczej służby na galerach papistów, a jednak swój los postrzegał jako będący całkowicie zależny od Bożego dekretu i opatrzności. Knox wierzył, że opór tyrani jest posłuszeństwem Bogu. Jednak nie uznawał anarchii za rozwiązanie. Knox pisze dalej:

„A ktokolwiek czyni starania aby zniweczyć porządek rządów, który Bóg ustanowił i na który pozwoliło Jego święte Słowo, i wprowadzał takie zamieszanie, że nie powinno być różnicy między władzami wyższymi a poddanymi, nie robi nic innego jak tylko odwraca do góry nogami tron ​​Boży, co do którego Bóg chce, aby był utwierdzony na ziemi; jak na końcu i przyczyna tego zarządzenia jaśniej się objawi” [3]

Boża opatrzność

W obecnym  tymczasowym stanie upadłego w grzech świata Bóg postanowił okiełznać ludzkie serce przynajmniej częściowo, przez zaprowadzenie porządku przez ustanowienie władzy.

Rzym. 13:1 Nie ma bowiem władzy innej, jak tylko od Boga
.
Przysłów 8:15 Dzięki mnie królowie rządzą i władcy stanowią sprawiedliwość

Władzy Bóg wyznaczył granice, którą jest Boże prawo. Do tego celu Bóg udzielił swojego autorytetu każdej władzy, aby przestrzegane był moralny standard dekalogu:

Rzym. 13:4 Jest bowiem sługą Boga dla twojego dobra. Ale jeśli czynisz zło, bój się, bo nie na próżno nosi miecz, gdyż jest sługą Boga, mszczącym się w gniewie nad tym, który czyni zło.Każda władza przekarczająca Boże granice zasługuje na Boży sąd.

O Bożym zarządzaniu światem przez opatrznościowe ustanowienie władzy przeczytamy w Artykule XIII Konfesji Belgijskiej zatytułowanej Opatrzność Boga i Jego zarządzanie wszystkimi rzeczami

„Wierzymy, że ten sam dobry Bóg, po tym jak stworzył wszystkie rzeczy, nie zapomniał o nich ani nie oddał je losowi czy przypadkowi, lecz sprawuje nad nimi pieczę i zarządza nimi zgodnie ze swoim świętym zamysłem i dlatego nic w tym świecie nie dzieje się bez Jego postanowienia. Jednak nie jest On sprawcą popełnianych grzechów ani nie jest za nie odpowiedzialny. Jego moc i dobroć są tak wielkie i niepojęte, iż nakazuje i wypełnia swoje dzieło w sposób jak najbardziej doskonały i prawy, nawet gdy złe moce i ludzie postępują niesprawiedliwie” [4]

Knox żyjąć w trudnych warunkach swojego czasu, prześladowany, zniewolony i doświadczający opresji tego świata reprezentował królestwo nie z tego świata. Będąc pielgrzymem na ziemi podlegał prawom królestwa w jakim się urodził ale też zdawał sobie sprawę z wyższego i nadrzędnego obowiązku posłuszeństwa Bożemu prawu. Zwrócił się otwarcie do panów tego świata, przypominając im, że celem ich rządów nie jest osobiste zadowolenie ale sprawowanie władzy nad podwładnymi w bojaźni Bożej po to aby dobro podwładnych było zachowane a imię Boże wywyższone.

„Celem i przyczyną, dla której Bóg wyciska w słabym i wątłym ciele człowieka obraz własnej mocy i majestatu, nie jest nadymanie ciała we własnych oczach; ani też, celem nie jest aby serce tego, które jest wywyższone ponad innych, wpadło w zarozumiałość i pychę, a więc gardziło innymi; celem jest żeby uważał, że został wyznaczony na zastępcę Tego, którego oczy nieustannie go obserwują, aby widzieć i badać, jak zachowuje się na swoim stanowisku [5]

Serce wywyższone ponad innych to serce ziemskiego pana. Dość kuszący stan każdego wywyższonego człowieka. Choć Knox odnosił swoją krytyczną wypowiedź do królów i władców tego świata, znajduje ona swoje zastosowanie szczególnie względem panów będących chrześcijanami.

„Chciałbym [mówi Knox], aby ci, którzy mają władzę, zastanowili się, czy panują i rządzą przez Boga i czy Bóg nimi rządzi; czy też rządzą obok, poza i przeciwko Bogu” [6]

Jest to szczególnie ważne w przypadku ziemskich panów będących chrześcijanami. Reprezentują oni bowiem Boga nie tak jak ich pogańscy odpowiednicy – w sposób nieświadomy – lecz świadomie i konfesyjnie. Pan, który jest wierzący, został przez Boga szczególnie zobowiązany do życia na tym świecie według zasad nie z tego świata.
.

Kościół jako antyteza świata

W tym kontekście słowa Jezusa kontrastujące porządek kościelny z porządkiem tego świata mają znamienny wydźwięk:

Mat. 20:25-26 25. Ale Jezus przywołał ich do siebie i powiedział: Wiecie, że władcy narodów panują nad nimi, a ci, którzy są wielcy, sprawują swą władzę nad nimi. 26. Lecz nie tak ma być wśród was, ale kto między wami chce być wielki, niech będzie waszym sługą.

W strukturze władzy najbardziej widoczny jest Kontrast między dwoma światami:

  • ziemskim, cielesnym, egoistycznym i grzesznym
    ,
  • a niebieskim, duchowym, pełnym bezinteresownej miłości i świętym

Tak jak na świecie władcy bezwględnie wykorzystują podwładnych aby się wzbogacić czy też poszerzyć zakres władzy, czy to politycznie czy militarnie, tak w kościele, który jest przedsionkiem nieba, pielgrzymującym narodem oczekującym na powrót Króla, ci, którym Bóg udzielił autorytetu władzy aby sprawowali urzędy nie powinni wykorzystywać swojej pozycji tak, jak czynią to władcy z tego świata.
.

Kwestia przemian i reform

Na marginesie warto w tym miejscu dodać, że kościół nie stanowi forpoczty przemian społoecznych na sposób miiltarny lecz duchowy. Kościół nie jest partią polityczną ani jednostką wojskową lecz raczej heraldem Bożego przymierza:

2 Kor. 10:4-5 4. (Gdyż oręż naszej walki nie jest cielesny, ale z Boga, i ma moc burzenia twierdz warownych); 5. Obalamy rozumowania i wszelką wyniosłość, która powstaje przeciwko poznaniu Boga, i zniewalamy wszelką myśl do posłuszeństwa Chrystusowi;

Kościół jako reprezentujący przyszły ład nowego nieba i nowej ziemi wskazuje przez wszystkie czasy na nowy charakter i strukturę oczekiwanego przez chrześcijan porządku, gdzie sprawiedliwy Bóg w osobie Jezusa Chrystusa będzie sprawiedliwie rządził swoim ludem.

1 Kor. 8:5-6 5. Bo chociaż są tacy, którzy są nazywani bogami, czy to na niebie, czy na ziemi – bo wielu jest bogów i wielu panów;  6. To dla nas jest jeden Bóg, Ojciec, z którego wszystko, a my w nim, i jeden Pan, Jezus Chrystus, przez którego wszystko, a my przez niego.
.
Izaj. 9:7 A rozszerzeniu jego władzy i pokoju nie będzie końca, zasiądzie na tronie Dawida i nad jego królestwem, aż je ustanowi i utwierdzi sądem i sprawiedliwością, odtąd i na wieki. Dokona tego gorliwość PANA zastępów.

Przyszły świat jako model wzorcowy

Sprawiedliwość i sąd będzie podstawą i jedyną rzeczywistością nowej ziemi i nowego nieba.  W tym nowym bezgrzesznym świecie również będzie istniała pewna struktura, wynikająca z doczesnych zasług wynagrodzona nie zbawieniem (bo to jest jedynie z przyjętej przez wiarę zasługi Chrystusa) co niebiańskim, osobliwym dla każdego statusem:

Łuk. 19:17-19 17. I powiedział do niego: Dobrze, sługo dobry, ponieważ byłeś wierny w małym, sprawuj władzę nad dziesięcioma miastami. 18. Przyszedł też drugi i powiedział: Panie, twoja grzywna zyskała pięć grzywien. 19. Również temu powiedział: I ty władaj pięcioma miastami.

Ziemscy panowie będący chrześcijanami, którym powierzono wiele, mają przed Bogiem większą odpowiedzialność. Od tego w jaki sposób będą zarządzali powierzonymi dobrami oraz jak będą traktować swoich podwładnych zależy jakość ich przyszłego życia. Ci, którzy sprzeniewierzyli się Bogu, choć zbawieni, nie będą jaśnieć chwałą Bożą jak prawowierni, których

„łaskawą nagrodą będzie dane przez Pana dziedzictwo chwały tak doniosłej, jaka nigdy człowiekowi nie śniła się” [7]

Rozróżnienie między nagrodami materialnymi również będzie miało miejsce. Jedni będą władać nad dziesięcioma miastami, inni nad pięcioma. W niebie nie będzie komunizmu lecz sprawiedliwość.  To dlatego chrześcijanie będący panami powinni zawsze pamiętać, że i oni mają Pana w niebie
.

Postawa pańskiego serca

Aby serce chrześcijańskiego pana nie wynosiło się ponad serce sługi, aby ten, któremu Bóg dał więcej w szafarstwie nie myślał, że jest jakkolwiek lepszy od biednych albo też, aby ten który z urodzenia jest lepszego stanu nie gardził ludźmi pośledniejszego pochodzenia tak, jakby zasłużył sobie na to bogactwo, pozycję czy urodzenie swoimi uczynkami Bóg ogłasza, że to On sam jest odpowiedzialny za poniżenie i wywyższenie jednego i drugiego. Jego opatrzność a nie ludzkie uczynki, jest jedyną przyczyną lepszego czy gorszego życia.

1 Kronik 29:11–12 11. Twoja jest, Panie! wielmożność, i moc, i sława, i zwycięstwo, i cześć, i wszystko na niebie i na ziemi twoje jest, Panie! Królestwo , a tyś jest wywższony nad wszelką zwierzchność. 12. I bogactwa, i sława od ciebie są, a ty panujesz nad wszystkimi, a w rekach twych jest moc i siła, i w ręce twojej jest wywyższyć i utwierdzić wszystko.
.
1 Sam. 2:6-7 6. Pan zabija i ożywia, wwodzi do grobu i wywodzi. 7. Pan ubogiego czyni i zbogaca, uniża i wywyższa.

Ponieważ Bóg wywyższa i poniża, czyni biednym i bogatym, przedłuża i skraca życie każdy ziemski pan powinien żyć ze świadomością, że wszystko co posiada jest w rękach Bożych.

  • Mądrość z jaką zarządza majątkiem udzielona została przez Boga.
    .
  • Sam majątek został mu dany nie ze względu na przypadek ale jest to opatrzność Boża.
  • Życie i zdrowie są w rękach Boga.
    .
  • Tak samo jak ubóstwo i choroba które dotykają Braci w Chrystusie.

Stąd życiem każdego chrześcijanina powinna kierować bojaźń Boża, szczególnie w relacji pan-sługa:

Przysłów 15:33 Bojaźń PANA jest pouczeniem w mądrości, a pokora poprzedza chwałę.
.
3 Mojż. 25:42-43 Oni bowiem są moimi sługami, których wyprowadziłem z ziemi Egiptu. Nie będą sprzedawani jako niewolnicy. Nie będziesz srogo panował nad nimi, ale będziesz się bał swego Boga.

Obowiązki panów

Panowie, obchodźcie się ze sługami sprawiedliwie i słusznie

Jak zatem w obliczu tak potężnego Boga, Jego suwerenności i pewności rozliczenia z szafarstwa powinni postępować panowie wobec swoich chrześcijańskich sług, niewolników czy pracowników?

Ponieważ Chrystus oddał swoje życie i przelał swoją świętą krew tak samo za wybranych do zbawienia bogaczy i biedaków, szlachciców i chłopów, oligarchów i żebraków, mądrych jak i mniej roztropnych, wiedząc, że wszyscy mają tego samego Pana w niebie czytamy aby ziemscy panowie obchodzili się ze swoimi sługami dwojako

  1. Sprawiedliwie
  2. Słusznie

Pismo nie naucza aby panowie sprzedawali majątki i rozdawali chrześcijańskim Braciom. Nie naucza także aby słudzy byli przyjmowani jako współwłaściciele majątków swoich chrześcijańskich panów, ponieważ Bóg nie jest komunistą. Co oznacza zatem sprawiedliwe i słuszne obchodzenie się ze sługami?
.

Definicja terminów

Obchodzić się sprawiedliwie w grece zapisane zostało jako τὸ δίκαιον to dikaion co się tłumaczy jako „to co sprawiedliwe”– w odniesieniu do wynagrodzenia za pracę. Jest to aspekt ilościowy traktowania podwładnych

Obchodzić się słusznie w grece zapisane zostało jako τὴν ἰσότητα  ten isoteta Isoteta ma znaczenie albo „równości”, albo „słuszności” co odnosi się do sposobu traktowania – to aspekt jakościowy traktowania podwładnych

Ponieważ w Chrystusie nie ma niewolnika ani wolnego (Kol. 3:11) implikacje rozważanego tekstu mają szerokie zastosowanie w stosunku chrześcijańskich pracodawcówi do pracowników.
.

Biblijne zastosowanie pojęć

Jakie to powinno być postępowanie aby było zgodne z pobożnością, bojaźnią bożą i w ten sposób godnie reprezentowało królestwo Chrystusa na ziemi?

A) Sprawiedliwie rozdzielać pracę, tak aby nikt nie miał jej zbyt wiele

2 Kor 8:13 Nie chodzi bowiem o to, żeby innym ulżyć, a was obciążyć 

B) Sprawiedliwie wynagradzać za wykonaną pracę tak aby doceniany był ten, kto najlepiej pracuje

1 Tym. 5:18 Mówi bowiem Pismo: Młócącemu wołowi nie zawiążesz pyska, oraz: Godny jest robotnik swojej zapłaty

C) Sprawiedliwie i słusznie wypłacać wynagrodzenia należne im na mocy prawa lub umowy

Mat. 20:13 A on odpowiedział jednemu z nich: Przyjacielu, nie robię ci krzywdy. Czyż nie umówiłeś się ze mną na grosz?

D) Zapewnić odpowiednie pożywienie i odzież, która jest dla nich wystarczająca i właściwa do wykonywania pracy

1 Tym. 6:8 Mając natomiast jedzenie i ubranie, poprzestawajmy na tym

E) Posługiwać się nimi z łagodnością i po ludzku, opiekując się nimi w nieszczęściu i chorobie;

Mat. 25:36 Byłem nagi, a ubraliście mnie, byłem chory, a odwiedziliście mnie, byłem w więzieniu, a przyszliście do mnie.

F) Sprawiedliwie korygować nieposłusznych w granicach słuszności, bez zbytniego rygoru i surowości;

Filem. 1:10-12 Proszę cię za moim synem, Onezymem, którego zrodziłem w moich więzach;  11. Który niegdyś był dla ciebie nieużyteczny, ale teraz dla ciebie i dla mnie jest bardzo użyteczny. Jego odsyłam, przyjmij go więc jak moje serce.

G) Czynić wszystko równą ręką wszystkim, nie preferując ani nie pobłażając nikomu ze względu na stan

1 Tym. 5:21 Zaklinam cię wobec Boga i Pana Jezusa Chrystusa, i wybranych aniołów, abyś tego przestrzegał, nie mając względu na osoby, nie kierując się stronniczością.

H) Nie wstrzymywać się przed zapłatą za pracę co jest traktowane przez Boga jako ucisk, szczególnie w odniesieniu do najuboższych:

3 Mojż. 19:13 Nie będziesz uciskać swego bliźniego i nie będziesz go wyzyskiwać. Zapłata najemnika nie zostanie u ciebie aż do rana.

Jest oczywistym, że praca w której funckjonuje właściwy poodział obowiązków, sprawiedliwe rozliczanie za ich wykonywanie, wypłaty dokonywane są zgodnie z prawem i na czas, czynności zawodowe nie przeciążają pracownika, nadzorujący są kompetentni i mili, a także dbają o zdrowie podwładnych czyniąc wszystko bezstronnie, taka praca jest marzeniem każdego człowieka.

I jako taka powinna być szanowana poprzez sumienne i rzetelne wykonywanie wszystkich obowiązków. W ten sposób  w zamian za zagwarantowanie dobrych warunków pracy chrzescijański pan otrzyma najwyższej jakości usługi ze strony pracobiorców.
..

Dzień rozliczenia

wiedząc, że i wy macie Pana w niebie.

Na Sądzie Ostatecznym Chrystus rozliczy ziemskich panów czy postępowali zgodnie ze jego postanowieniem, aby troszczyli się o najsłabszych nie tylko od strony pozytywnej, czyli aktów sprawiedliwości i miłosierdzia ale też negatywnej, czyli aktów zaniechania:

Mat. 25:40 A król im odpowie: Zaprawdę powiadam wam: To, co uczyniliście jednemu z tych moich braci najmniejszych, mnie uczyniliście.
.
Mat. 25:45 Wówczas im odpowie: Zaprawdę powiadam wam, czego nie uczyniliście jednemu z tych najmniejszych, nie uczyniliście i mnie.

Aby majątek i pieniądze nie przesłoniły oczu bogatym chrześcijańskim Panom Bóg zaleca poddanie się nauce Słowa Bożego, trwanie w której sprowadza serce z wyniosłości ku właściwemu miejscu pokory. Zasada dotyczy chrześcijan piastujących wszystkie autorytatywne pozycje, od pomniejszych przedsiębiorców aż do samego szczytu władzy, niezależnie czy jest to król, prezydent, czy rada najwyższa.

5 Mojż. 17:18-20 18. A gdy już zasiądzie na swym królewskim tronie, napisze sobie w księdze odpis tego prawa od kapłanów Lewitów. 19. I będzie go miał przy sobie, i będzie go czytał po wszystkie dni swego życia, aby się nauczył bać PANA, swego Boga, by przestrzegał wszystkich słów tego prawa oraz tych ustaw i aby je wykonywał; 20. Aby jego serce nie wynosiło się ponad jego braci i żeby nie odstąpił od tego przykazania ani na prawo, ani na lewo, aby żył długo w swoim królestwie, on i jego synowie, pośród Izraela.

Niezależnie od systemu w jakim przyszło żyć lepiej sytuowanym chrześcijanom, ich serce ma skłaniać się ku Bogu a nie ku bogactwu. Nawet Jozue, który zapoczątkował teokrację czyli władzę sprawowaną nad ludem przez samego Boga, został napomniany:

Joz. 1:8 Niech ta księga Prawa nie oddala się od twoich ust, ale rozmyślaj o niej we dnie i w nocy, abyś pilnował wypełnienia wszystkiego, co w niej jest napisane. Wtedy bowiem poszczęści się twojej drodze i będzie ci się wiodło.

Praktyczne aplikacje

Wszyscy ludzie są grzeszni, stąd każdy system polityczny i gospodarczy stworzony przez człowieka, czy zarządzany przez człowieka podlega korupcji a w dalszej perspektywie degeneracji. Niezależnie od czasów kościół będzie składał się z różnych klas społecznych, w tym z osób zamożnych, właścicieli środków produkcji jak i biedoty. To nie zmienia faktu, że w obliczu Boga każdy jest równy względem zbawienia. Nie ma ważniejszych chrześcijan ze względu na stan majątkowy. Wybór na urzędy w kościele nie poiwinien być dyktowany statusem społecznym lecz zdolnością do wypełniania biblijnych kwalifikacji wymaganych do jego sprawowania.

Chrześcijanie posiadają podwójne obywatelstwo, stąd powinni stosować się do praw obu królestw z tym zastrzeżeniem, że prawo Boże ma niekwestionowany prymat nad prawem ludzkim. Każdy chrześcijanin, także zamożny, reprezentuje królestwo Boże na ziemi. Chrześcijańscy pracodawcy powinni traktować swoich pracowników słusznie i sprawiedliwie. Zapewniać jak najelpszą jakość pracy i najelpsze możliwe wynagrodzenie. Postępowanie zostanie rozliczone na Sądzie Ostatecznym.

Komunizm nie jest ani Bożą koncepcją ani rozwiązaniem problemu. Słudzy nie mają prawa do odiberania majątków siłą.

Dlatego też stanowczo potępiamy anabaptystów i innych wywrotowców oraz ogólnie wszystkich tych, którzy odrzucają wyższe autorytety i władze, a także dążą do obalenia władzy7, wprowadzają wspólnotę dóbr i gmatwają przyzwoitość i porządek, które Bóg wyznaczył ludziom [8]

Wcześniejszy werset 3:25 – Bóg sprawiedliwy Ojciec i Sędzia
Następny werset 2 – Czujna, wytrwała i dziękczynna modlitwa jako element walki duchowej

Przypisy

[1] List do Diogneta 5.8-9
[2] John Knox, Kazanie w oparciu o Izajasza 26, źródło
[3] Tamże
[4] Belgijskie Wyznanie Wiary 13
[5] John Knox, Kazanie w oparciu o Izajasza 26, źródło
[6] Tamże
[7] Belgijskie Wyznanie Wiary 37
[8] Tamże, 36

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email