Chleb życia dla wszystkich?

utworzone przez | lis 13, 2023 | Egzegezy, Herezja Remonstrancji, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia reformowana

Oferta, i to dla wszystkich…

Jan 6:32 Wtedy Jezus im odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba, ale mój Ojciec daje wam prawdziwy chleb z nieba.

Zwolennicy herezji dobrointencyjnej oferty ewangelii zwanej też bezpłatną ofertą lub amyraldianizmem, argumentują, że Chrystus zwraca się tutaj bezwzględnie do wszystkich lub do wszystkich, którzy słyszą kazanie. Mówi do tych, którzy byli wokół niego:

„Mój Ojciec daje wam [tj. wszystkim, którzy na zewnątrz słuchacie] prawdziwy chleb z nieba”.

Mówią, że dar ten jest powszechny; Chrystus przemawiał tam do mieszanego zgromadzenia, z których wielu pozostało w niewierze (Od tego czasu wielu jego uczniów zawróciło i więcej z nim nie chodziło, werset 66), a jednak w pewnym sensie został im dany *wszystkim*.

I tak, jak manna na pustyni została dana każdemu Izraelicie (nie tylko wybranym), tak w drodze „powszechnego i nieokreślonego daru” Chrystus jest dany przez Boga wszystkim, którzy słuchają, aby wszyscy mogli przyjąć i zastosować Go w zbawieniu własnych dusz. Co więcej, kaznodzieje mogą na podstawie tego tekstu oznajmiać wszystkim, którzy słyszą taką ewangelię:

„Bóg daje każdemu z was prawdziwy chleb z nieba”
.
„Bóg obiektywnie stawia każdego z was w posiadanie Chrystusa i zbawienie (choć nie subiektywnie dla was wszystkich – tylko ci, którzy wierzą, mają to.”)
.
„Bóg daje wam każdemu, głowa za głową, chleb, który z nieba zstępuje.”

Oto Biblijna odpowiedź na tę interpretację i prawidłowe wyjaśnienie tego fragmentu

Znaczenie tekstu

Pytamy o znaczenie Jana 6:32 dotyczącego Ojca Jezusa dającego ludziom prawdziwy chleb z nieba. Powodem zapytania jest wyjaśnienie tekstu przez zwolenników herezji dobrointencyjnej oferty, ludzi skupionych w kręgach nominalnie Reformowanych. Ich wyjaśnienie jest takie, że Bóg daje prawdziwy chleb wszystkim ludziom, bez różnicy. Ale jednocześnie dar ten nie zapewnia wszystkim życia wiecznego, które jest dobrodziejstwem tego chleba.

Jan 6:50-51 50. To jest ten chleb, który zstępuje z nieba, aby ten, kto go je, nie umarł. 51. Ja jestem chlebem żywym, który zstąpił z nieba. Jeśli ktoś będzie jadł z tego chleba, będzie żył na wieki. A chleb, który ja dam, to moje ciało, które ja dam za życie świata.

Najwyraźniej zbawienna moc chleba zależy od woli tych, którym jest on dany. Sugeruje się, że jeśli chleb faktycznie daje życie wieczne niektórym ludziom, w odróżnieniu od innych, którym również jest on dany, powodem jest wola tych ludzi, aby pozwolili, aby chleb ich zbawił.

Warto zauważyć, że nauka tych, którzy wyjaśniają, że chleb życia jest dany wszystkim ludziom jednakowo, głosi, że zbawienie zależy od samych grzeszników. A ponieważ chlebem życia jest sam Jezus jako Zbawiciel (Jana 6:35), przesłaniem obrońców herezji dobrointencyjnej oferty jest to, że Jezus jako Zbawiciel polega na woli grzesznika, aby Go przyjął. Zbawienie zatem należy od tego, który chce. Jest to sprzeczne z nauczaniem Pisma

Rzym. 9:16 A więc nie zależy to od tego, który chce, ani od tego, który zabiega, ale od Boga, który okazuje miłosierdzie.

Obrońcy dobrointencyjnej oferty, czyli w tym jej sformułowaniu oferty, a nawet daru chleba życia dla wszystkich, nie mogli wybrać rozdziału bardziej niszczącego ich teorię niż rozdział Jana 6.
.

Odniesienie do ilustracji

A) Chleb, który Bóg dał Izraelowi, czyli manna, był jedynie typem prawdziwego chleba, którym jest sam Jezus.  Wszyscy Izraelici jedli typologiczny chleb i umierali.

Jan 6:49-50 49. Wasi ojcowie jedli mannę na pustyni, a poumierali. 50. To jest ten chleb, który zstępuje z nieba, aby ten, kto go je, nie umarł.

B) Ci, którzy jedzą prawdziwy chleb, którego starotestamentowa manna była typem, nigdy nie umrą. W wyraźnym odróżnieniu od rzeczywistości, w której Izraelici mogli jeść typologiczny chleb i umrzeć, ten, kto spożywa prawdziwy chleb, nie może umrzeć, ale będzie żył wiecznie

Jan 6:58 To jest ten chleb, który zstąpił z nieba. Nie jak wasi ojcowie jedli mannę, a pomarli. Kto je ten chleb, będzie żył na wieki.

C) Prawdziwym (duchowym) chlebem jest sam Jezus w całym swoim zbawczym dziele

Jan 6:48 Ja jestem tym chlebem życia.

D) Nie wszyscy ludzie, nawet nie wszyscy ludzie w instytucjonalnym kościele, jedzą prawdziwy chleb. Prawdziwy chleb spożywa się przez wiarę

Jan 6:35-36 35. I odpowiedział im Jezus: Ja jestem chlebem życia. Kto przychodzi do mnie, nie będzie głodny, a kto wierzy we mnie, nigdy nie będzie odczuwał pragnienia. 36. Ale wam powiedziałem: Chociaż widzieliście mnie, nie wierzycie.
.
Jan 6:40 I to jest wola tego, który mnie posłał, aby każdy, kto widzi Syna i wierzy w niego, miał życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.

E)  Nie można wierzyć we własną wolę i moc spożywania Jezusa czyli chleba życia

Jana 6:44 Nikt nie może przyjść do mnie, jeśli go nie pociągnie mój Ojciec, który mnie posłał. A ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.

F) Spożywanie prawdziwego chleba, czyli wiara w Jezusa, jest łaskawym dziełem Boga w tych, których wybrał, czyli wybranych na wieki

Jan 6:37 Wszystko, co mi daje Ojciec, przyjdzie do mnie, a tego, który przyjdzie do mnie, nie wyrzucę precz.
.
Jan 6:39 A to jest wola Ojca, który mnie posłał, abym nie stracił nic z tego wszystkiego, co mi dał, ale abym to wskrzesił w dniu ostatecznym.
.
Jan 6:65 I mówił: Dlatego wam powiedziałem, że nikt nie może przyjść do mnie, jeśli mu to nie jest dane od mojego Ojca.

G) A spożywanie prawdziwego chleba oznacza życie wieczne dla każdego, kto go spożywa; nikt, kto je prawdziwy chleb, nie umrze

Jan 6:54 Kto je moje ciało i pije moją krew, ma życie wieczne, a ja go wskrzeszę w dniu ostatecznym.
.
Jan 6:58 To jest ten chleb, który zstąpił z nieba. Nie jak wasi ojcowie jedli mannę, a pomarli. Kto je ten chleb, będzie żył na wieki

Podsumowując: nauka Jana 6 na temat spożywania chleba niebiańskiego wskazuje, że chlebem jest Sam Jezus jako Zbawiciel; jedzenie oznacza wiarę; nikt nie może spożywać go o własnych siłach, ale jedzenie jest darem Bożym tylko dla niektórych;

A Bóg daje tę wiarę tylko tym, których wybrał na przed wiekami. Wniosek jest taki, że Bóg tylko niektórym, prawdziwemu Izraelowi Bożemu, czyli wybranym daje prawdziwy chleb życia i życie wieczne, które ten chleb daje.
.

Legalizm u progu

John MacArthur, Komentarz do Jana 6:32, 40

Znikoma i nietrwała manna, którą zesłał Bóg na pustyni, była jedynie cieniem tego, co miał do zaoferowania w osobie Jezusa Chrystusa, który jako prawdziwy chleb daje życie wieczne całej ludzkości („światu”)… Człowiek nie jest w stanie intelektualnie pojąć harmonii pomiędzy Bożą suwerennością a ludzką odpowiedzialnością w kwestii zbawienia…(kolejny paradoks heretyka)]

Mam radę dla tych, którzy odwołują się do Jana 6 w obronie swojej herezji, że Bóg daje (w sensie ofiarowania) chleb życia wszystkim, ale jego skuteczność, czyli życie wieczne, zależy od woli grzesznika, to znaczy: po przyjęciu oferowanego prezentu. Motywacją do tego nauczania jest doktryna, że Bóg kocha wszystkich ludzi i pragnie ich wszystkich zbawić. Moja rada jest taka, że jak najbardziej znajdź sobie inny fragment niż Jan 6. Za wszelką cenę unikaj Jana 6!

W wyjaśnieniu Jana 6:32 „mój Ojciec daje wam prawdziwy chleb z nieba“, musimy rozważyć następujące pytanie: kim są ci, którym Bóg daje się prawdziwy chleb według Jezusa w tym tekście?

Wielu odpowiada na to pytanie, że wszyscy oni są Żydami z czasów Jezusa i że dawanie nie jest prawdziwym dawaniem, ale zwykłą ofertą chleba, tak że faktyczne przyjmowanie i spożywanie chleba zależy od woli tych, którym chleb jest ofiarowany w dobrej wierze. To z konieczności oznacza, że zbawienie jednego z Żydów nie zależy od dania chleba przez Ojca, ale od przyjęcia tej ofiary z własnej rzekomo wolnej woli. To samo wyjaśnienie, które zaprzecza suwerenności łaski, stosuje się dzisiaj do ludzi: Ojciec ofiarowuje chleb, ale faktyczne oddanie ku zbawieniu zależy od woli odbiorcy.

To jest zaprzeczenie łaski zbawienia. Jest to przesłanie potępione w Liście do Rzymian 9:16: „nie zależy to (zbawienie) od tego, który chce”.

Rzym. 9:16 A więc nie zależy to od tego, który chce, ani od tego, który zabiega, ale od Boga, który okazuje miłosierdzie.

Wnioski

Na pytanie, kim są Żydzi, którym Ojciec daje chleb z nieba, którego spożywanie daje życie wieczne, odpowiadają dwa rozważania egzegetyczne.

Po pierwsze, oczywiście, tożsamość tych, którym daje się chleb w świetle ich identyfikacji w innym miejscu Biblii

Jan 15:16 Nie wy mnie wybraliście, ale ja was wybrałem i przeznaczyłem, abyście wyszli i wydali owoc, i aby wasz owoc trwał, i aby Ojciec dał wam to, o cokolwiek poprosicie go w moje imię.
.
Jana 15:19 Gdybyście byli ze świata, świat miłowałby to, co jest jego. Ponieważ jednak nie jesteście ze świata, ale ja was wybrałem ze świata, dlatego świat was nienawidzi.
.
1 Jana 4:10 Na tym polega miłość, że nie my umiłowaliśmy Boga, ale że on nas umiłował i posłał swego Syna, aby był przebłaganiem za nasze grzechy.
.
2 Piotra 1:1 Szymon Piotr, sługa i apostoł Jezusa Chrystusa, do tych, którzy otrzymali wiarę równie cenną jak nasza, dzięki sprawiedliwości naszego Boga i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa.
.
Filip. 1:29 Gdyż wam dla Chrystusa dane jest nie tylko w niego wierzyć, ale też dla niego cierpieć;
.
Dzieje 18:27 Kiedy chciał udać się do Achai, bracia go zachęcili i napisali do uczniów, aby go przyjęli. Gdy tam przybył, bardzo pomagał tym, którzy uwierzyli dzięki łasce Bożej.
.
Tytusa 1:1 Paweł, sługa Boga i apostoł Jezusa Chrystusa według wiary wybranych Bożych i poznania prawdy, która jest zgodna z pobożnością;

Po drugie, natura dawania. Dawanie nie polega na oferowaniu lub jedynie udostępnianiu chleba osobom. Kontekst Jana 6 jasno pokazuje, że samo ofiarowanie nie wystarczy do zbawienia kogokolwiek. Bo my wszyscy nie jesteśmy w stanie jeść, to znaczy wierzyć. Wiarę trzeba dać grzesznikowi, to znaczy rzeczywiście w niego włożyć.

Werset 44 uczy, że nikt nie może przyjść do Jezusa, to znaczy uwierzyć (Nikt nie może przyjść do mnie) – co w tym fragmencie oznacza to samo, co zjedzenie Jezusa – jeśli Ojciec go nie pociągnie. Samo ofiarowanie Jezusa grzesznikom nikogo nie zbawi. „Dawanie” w wersecie 32 jest i musi być rzeczywistym *oddawaniem* Jezusa grzesznikowi poprzez nieodparte działanie Ducha w sercu grzesznika, który sprawuje wiarę, przez którą jedynie otrzymuje się chleb życia.

Jan 6:29 To jest dzieło Boga, abyście wierzyli w tego, którego on posłał.
.
Gal. 5:22 Owocem zaś Ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara;
.
Kol. 2:12 Pogrzebani z nim w chrzcie, w którym też razem z nim zostaliście wskrzeszeni przez wiarę, która jest działaniem Boga, który go wskrzesił z martwych.
.
Efez. 1:19-20 I czym jest przemożna wielkość jego mocy wobec nas, którzy wierzymy, według działania potęgi jego siły. Okazał ją w Chrystusie, gdy go wskrzesił z martwych i posadził po swojej prawicy w miejscach niebiańskich
.
Hebr. 12:2 Patrząc na Jezusa, twórcę i dokończyciela wiary, który z powodu przygotowanej mu radości wycierpiał krzyż, nie zważając na hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga.

Wyjaśnieniem tego faktycznego dawania niektórym jest wybranie, czyli oddanie niektórych ludzi Jezusowi, co jest wiecznym wybraniem (A to jest wola Ojca, który mnie posłał, abym nie stracił nic z tego wszystkiego, co mi dał, ale abym to wskrzesił w dniu ostatecznym. werset 39).

„Dawanie” w wersecie 32. nie jest zwykłym „ofiarowaniem”, ale rzeczywistym *oddawaniem* chleba przez dar wiary. To dawanie nie zależy od woli grzesznika, ale od wybierającej woli Ojca.

Ponownie, dar jest dany nie wszystkim fizycznym Żydom, ale tym, którzy są “prawdziwym” nasieniem Abrahama, to znaczy wszystkim, którzy są zjednoczeni z Chrystusem, Głową przymierza łaski.

Rzym.; 2:28-29 28. Nie ten bowiem jest Żydem, kto jest Żydem na zewnątrz, ani nie to jest obrzezaniem, co jest na zewnątrz, na ciele; 29. Ale ten jest Żydem, kto jest nim wewnątrz, i to jest obrzezanie, co jest obrzezaniem serca, w duchu, nie w literze, którego chwała nie pochodzi od ludzi, lecz od Boga.

List do Galacjan 3 rozstrzyga, kim są ci, którym dany jest chleb życia. Są to wszyscy i tylko ci, którzy są w Chrystusie przez wiarę, gdyż Chrystus jest nasieniem Abrahama.

Gal. 3:29 A jeśli należycie do Chrystusa, to jesteście potomstwem Abrahama, a zgodnie z obietnicą – dziedzicami.

Ojciec “daje”, naprawdę daje chleb życia tym, którzy przez wiarę i wybranie należą do Chrystusa. Czyni to w ten sposób, że inni stają twarzą w twarz z chlebem i na zewnątrz są wzywani do jego spożycia, w związku z czym są odpowiedzialni za odmowę. Ale Bóg daje chleb tylko niektórym.

Na podstawie, źródło

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email