Spis treści
Po drugiej stronie barykady
Jan 5:15 beze mnie nic nie możecie zrobić.
Co grzesznicy rozumieją, kiedy Iain Murray lub David Silversides mówi im:
„Bóg kocha was wszystkich miłością w Jezusie Chrystusie, która pragnie was zbawić, a Bóg teraz w ewangelii łaskawie oferuje wam wszystkim zbawienie”,
Po czym błaga ich, aby przyjęli tę ofertę? Grzesznicy rozumieją i są nauczani przez tych kaznodziejów, aby rozumieć, że ich zbawienie zależy od nich samych, że ich zbawienie zależy od ich wyboru, ich woli, ich przyjęcia oferty.
Pseudokawlińscy zdrajcy
Takiego właśnie poglądu na głoszenie ewangelii bronili Arminianie w Dort. Ci zwolennicy fałszywej ewangelii wolnej woli opisali swój pogląd na jej zwiastowanie w tych słowach:
Opinia Remonstrantów [tj. Arminian] odnośnie trzeciego i czwartego artykułu, dotyczących łaski Bożej i nawrócenia człowieka
.
„Kogokolwiek Bóg powołuje do zbawienia, tego powołuje poważnie, to znaczy ze szczerą i całkowicie pozbawioną hipokryzji intencją i wolą zbawienia; nie zgadzamy się również z opinią tych, którzy utrzymują, że Bóg powołuje zewnątrznie niektórych, których nie chce powołać wewnętrznie, to znaczy jako prawdziwie nawróconych, nawet zanim łaska powołania została odrzucona. W Bogu nie ma tajemnej woli, która byłaby tak sprzeczna z wolą tego samego objawioną w Słowie, że zgodnie z nią (tj. tajemną wolą) nie chce On nawrócenia i zbawienia jak największej części tych, których poważnie powołuje i zaprasza przez Słowo Ewangelii oraz przez Swoją objawioną wolę” – w Peter Y. De Jong (red.), Crisis in the Reformed Churches: Essays in Commemoration of the Great Synod of Dort, 1618-1619 [Grand Rapids: Reformed Fellowship, Inc., 1968], s. 226-227).
Gdyby nie wiedzieć, że autorami tej koncepcji głoszenia byli XVII-wieczni Arminianie – Episkopiusz i jego tłum – można by przypuszczać, że autorami byli teologowie Sztandaru Prawdy. Rzeczywiście Arminianie w Dort byli bardziej kompetentni lub bardziej uczciwi aniżeli ludzie ze Sztandaru Prawdy. Jak wskazywał ich zarys kaznodziejstwa, Arminianie uznawali, że Reformowana doktryna kaznodziejska (którą Arminianie odrzucili) utrzymuje,
- że Bóg powołuje niektórych bez szczerej intencji i woli zbawienia ich;
. - że Bóg powołuje pewnych „zewnętrznie”, których nie chce powołać „wewnętrznie”;
. - że powołanie zewnętrzne nie jest udzielane wszystkim z łaski;
. - że jest w Bogu tajemna wola (znana jako Reprobacja – słowo rzadko spotykane w pismach ludzi Sztandaru Prawdy), zgodnie z którą Bóg nie chce nawrócenia i zbawienia wielu, których On poważnie powołuje przez nauczanie Ewangelii.
Była to i nadal jest ortodoksyjna Reformowana doktryna głoszenia Ewangelii. Arminianie dobrze ją rozumieli i odrzucili. Ludzie Sztandaru Prawdy, czy to w ignorancji, czy w złośliwości, nazywają tę doktrynę głoszenia „hiperkalwinizmem” i również ją odrzucają.
Mat. 22:3, 5 14 3. I posłał swe sługi, aby wezwali zaproszonych na wesele, ale oni nie chcieli przyjść…. 5. Lecz oni zlekceważyli to i odeszli 14.Wielu jest bowiem wezwanych, lecz mało wybranych.
Nauka o powszechnej łasce, która polega na uniwersalnej łasce Bożej w ewangelii, z konieczności implikuje, że zbawienie zależy od woli grzesznika. Jeżeli Bóg kocha wszystkich jednakowo, szczerze pragnie wszystkich jednakowo zbawić i w tej łasce oferuje zbawienie wszystkim tak samo, to tym, co przyczynia się do zbawienia jednych, w odróżnieniu od innych, nie jest łaska Boża, gdyż Jego łaska przychodzi do wszystkich tak samo. To, co stanowi o zbawieniu niektórych, musi być czymś w grzeszniku, a mianowicie jego wolą. Tej formie kłamstwa o wolnej woli przeciwstawiają się również słowa Jezusa:
beze mnie nic uczynić nie możecie
Tym słowem Jezus całkowicie poniża człowieka. Zabiera zbawienie całkowicie z mocy człowieka. Pozostawia grzesznego człowieka zupełnie bezradnym w kwestii zbawienia.
.
Wywyższanie Jezusa Chrystusa
Celem Jezusa jest wywyższenie Siebie, ujawnienie, że zbawienie jest wyłącznie w Jego mocy i sprawienie, żeby Jego właśni wybrankowie zaufali tylko Jemu w kwestii zbawienia. Kiedy Jezus powiedział: „beze mnie nic nie możecie zrobić”, wywyższył Samego Siebie. Poczynił największe roszczenie dla Siebie:
- On i tylko On jest źródłem wszelkiego dobra na świecie;
- On i tylko On jest duchowym światłem i duchowym życiem.
Jeżeli ludzie mogą czynić dobro tylko w jedności z Jezusem Chrystusem, to w takim razie Jezus Chrystus jest jedynym źródłem dobra. Jezus jest żywym i życiodajnym krzewem winnym, wydającym owoce w swoich latoroślach. Jezus Chrystus jest dla nas zdolnością – dynamem wszelkiego dobra. To prawda.
Po pierwsze dlatego, że osobiście Jezus jest wiecznym Synem Bożym na świecie. Tylko Bóg jest dobry i jest źródłem wszelkiego dobra.
Jakuba 1:17 Wszelki dar dobry i wszelki dar doskonały pochodzi z góry i zstępuje od Ojca światłości, u którego nie ma zmiany ani cienia zmienności.
.
Psalm 85:12 PAN też obdarzy tym, co dobre, a nasza ziemia wyda swój plon.
.
Marek 10:18 Nikt nie jest dobry, tylko jeden – Bóg.
.
Psalm 107:1 Wysławiajcie PANA, bo jest dobry, bo jego miłosierdzie trwa na wieki.
.
Nahuma 1:7 Dobry jest PAN – warownia w dniu ucisku; zna tych, którzy mu ufają.
Po drugie, Jezus jest źródłem dobra, bo przez swoją śmierć i zmartwychwstanie stał się źródłem duchowego życia i dobra w świecie bezwzględnej duchowej śmierci i niegodziwości. To życie i dobroć On sam daje swoim własnym wybranym. On podnosi nas z naszego naturalnego stanu duchowej śmierci do życia duchowego, jednoczy nas ze sobą więzią wiary – unią mistyczną – i poprzez tę więź – ten „szczep” – obdarza nas łaską i mocą Swego Ducha, tak byśmy czynili dobro i przynosili owoce.
Jan 1:9 Ten był tą prawdziwą światłością, która oświeca każdego człowieka przychodzącego na świat.
.
Jan 10:11 Ja jestem dobrym pasterzem. Dobry pasterz oddaje swoje życie za owce.
.
Dzieje 3:15 I zabiliście Dawcę życia, którego Bóg wskrzesił z martwych, czego my jesteśmy świadkami.
.
Hebr. 13:15 Przez niego więc nieustannie składajmy Bogu ofiarę chwały, to jest owoc warg, które wyznają jego imię.
.
Kol. 3:3 Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu
.
1 Kor. 15:22 Jak bowiem w Adamie wszyscy umierają, tak też w Chrystusie wszyscy (wybrani) zostaną ożywieni.
W Nim możemy coś zrobić. W Nim musimy coś zrobić. W Nim nie możemy nie robić czegoś. W Nim możemy i musimy oraz nie możemy nie przynosić owoców dobrych uczynków. Nawet wtedy to zawsze Jezus Chrystus jest naszą zdolnością czynienia dobra. Poza Nim nie możemy nic zrobić. Musimy w Nim trwać.
.
Walka o doktrynę
„Tak tedy wola ludzka jest postawiona w pośrodku, jak pociągowe bydle: gdy dosiądzie go Bóg, to chce on i idzie tam, jak i dokąd chce Bóg, jak powiada Psalm 73:22: „Stałem sie jak bydle” – i – „jam zawsze z Tobą”. Jesli zaś dosiądziee go szatan, to chce ono i idzie tam, jak i dokąd chce szatan, i nie od jego woli zależy, czy ma biec do jednego czy drugiego jeźdźca lub tego czy tamtego szukać, lecz sami jeźdźcy spierają się z sobą o to, by je dostać i posiadać.” – Marcin Luter, O niewolnej woli
Dlatego właśnie Reformacja walczyła o zatwierdzenie całkowitej deprawacji, a w szczególności zniewolenia woli. Ta doktryna wywyższa Jezusa Chrystusa. Z drugiej strony doktryna o zdolnościach i dobroci człowieka bez Chrystusa umniejsza rangę Chrystusa i niezmiennie prowadzi do fałszywej ewangelii, gdzie człowiek sam siebie zbawia.
Teraz rozumiemy gorliwość Lutra w jego dziele pt. „O niewolnej woli” w jego sporze z Erazmem o wolność lub niewolę woli. Pozwólcie, że wam powiem i błagam, aby to zapadło głęboko w waszą pamięć, bo uważam, że w tej dyskusji stawką jest wzniosła i żywotna prawda o wiecznych konsekwencjach; prawdę tak kluczową i fundamentalną, że należy ją utrzymywać i bronić nawet za cenę życia, wskutek czego cały świat powinien być nie tylko pogrążony w zamęcie i wrzawie, ale rozbity w chaosie i obrócony w nicość. Istnieją dwie ważne implikacje prawdy o całkowitym zepsuciu moralnym [totalnej deprawacji], o której nauczał Jezus w Ew. Jana 15:5.
Pierwszą z nich jest to, że cokolwiek dobrego jest w nas i cokolwiek dobrego czynimy, pochodzi od Chrystusa. To dar, a nie zasługa. To z łaski, a nie z natury. Dlatego w naszym życiu nie ma miejsca na przechwałki. Całe nasze dobro jest raczej powodem do większej chwały Chrystusa i większej wdzięczności dla Chrystusa.
1 Piotra 1:22 Skoro oczyściliście swoje dusze, będąc posłuszni prawdzie przez Ducha ku nieobłudnej braterskiej miłości, czystym sercem jedni drugich gorąco miłujcie
.
1 Kor. 12:3 Nikt też nie może powiedzieć, że Jezus jest Panem, jak tylko przez Ducha Świętego
.
Jan 15:5 Ja jestem winoroślą, a wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a ja w nim, ten wydaje obfity owoc, bo beze mnie nic nie możecie zrobić.
.
1 Kor. 15:10 Lecz z łaski Boga jestem tym, czym jestem, a jego łaska względem mnie nie okazała się daremna, ale pracowałem więcej od nich wszystkich, jednak nie ja, lecz łaska Boga, która jest ze mną.
.
Efez. 2:10 Jesteśmy bowiem jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, które Bóg wcześniej przygotował, abyśmy w nich postępowali.
.
2 Kor. 3:5 Nie żebyśmy sami z siebie byli w stanie pomyśleć coś jakby z samych siebie, lecz nasza możność jest z Boga.
.
Filip. 1:6 Będąc tego pewien, że ten, który rozpoczął w was dobre dzieło, dokończy go do dnia Jezusa Chrystusa.
.
Filip. 2:13 Bóg bowiem sprawia w was i chęć, i wykonanie według jego upodobania.
.
Kol. 2:12 Pogrzebani z nim w chrzcie, w którym też razem z nim zostaliście wskrzeszeni przez wiarę, która jest działaniem Boga, który go wskrzesił z martwych.
.
1 Kor. 4:7 Kto bowiem czyni cię różnym? Cóż masz, czego byś nie otrzymał? A jeśli otrzymałeś, to dlaczego się chlubisz, jakbyś nie otrzymał?
Nasza aktywność duchowa i dobre uczynki nie zdobywają ani nie osiągają zbawienia, nie czynią nas godnymi łaski i zbawienia, nie są warunkiem [koniecznym do] zbawienia. Wydają one owoce, są produktem zbawczego zjednoczenia z Chrystusem.
Drugą implikacją jest to, że nasza jedność z Chrystusem, która jest samym początkiem zbawienia, nie jest naszym dziełem. Nie jest to nawet zasługa naszej współpracy z Chrystusem. Nasza unia z Chrystusem jest raczej wolnym, łaskawym, suwerennym dziełem Chrystusa w nas. Sami z siebie nie możemy wybierać, akceptować, otwierać naszych serc, decydować się na Chrystusa ani wierzyć. Nie możemy sami z siebie zapragnąć, aby wybrać, przyjąć, otworzyć nasze serca, podjąć decyzję w sprawie Chrystusa, czy uwierzyć. Nie jest to bardziej możliwe dla nas, takich jakimi jesteśmy z natury, niż jest to możliwe, aby martwy patyk na ziemi podjął myśl zjednoczenia się z pnączem winorośli, a następnie podskoczył i przyłączył się do pnącza. Zaiste, nasz stan z natury jest gorszy niż stan takiego martwego kija. Martwy kij nie ma nienawiści do krzewu winnego. My mamy.
Rzym. 6:9-11 9. Czy nie wiecie, że niesprawiedliwi nie odziedziczą królestwa Bożego? Nie łudźcie się: ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani zniewieściali, ani mężczyźni współżyjący ze sobą; 10. Ani złodzieje, ani chciwi, ani pijacy, ani złorzeczący, ani zdziercy nie odziedziczą królestwa Bożego. 11. A takimi niektórzy z was byli. Lecz zostaliście obmyci, lecz zostaliście uświęceni, lecz zostaliście usprawiedliwieni w imię Pana Jezusa i przez Ducha naszego Boga.
.
Efez. 2:1-6 1. I was ożywił, którzy byliście umarli w upadkach i w grzechach; 2. W których niegdyś postępowaliście według zwyczaju tego świata i według władcy, który rządzi w powietrzu, ducha, który teraz działa w synach nieposłuszeństwa. 3. Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach naszego ciała, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni. 4. Lecz Bóg, który jest bogaty w miłosierdzie, z powodu swojej wielkiej miłości, którą nas umiłował; 5. I to wtedy, gdy byliśmy umarli w grzechach, ożywił nas razem z Chrystusem, gdyż łaską jesteście zbawieni; 6. I razem z nim wskrzesił, i razem z nim posadził w miejscach niebiańskich w Chrystusie Jezusie
.
Tyt. 3:3-6 3. Niegdyś bowiem i my byliśmy głupi, oporni, błądzący, służący rozmaitym pożądliwościom i rozkoszom, żyjący w złośliwości i zazdrości, znienawidzeni i nienawidzący jedni drugich. 4.Lecz gdy się objawiła dobroć i miłość Boga, naszego Zbawiciela, względem ludzi; 5. Nie z uczynków sprawiedliwości, które my spełniliśmy, ale według swego miłosierdzia zbawił nas przez obmycie odrodzenia i odnowienie Ducha Świętego; 6. Którego wylał na nas obficie przez Jezusa Chrystusa, naszego Zbawiciela;
Chrystus musi zjednoczyć nas ze sobą w mistycznej więzi przez potężne dzieło Jego Ducha. Chrystus musi nas odnowić. Chrystus musi otworzyć nasze serca. Chrystus musi oświecić nasz umysł. Chrystus musi wyzwolić naszą związaną wolę. Chrystus musi nas przyciągnąć. Chrystus musi wzbudzać w nas wiarę.
Jan 12:32 A ja, jeśli będę wywyższony nad ziemię, pociągnę wszystkich do siebie.
.
Hebr. 12:2 Patrząc na Jezusa, twórcę i dokończyciela wiary, który z powodu przygotowanej mu radości wycierpiał krzyż, nie zważając na hańbę, i zasiadł po prawicy tronu Boga.
.
Łuk. 24:45 Wtedy otworzył ich umysły, żeby rozumieli Pisma.
Wtedy przychodzimy, wierzymy i wybieramy. Przybywszy, trwamy w Nim i wydajemy owoc.
.
Obfity owoc
Jan 15:4-5 4. Trwajcie we mnie, a ja w was. Jak latorośl nie może wydawać owocu sama z siebie, jeśli nie będzie trwała w winorośli, tak i wy, jeśli nie będziecie trwać we mnie. 5. Ja jestem winoroślą, a wy jesteście latoroślami. Kto trwa we mnie, a ja w nim, ten wydaje obfity owoc, bo beze mnie nic nie możecie zrobić.
Nasze trwanie w Nim i przynoszenie owoców było zamierzeniem Jezusa poprzez Jego pouczenie w Ew. Jana 15:5. Nauczył nas, że bez Niego nic nie możemy zrobić, aby zmotywować się do usłuchania Jego wezwania w wersecie 4, aby „trwać we Mnie”, abyśmy przynosili owoce w życiu pełnym dobrych uczynków. W Ewangelii Jana 15 Chrystus przemawiał do swoich uczniów, do tych, którzy byli z Nim zjednoczeni i którzy w związku z tym przynosili owoce. Udzielił im pouczeń dotyczących całkowitej deprawacji. Uczniowie Chrystusa muszą poznać prawdę o totalnej deprawacji.
Po pierwsze musimy poznać prawdę o całkowitej demoralizacji człowieka, abyśmy mogli spokornieć. Całkowita moralna deprawacja prowadzi nas do pokory w odniesieniu do wszystkich naszych ziemskich zdolności i osiągnięć. Poza Chrystusem są one bezwartościowe w oczach Boga.
Rzym. 8:7-8 7. Dlatego, że zamysł ciała jest nieprzyjacielem Boga, bo nie poddaje się prawu Bożemu, gdyż i nie może. 8. Ci więc, którzy są w ciele, nie mogą podobać się Bogu.
Zupełna demoralizacja [ludzkości] stawia nas w pokorze w odniesieniu do naszych duchowych darów i uczynków. Nie są one nasze własne, ale są owocem Chrystusa w nas. Zupełne zepsucie moralne [świata] przyprowadza nas do pokory, jeśli chodzi o nasz stosunek do bezbożnych i niemoralnych. Jedyną różnicą między nimi a nami jest łaska Boża wobec nas. Jak apostoł przypomina nam w Tytusa 3:3: „niegdyś bowiem i my byliśmy głupi”. Całkowita deprawacja daje nam pokorę w kwestii naszego zbawienia. Nasze zbawienie nie było i nie jest naszym własnym dziełem, ale dziełem Chrystusa, całkowicie i wyłącznie. Zbawienie jest wyłącznie z łaski. W świetle słów Jezusa w Ewangelii Jana 15:5, w duszy każdego z nas, kto jest zbawiony, pojawia się pytanie: „Dlaczego ja?” – pytanie, którego obrońca wolnej woli nigdy nie zadaje.
Po drugie, musimy poznać prawdę o absolutnym zepsuciu moralnym, abyśmy mogli oddać chwałę Bogu. Pan Bóg zbawia grzeszników, których naturalnym stanem jest to, że nie można nic zrobić – nic dobrego, nic, co podobałoby się Bogu, nic, co zasługiwałoby lub czyniło nas godnymi zbawienia, nic, co przyczyniłoby się do zbawienia, nic, od czego zależałoby zbawienie. Bóg zbawia nie według woli, godności czy dzieła grzesznika, ale według Swojej własnej łaskawej woli, czyli wybrania.
Rzym. 3:12 Wszyscy zboczyli z drogi, razem stali się nieużyteczni, nie ma nikogo, kto by czynił dobro, nie ma ani jednego
Po trzecie, musimy poznać prawdę o całkowitym zdeprawowaniu moralnym – prawdę o naszym własnym zupełnym zepsuciu moralnym z natury – tak, abyśmy usłuchali wezwania Chrystusa do trwania w Nim. O, jak wielka jest zawsze pokusa oddalenia się od Chrystusa i polegania na sobie! Tym słowem w Ewangelii Jana 15:5 Chrystus wzywa nas:
„Trwajcie przy Mnie! blisko Mnie! zawsze bliżej Mnie! w żywej wierze! w prawdziwym Kościele, który głosi Mnie i Moją łaskę! w sumiennym wykorzystywaniu głoszenia Ewangelii i sprawowaniu sakramentów, w modlitwie, w codziennym chodzeniu ze Mną!”
Z dala od Chrystusa nie możemy nic zrobić. Bez Chrystusa jest się martwą gałęzią, która nie wydaje owocu. W oderwaniu od Chrystusa istnieje sąd Boży nad tymi, którzy twierdzą, że są członkami Chrystusa i Jego Kościoła, ale nie są, manifestując swoje duchowe oddzielenie od Chrystusa przez ich zaniedbanie przynoszenia owoców.
Jan 15:6 Jeśli ktoś nie trwa we mnie, zostanie wyrzucony precz jak latorośl i uschnie. Takie się zbiera i wrzuca do ognia, i płoną.
Po czwarte potrzebujemy też znać prawdę o całkowitym zepsuciu moralnym, ażeby mieć pewność i ufność. To jest po pierwsze pewność naszego własnego zbawienia. Dobro, które widzę w moim życiu, a zwłaszcza zjednoczenie z Chrystusem i aktywne przychodzenie do Chrystusa z wiarą, jak również przynoszenie owoców z serca poprzez wyznawanie prawdy i posłuszeństwo prawu, jest pewnym dowodem mojego zbawienia. Żaden z niezbawionych ludzi, których naturalnym stanem jest to, że nic nie mogą zrobić, nie wierzy w Chrystusa ani nie kocha Boga i bliźniego.
Hebr. 11:1 A wiara jest podstawą (ὑπόστασις hypostais – pewnością) tego, czego się spodziewamy, i dowodem (ἔλεγχος elenchos – przekonaniem) tego, czego nie widzimy
Po piąte, nasza pewność dotyczy naszego aktywnego chrześcijańskiego życia w posłuszeństwie Chrystusowi. Jesteśmy przekonani, że bez względu na trudności i przeszkody, a nawet niezależnie od naszych własnych słabości, będziemy w stanie zrobić wszystko, do czego Chrystus nas w życiu powołuje. Jesteśmy pewni, że potrafimy wykonać każde zadanie, wypełnić każdy obowiązek, udźwignąć każdy ciężar i znieść każdy smutek. Poza Chrystusem nie możemy nic zrobić. Ale w Nim, trwając w Nim, możemy wszystko
Filip. 4:13 Wszystko mogę w Chrystusie, który mnie umacnia.
Na podstawie Prof. David J. Engelsma, Pięć Punktów Kalwinizmu
Zobacz w temacie
- Pastor mądry po szkodzie: część 1 – historyczne wezwanie do walki
- Pastor mądry po szkodzie: część 2 – historyczne ataki na kalwinizm
- Bezwarunkowa Elekcja
- Partykularne odkupienie, część 1
- Partykularne odkupienie, część 2
- Partykularne odkupienie, część 3
- Partykularne odkupienie, część 4
- Całkowita deprawacja, część 1
- Całkowita deprawacja, część 2
- Całkowita deprawacja, część 3
- Wytrwanie świętych, część 1
- Wytrwanie świętych, część 2
. - Totalna deprawacja
- Kanony Synodu w Dort
- Nie masz kto by szukał Boga, nie masz ani jednego
- Beze mnie nic uczynić nie możecie
. - Filip. 4:13 Wszystko mogę w Chrystusie
- Jan 15:1-6 Ja jestem Winoroślą
- Jan 15:2-4 Pełnia radości
- Jan 15:5 Całkowita deprawacja , część 2