Spis treści
Sztuka wykrętów
Nie wiem, ile razy słyszałem, jak rodzice, którzy są członkami kościołów, mówili do mnie:
“Celowo nigdy nie rozmawiam z moimi dziećmi o teologii ani religii, ponieważ chcę, aby uczciwie wierzyły we wszystko, w co wierzą, a nie dlatego, że zostały przez nas zindoktrynowane w domu. Nie chcę, aby byli niewolnikami tradycji rodzicielskiej. Chcę, żeby doświadczyli rzeczywistości na własnych warunkach i doszli do dowolnego wniosku, jaki wyciągną z dowodów.”
Takie uczucia mnie zadziwiają, ponieważ są sprzeczne z naukami Pisma Świętego. Rozważmy tylko Księgę Powtórzonego Prawa:
5 Mojż. 6:4-9 4. Słuchaj, Izraelu! PAN, nasz Bóg, PAN jest jeden. 5. Będziesz miłował PANA, swego Boga, całym swym sercem, całą swą duszą i z całej swej siły; 6. A te słowa, które ja dziś nakazuję tobie, będą w twoim sercu; 7. I będziesz je często przypominał swoim synom i rozmawiał o nich, przebywając w swoim domu, idąc drogą, kładąc się i wstając. 8. Przywiążesz je jako znak do swoich rąk i będą jako przepaski między twymi oczami. 9. Wypiszesz je też na odrzwiach swego domu i na swoich bramach.
Najważniejsze przykazanie
To, co wydaje mi się niezwykłe w tym tekście, to to, jak blisko umieszcza on nakaz nauczenia naszych dzieci tego, co Jezus nazywa największym przykazaniem, a mianowicie:
wers 5 Będziesz miłował PANA, swego Boga, całym swym sercem, całą swą duszą i z całej swej siły (zobacz także Mat. 22: 36–40)
Nie ma ważniejszego przykazania niż kochanie naszego Stwórcy, ale jakie jest następne przykazanie z 6 rozdziału Powtórzonego Prawa? Że prawo Boże ma być w naszych sercach i nauczać nasze dzieci.
Boskim nakazem jest, aby rodzice nauczali swoje dzieci przykazań Pana. Nie chodzi o to, że rodzice powinni posyłać swoje dzieci gdzie indziej, aby się tego nauczyły, ale odpowiedzialność spoczywa na rodzicach.
Co więcej, Księga Powtórzonego Prawa 6 nie mówi, że „będziesz ich uczył od czasu do czasu, od czasu do czasu, swoich dzieci”. Nie, mówi
wersy 7-9 7. I będziesz je często przypominał swoim synom i rozmawiał o nich, przebywając w swoim domu, idąc drogą, kładąc się i wstając. 8. Przywiążesz je jako znak do swoich rąk i będą jako przepaski między twymi oczami. 9. Wypiszesz je też na odrzwiach swego domu i na swoich bramach.
Oznacza to, że tych rzeczy należy uczyć tak pilnie, że będą się ich uczyć każdego dnia, w każdym miejscu, nawet w każdym pokoju w naszych domach.
Nie sądzę, aby w Piśmie Świętym znajdował się nakaz, który byłby bardziej uroczysty niż ten. To, że mamy uczyć nasze dzieci prawdy Słowa Bożego, jest świętą, niezmienną odpowiedzialnością, którą Bóg powierza swojemu ludowi. I nie jest to coś, co można robić tylko jeden dzień w tygodniu w szkółce niedzielnej. Nie możemy zrzucać odpowiedzialności na zbór. Podstawową odpowiedzialnością za wychowanie dzieci zgodnie z Pismem Świętym jest rodzina, rodzice. A nakazuje się tutaj przekazywanie tradycji.
.
Różnica jakości
W naszych nowoczesnych czasach wielu z pogardą patrzy na tradycję. Jest postrzegana jako domena reakcjonistów i konserwatystów, którzy nie chcą iść z duchem czasu. Ale kiedy patrzymy na Pismo, stwierdzamy, że ma ono wiele do powiedzenia na temat tradycji (gr. παράδοσις paradosis – tradycja, nauka),
- są tradyce negatywne (Mat. 15:2-6; Marek 7:3-13; Gal. 1:14; Kol. 2:8)
. - są też tradycje pozytywne (1 Kor. 11:2; 2 Tes. 2:15; 3:6)
Jednym z sądów Bożych nad narodem izraelskim i nauczycielami Izraela było to, że zaczęli oni zastępować Słowo Boże tradycjami ludzkimi, a tradycje ludzkie zajęły miejsce Pisma Świętego. Z powodu tego błędu możemy dojść do wniosku, że dlatego nie powinniśmy nigdy przekazywać tradycji.
Jednak kiedy dochodzimy do Nowego Testamentu, widzimy rozróżnienie między tradycjami ludzkimi a tradycją Boga. Na przykład Apostoł Paweł twierdzi, że nie wymyślił z własnego umysłu przesłania, które głosił kościołom i które przekazywał kościołom – παράδοσις paradosis, tradycję Boga. παράδοσις paradosisto greckie słowo oznaczające „tradycję” i pochodzi z tego samego rdzenia, co grecki termin oznaczający „dar” (δίδωμι didomi), a także przedrostek παρά para-, co oznacza „obok” lub „przekazywanie”. Dosłownie znaczenie „tradycji” w Piśmie Świętym to przekazanie daru. Dar, który ma być przekazywany, to dar poznania Boga, tego, co objawił o sobie w swoim Słowie, tego, co natchnął proroków i Apostołów, aby powiedzieli nam w Piśmie Świętym.
.
Odpowiedzialność przed Bogiem
Efez. 6:4 A wy, ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu waszych dzieci, lecz wychowujcie je w karności i w napominaniu Pana.
Jako rodzic odpowiadam za moją odpowiedzialność, a Ty jako rodzic musisz przekazać ten prezent. Jeśli nie jesteś rodzicem, Twoim obowiązkiem jest wspieranie pracy kościoła i tych, którzy są rodzicami, w przekazywaniu tego daru. Jest to wielkie i chwalebne powołanie, aby wprowadzić nasze dzieci w prawdę Słowa Bożego.
W istocie nie ma bardziej uroczystego nakazu udzielonego rodzicom i dorosłym w kościele niż wychowywanie dzieci przymierza w bojaźni i napomnieniu Pana.
Na podstawie źródło
Zobacz temacie
- Typowe pułapki w wychowaniu dzieci
- Czy źle jest posyłać swoje dzieci do szkoły publicznej?
- Boże wysokie powołanie dla kobiet
- Czy ateistyczna moralność ma sens?
- Ile pogaństwa ma być w chrześcijaństwie?
