Definicja językowa

Z cnotami miłości, łaski i miłosierdzia blisko spokrewniony jest atrybut cierpliwości. W rzeczywistości można to postrzegać jako aspekt lub działanie tych cnót.

W Nowym Testamencie mamy wyrażenia odnoszące się do idei cierpliwości:


Stary Testament

W Starym Testamencie termin, który najbardziej zbliża się do tej koncepcji zwrot אֶ֥רֶך אפַּ֖יִםְ erek appajimnieskory do gniewu, cierpliwy. Występuje on w  Księdze Wyjścia

2 Mojż 34:5-6 5. I Jahwe zstąpił w obłoku, stanął tam z nim, i wypowiedział imię Jahwe. 6. Wtedy przechodził Jahwe przed nim i wołał: Jahwe, Jahwe Bóg miłosierny i litościwy, nieskorydo gniewu (אֶ֥רֶך אפַּ֖יִםְ erek appajim), a bogaty w miłosierdzie i prawdę

Z wersu 5 dowiadujemy się, że Pan ogłasza tutaj swoje imię przed swoim sługą Mojżeszem. W Księdze Liczb Mojżesz odwołuje się w swojej modlitwie do imienia Jahwe, aby Bóg przebaczył nieprawość Swemu ludowi, którego zagroził zniszczeniem:

4 Mojż. 14:18 Jahwe nierychły do gniewu (אֶ֥רֶך אפַּ֖יִםְ erek appajim) i pełen wielkiego miłosierdzia, przebaczający nieprawość i przestępstwo, który nie uniewinnia winnego, lecz nawiedza nieprawość ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia.

Tutaj אֶ֥רֶך אפַּ֖יִםְ erek appajim jest używane w ścisłym związku z miłosierdziem Jahwe. Podobnie אֶ֥רֶך אפַּ֖יִםְ erek appajim występuje w Psalmie 86

Psalm 86:14-16 14. Boże, pyszni powstali przeciwko mnie i zgraja gwałtowników czyhała na moją duszę, a nie mają ciebie przed oczyma. 15. Ale ty, Panie, jesteś Bogiem łaskawym i litościwym, nieskorym do gniewu (אֶ֥רֶך אפַּ֖יִםְ erek appajim), pełnym miłosierdzia i prawdy. 16. Spójrz na mnie i zmiłuj się nade mną, udziel swojej mocy twemu słudze i wybaw syna twojej służebnicy.

Cierpliwość nie tylko występuje tutaj w ścisłym związku z łaską i miłosierdziem Bożym, ale poeta odwołuje się także do tej wielkodusznej cierpliwości, gdyż grozi mu zniszczenie ze strony wrogów, którzy go otaczają i chcą go zabić. We wszystkich tych fragmentach cierpliwość oznacza stosunek Boga do Jego ludu, który pragnie zbawić w swoim suwerennym miłosierdziu. Uderzający jest fragment z Księgi Jeremiasza

Jer. 15:15 Ty mnie znasz, Jahwe, wspomnij i wejrzyj na mnie, a pomścij mnie wobec moich prześladowców. Nie porywaj mnie w swojej cierpliwości (אַפְּךָ֖ לְאֶ֥רֶךְ lerek appeka). Wiedz, że dla ciebie znoszę hańbę.

Najwyraźniej prorok tutaj przedstawia wielkoduszną cierpliwość Boga jako postawę Boga wobec Jeremiasza, który jest otoczony przez swoich wrogów chcących go zniszczyć. Boża cierpliwość jest nawet uważana za ostateczną przyczynę lub powód Jego cierpienia z rąk niegodziwców. Znaczenie tej modlitwy jest następujące:

W swej cierpliwości nade mną nie pozwól nieprzyjacielowi tak długo mnie prześladować, aby im się udało i został pokonany”.


Nowy Testament

Ewangelia Łukasza wyraża tę samą myśl:

Łuk. 18:6-8 6. I powiedział Pan: Słuchajcie, co mówi niesprawiedliwy sędzia. 7. A Bóg, czy nie pomści krzywdy swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż długo zwleka (NA μακροθυμεῖ makrothumei – jest cierpliwy / TR μακροθυμῶν makrothumon – będąc cierpliwym) w ich sprawie? 8. Mówię wam, że szybko pomści ich krzywdę. Lecz czy Syn Człowieczy znajdzie wiarę na ziemi, gdy przyjdzie?

Imiesłów μακροθυμῶν makrothumōnbędąc cierpliwym / zwlekając – lepiej oddaje znazenie tekstu od czasownika μακροθυμεῖ makrothumei – jest cierpliwy, choć odczytanie może być nieco trudniejsze. Bóg jest cierpliwy dla swojego ludu, natomiast w kontekście nacisk przypada dokładnie na ideę, że Bóg  jest cierpliwy względem wybranych. Zgodnie z wersem 8 zostajemy zdecydowanie przekonani, że Bóg szybko pomści swój lud. Musimy więc uważać, że imiesłów podaje poprawną interpretację.

Co więcej, rozsądna egzegeza zabrania wyjaśniania „w ich sprawie” w Łukasza 18:7, jako odniesienia do wroga, który nienawidzi i prześladuje Kościół oraz powoduje cierpienia wybranych żyjących na świecie. Nie ma tu wzmianki o wrogach. Pan mówi o wybranych, którzy cierpią prześladowania na świecie, którzy są napominani, aby zawsze się modlić i nigdy nie ustawać, i którzy są tu przedstawieni jako wołający do Boga dzień i noc. W wersie 8 Pan zapewnia nas, że Bóg szybko ich pomści. Pośród tych wszystkich stwierdzeń dotyczących wybranych czytamy, że Bóg zwleka „w ich sprawie„. Byłoby pogwałceniem wszelkiej rozsądnej egzegezy, gdybyśmy odnosili to zdanie do wrogów ludu Bożego.

Idea z Łukasza 18:7 jest zatem taka sama, jak u Jeremiasza 15:15 . Różnica jest taka, że Łukasz 18:8 dodaje, że Bóg szybko pomści swój lud.

Jer. 15:15 Ty mnie znasz, Jahwe, wspomnij i wejrzyj na mnie, a pomścij mnie wobec moich prześladowców. Nie porywaj mnie w swojej cierpliwości  Wiedz, że dla ciebie znoszę hańbę.
.
Łuk. 18:7-8 7. A Bóg, czy nie pomści krzywdy swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż długo zwleka w ich sprawie? 8. Mówię wam, że szybko pomści ich krzywdę.

Cierpliwość Boga jest z pewnością przejawem Jego miłosierdzia wobec swego ludu. Cierpliwość Boga jest z pewnością przejawem Jego miłosierdzia wobec wybranych. Poprzez dodanie obietnicy, że szybko ich pomści, koncepcja, że ​​pozwoli im niepotrzebnie cierpieć wykluczona jest. Z obu tekstów dowiadujemy się, że cierpliwość Boga jest przejawem lub działaniem Jego miłosierdzia nad Jego ludem, pojmowanym jako przedmiot nienawiści i prześladowań na świecie.

Ta sama myśl jest wyrażona przez Apostoła Piotra

2 Piotra 3:9 Nie zwleka Pan ze spełnieniem obietnicy, jak niektórzy uważają, że zwleka, ale okazuje względem nas cierpliwość (μακροθυμεῖ makrothumei), nie chcąc, aby ktokolwiek zginął, lecz aby wszyscy doszli do pokuty

Mając na uwadze chwalebną nadzieję nowych niebios i nowej ziemi, gdzie mieszka sprawiedliwość, wierzący są napominani, aby uznać wielkoduszność Boga za zbawienie

2 Piotra 3:15  A cierpliwość (μακροθυμίαν makrothumian) naszego Pana uważajcie za zbawienie, jak i nasz umiłowany brat Paweł według danej mu mądrości pisał do was;

W listach Piotra Kościół pojmowany jest jako grupa obcych i przybyszów na świecie, którzy mają obietnicę ostatecznego zbawienia i nadzieję na wypełnienie tej obietnicy, ale którzy na świecie muszą cierpieć ze względu na Chrystusa. Zwłaszcza z powodu ich obecnego stanu udręki i ucisku na świecie, chrześcijanie gorąco pragnęli wypełnienia obietnicy i przyjścia Pana w chwale. Niewątpliwie spodziewali się rychłego przyjścia Pana, zapominając, że u Pana jeden dzień jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jest jak jeden dzień

2 Piotra 3:8 Ale niech to jedno, umiłowani, nie będzie przed wami zakryte, że jeden dzień u Pana jest jak tysiąc lat, a tysiąc lat jak jeden dzień.

. W tych wszystkich okolicznościach zaczęli się niecierpliwić. Ich stan pogorszyła pogarda szyderców, którzy wskazywali na oczywisty fakt, że wszystko pozostało takie, jakie było od początku

2 Piotra 3:3-4 3. Przede wszystkim to wiedzcie, że w ostatecznych dniach przyjdą szydercy, którzy będą postępować według swoich własnych pożądliwości; 4. I będą mówili: Co z obietnicą jego przyjścia? Bo odkąd zasnęli ojcowie, wszystko tak trwa, jak od początku stworzenia.

Dlatego święci uważali za niedbałość, że Pan nie wypełnił jeszcze swojej obietnicy.

Ale Apostoł woła, że ​​to pozorne opóźnienie Pana nie powinno być postrzegane jako opieszałość. To tylko negatywny sposób powiedzenia, że ​​przyjdzie On tak szybko, jak to możliwe, dla zbawienia Swoich wybranych. Jak Pan wyraził to na końcu przypowieści o niesprawiedliwym sędzi, szybko ich pomści.

Łuk. 18:7 A Bóg, czy nie pomści krzywdy swoich wybranych, którzy wołają do niego we dnie i w nocy, chociaż długo zwleka w ich sprawie?

Fakt, że On nadal zwleka, należy uznać za Jego cierpliwość wobec wybranych.

  • wszyscy wybrani muszą zostać zbawieni
    .
  • nie chce, aby którykolwiek z wybranych zginął, ale aby wszyscy doszli do skruchy
    .
  • dopiero gdy liczba wybranych się dopełni, obietnica Boża może zostać ostatecznie i całkowicie zrealizowana

Nie trzeba dodawać, że interpretacja, która wyjaśnia, że ​​termin „wszyscy” odnosi się do wszystkich ludzi, jest całkowicie niemożliwa.

Źródło


Zobacz w temacie