Spis treści
Definicja pełni Ducha Świętego
W przeciwieństwie do dzieł Ducha Świętego dokonywanych w procesie zbawienia,takich jak: regeneracja, zamieszkanie, zapieczętowanie i chrzest, pełnia albo inaczej napełnienie Duchem związane jest z doświadczeniami chrześcijanina w jego duchowej mocy oraz w posłudze (w służbie Bogu, zborowi i braciom w wierze). Dzieła Ducha związane ze zbawieniem mają miejsce tylko jeden raz w życiu wierzącego, i raz na zawsze. Natomiast bycie napełnionym Duchem jest powtarzalnym doświadczeniem, które często wspomniane jest w Biblii.
W ograniczonym zakresie możemy zaobserwować pełnię Ducha w niektórych osobach przed dniem Pięćdziesiątnicy,w którym nastąpiło Jego zesłanie
2 Mojż. 28:3 Porozmawiasz też ze wszystkimi zdolnymi rzemieślnikami, których napełniłem duchem mądrością, aby wykonali szaty dla Aarona na jego poświęcenie, aby mi sprawował urząd kapłański
.
2 Mojż. 31:3 I napełniłem go Duchem Bożym, mądrością, rozumem, wiedzą i znajomością we wszelkim rzemiośle
.
2 Mojż. 35:31 I napełnił go Duchem Bożym, mądrością, rozumem i umiejętnością we wszelkim rzemiośle
.
Łuk. 1:15 Będzie bowiem wielki w oczach Pana. Nie będzie pił wina ani mocnego napoju i zostanie napełniony Duchem Świętym już w łonie swojej matki
.
Łuk. 1:41 A gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Marii, poruszyło się dziecko w jej łonie i Elżbieta została napełniona Duchem Świętym
.
Łuk. 1:67 A Zachariasz, jego ojciec, będąc napełniony Duchem Świętym, prorokował
.
Łuk. 4:1 A Jezus, pełen Ducha Świętego, wrócił znad Jordanu i został zaprowadzony przez Ducha na pustynię
Bez wątpienia istnieje dużo więcej przykładów wskazujących na to, że Duch Boży spoczął na niektórych osobach w celu przygotowania ich z mocą do wykonania konkretnych zadań lub do służby. W sumie jednak niewielu ludzi było napełnionych Duchem przed dniem Pięćdziesiątnicy, a opisane przypadki sprawiają wrażenie, że dzieło Ducha odnosiło się do suwerennej woli Bożej, aby wybrani przez Niego ludzie wykonali konkretne dzieło, konkretne zadanie. Nie ma żadnej wzmianki w Piśmie Świętym o tym, aby pełnia Ducha była przed Pięćdziesiątnicą w zasięgu każdego, kto poświęcił Panu swoje życie.
Począwszy od dnia Pięćdziesiątnicy zaczęła się nowa epoka, w której Duch Święty dokonuje swego dzieła w każdym wierzącym. Od tego momentu Duch mieszkający w prawdziwych wierzących może ich napełniać, jeżeli znajdzie w nich odpowiednie ku temu warunki. Fakt ten potwierdzony jest przez wiele wersetów Nowego Testamentu
Dzieje 2:4 I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić innymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić
.
Dzieje 4:8 Wtedy Piotr, pełen Ducha Świętego, powiedział do nich: Przełożeni ludu i starsi Izraela
.
Dzieje 4:31 A gdy oni się modlili, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zebrani, i wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i z odwagą głosili słowo Boże
.
Dzieje 6:3 Upatrzcie więc, bracia, spośród siebie siedmiu mężczyzn, mających dobre świadectwo, pełnych Ducha Świętego i mądrości, którym zlecimy tę sprawę
.
Dzieje 6:5 I spodobało się to całej gromadzie zebranych. Wybrali więc Szczepana, męża pełnego wiary i Ducha Świętego, Filipa, Prochora, Nikanora, Tymona, Parmenasa i Mikołaja, prozelitę z Antiochii
.
Dzieje 7:55 A on, pełen Ducha Świętego, patrzył uważnie w niebo i ujrzał chwałę Boga i Jezusa stojącego po prawicy Boga
.
Dzieje 9:17 Wtedy kładli na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego
.
Dzieje 11:24 Był to bowiem mąż dobry, pełen Ducha Świętego i wiary. I przybyło Panu mnóstwo ludzi
.
Dzieje 13:9 Wtedy Saul, zwany też Pawłem, napełniony Duchem Świętym, spojrzał na niego uważnie
.
Dzieje 13:52 Uczniowie zaś byli pełni radości i Ducha Świętego
.
Efez. 5:18 A nie upijajcie się winem, w którym jest rozwiązłość, ale bądźcie napełnieni Duchem
Pełnię Ducha możemy zdefiniować jako stan duchowy, w którym Duch Święty dokonuje w sercu i życiu człowieka wierzącego tego wszystkiego,do czego został wysłany przez Boga. Nie chodzi tu o otrzymanie więcej Ducha, jest to raczej obejmowanie przez Ducha Świętego kontroli nad wierzącym. Zamiast niezwykłej i rzadkiej sytuacji, jak to miało miejsce przed Pięćdziesiątnicą, w obecnych czasach napełnienie Duchem jest czymś normalnym, chociaż nie można go traktować jako coś zwyczajnego w życiu chrześcijanina. Każdemu wierzącemu zaleca się i nakazuje bycie napełnionym Duchem
Efez. 5:18 A nie upijajcie się winem, w którym jest rozwiązłość, ale bądźcie napełnieni Duchem
a jeśli nie jesteśmy napełnieni Duchem, oznacza to, że znajdujemy się w stanie częściowego nieposłuszeństwa.
Istnieje wyraźna różnica w charakterze i jakości życia codziennego różnych chrześcijan. Niewielu można określić jako będących napełnionymi Duchem. Stanu tego nie możemy tłumaczyć brakiem duchowej prowizji ze strony Boga. Trzeba go raczej przypisać nie wykorzystywaniu w sposób właściwy wszystkiego, w co Bóg nas zaopatrza i co pozwala Duchowi Świętemu napełnić nasze życie.
Dojrzałość duchową osiąga się jednak tylko poprzez doświadczenia duchowe,które mogą obejmować każdą sferę życia, włączając w to wzrastanie w wiedzy i w poznaniu, powtarzające się doświadczenia napełnienia Duchem i dojrzałość w ocenie spraw i zjawisk duchowych. Tak, jak nowo narodzone dziecko może być pełne energii i wigoru, również chrześcijanin może być napełniony Duchem; ale, tak samo jak w przypadku noworodka, tylko sposób życia i doświadczenie wierzącego mogą wydobyć blask z przymiotów i zalet charakteryzujących duchową dojrzałość.
Dlatego też liczne fragmenty biblijne mówią o wzroście,o dojrzałości. Pszenica rośnie aż do żniwa
Mat. 13:30 Pozwólcie obydwu razem rosnąć aż do żniwa, a w czasie żniwa powiem żniwiarzom: Zbierzcie najpierw kąkol i zwiążcie go w snopki na spalenie, pszenicę zaś zgromadźcie w moim spichlerzu
Bóg działa w swoim kościele poprzez ludzi obdarzonych darami Ducha w celu doskonalenia świętych do dzieła posługi i budowania ciała Chrystusa w sposób umożliwiający chrześcijanom wzrost w wierze i rozwój duchowy
Efez. 4:11-16 I on ustanowił jednych apostołami, drugich prorokami, innych ewangelistami, a jeszcze innych pasterzami i nauczycielami; 12 Dla przysposobienia świętych, dla dzieła posługiwania, dla budowania ciała Chrystusa; 13 Aż dojdziemy wszyscy do jedności wiary i poznania Syna Bożego, do człowieka doskonałego, do miary dojrzałości pełni Chrystusa; 14 Abyśmy już nie byli dziećmi miotanymi i unoszonymi każdym powiewem nauki przez oszustwo ludzkie i przez podstęp prowadzący na manowce błędu. 15 Lecz będąc szczerymi w miłości, wzrastajmy we wszystkim w tego, który jest głową – w Chrystusa. 16 Z niego całe ciało harmonijnie złożone i zespolone we wszystkich stawach, dzięki działaniu każdego członka, stosownie do jego miary, przyczynia sobie wzrostu dla budowania samego siebie w miłości
Piotr mówi o niemowlętach duchowych, potrzebujących czystego mleka do dalszego wzrostu
1 Piotra 2:2 Jak nowo narodzone niemowlęta pragnijcie czystego mleka słowa Bożego, abyście dzięki niemu rośli
i nakłania do wzrastania “w łasce i poznaniu naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa”.
2 Piotra 3:18 Wzrastajcie zaś w łasce i poznaniu naszego Pana i Zbawiciela, Jezusa Chrystusa. Jemu chwała i teraz, i na wieczne czasy. Amen
Istnieje oczywisty związek pomiędzy pełnią Ducha i duchową dojrzałością, dlatego chrześcijanin napełniony Duchem będzie wzrastał szybciej niż taki, który nie jest napełniony. Pełnia Ducha i dojrzałość duchowa jako jej rezultat są dwoma najważniejszymi czynnikami w realizacji woli Bożej w życiu chrześcijanina oraz w przygotowaniu go do spełniania dobrych uczynków
Efez. 2:10 Jesteśmy bowiem jego dziełem, stworzeni w Chrystusie Jezusie do dobrych uczynków, które Bóg wcześniej przygotował, abyśmy w nich postępowali
Dlatego napełnienie Duchem może mieć miejsce w każdym wierzącym jeśli jest on całkowicie podporządkowany i poddany Duchowi Świętemu, który w nim zamieszkuje. Stwarza to warunki, w których Duch Święty przejmuje kontrolę nad wierzącym i zaopatruje go w duchową moc. Mogą istnieć różne stopnie manifestacji napełnienia Duchem, ale myślą przewodnią jest to, że Duch Święty może działać bez żadnych przeszkód w osobie wierzącej, jak również poprzez tę osobę, wykonując w ten sposób doskonałą wolę Bożą.
Koncepcję pełni Ducha możemy znaleźć w wielu miejscach Nowego Testamentu. Zaczynając od Jezusa Chrystusa, który według
Łuk. 4:1 A Jezus, pełen Ducha Świętego, wrócił znad Jordanu i został zaprowadzony przez Ducha na pustynię
nieustannie napełniony był Duchem Świętym. Jan Chrzciciel miał wyjątkowe doświadczenie bycia napełnionym Duchem jeszcze w łonie swojej matki
Łuk. 1:15 Będzie bowiem wielki w oczach Pana. Nie będzie pił wina ani mocnego napoju i zostanie napełniony Duchem Świętym już w łonie swojej matki
a jego rodzice, Elżbieta i Zachariasz również byli tymczasowo napełnieni Duchem Świętym
Łuk. 1:41 A gdy Elżbieta usłyszała pozdrowienie Marii, poruszyło się dziecko w jej łonie i Elżbieta została napełniona Duchem Świętym
.
Łuk. 1:67 A Zachariasz, jego ojciec, będąc napełniony Duchem Świętym, prorokował
Przykłady te znajdują się jeszcze w ramach Starego Testamentu, w którym pełnia Ducha była suwerennym dziełem Boga, nie będąc w zasięgu każdej osoby. Począwszy od dnia święta Pięćdziesiątnicy, nawet cały tłum został napełniony Duchem Świętym.
We wczesnym Kościele Duch wielokrotnie napełniał tych, którzy poszukiwali woli Bożej tak, jak to miało miejsce z Piotrem
Dzieje 4:8 Wtedy Piotr, pełen Ducha Świętego, powiedział do nich: Przełożeni ludu i starsi Izraela
z grupą modlących się chrześcijan
Dzieje 4:31 A gdy oni się modlili, zatrzęsło się miejsce, na którym byli zebrani, i wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i z odwagą głosili słowo Boże
albo z Pawłem po jego nawróceniu
Dzieje 9:17 Wtedy kładli na nich ręce, a oni otrzymywali Ducha Świętego
Niektórzy spośród chrześcijan byli w ciągłym stanie napełnienia Duchem, jak to widzimy na przykładzie pierwszych diakonów
Dzieje 6:3 Upatrzcie więc, bracia, spośród siebie siedmiu mężczyzn, mających dobre świadectwo, pełnych Ducha Świętego i mądrości, którym zlecimy tę sprawę
Szczepana
Dzieje 7:55 A on, pełen Ducha Świętego, patrzył uważnie w niebo i ujrzał chwałę Boga i Jezusa stojącego po prawicy Boga
i Barnaby
Dzieje 11:24 Był to bowiem mąż dobry, pełen Ducha Świętego i wiary. I przybyło Panu mnóstwo ludzi
Paweł napełniony był Duchem wielokrotnie
Dzieje 13:9 Wtedy Saul, zwany też Pawłem, napełniony Duchem Świętym, spojrzał na niego uważnie
tak samo było z jego uczniami
Dzieje 13:52 Uczniowie zaś byli pełni radości i Ducha Świętego
We wszystkich tych przypadkach napełnieni Duchem Świętym byli jedynie ci chrześcijanie, którzy byli całkowicie poddani Bożej woli. Wierzących ze Starego Testamentu nie zobowiązywało się do bycia napełnionymi Duchem Świętym, chociaż w niektórych przypadkach otrzymywali reprymendę, tak jak Zorobabel, ponieważ dzieła Pana dokonują się “…nie wojskiem ani siłą, ale moim Duchem, mówi PAN zastępów.”(Zach. 4:6)
W dzisiejszych czasach każdemu chrześcijaninowi nakazuje się być napełnionym Duchem, tak jak to czytamy w (Efez. 5:18): “A nie upijajcie się winem, w którym jest rozwiązłość, ale bądźcie napełnieni Duchem.” Napełnienie Duchem Świętym, nie dokonuje się jednak ludzkim wysiłkiem. Jest raczej konsekwencją całkowitego oddania się Bogu, co pozwala, aby Bóg wykonywał bez przeszkód swoje dzieło w życiu człowieka wierzącego.
Pismo w oczywisty sposób naucza, że wierzący może być zbawiony nie będąc napełnionym Duchem, dlatego pełnia Ducha nie jest integralną częścią samego zbawienia. Nie jest bowiem dokonana raz na zawsze w wierzącym w momencie zbawienia. Może, ale nie musi się wydarzyć w chwili, gdy osoba zostaje zbawiona, natomiast powinna być często powtarzającym się doświadczeniem w życiu chrześcijanina.
Fakt, że napełnienie Duchem jest powtarzającym się doświadczeniem widzimy wyraźnie w zaleceniu z (Efez. 5:18): “…bądźcie napełnieni Duchem”. Widzimy tu porównanie do stanu upojenia, w którym wino wpływa na całe ciało, na jego aktywność zarówno fizyczną, jak i umysłową. W tłumaczeniu literalnym czytamy: bądźcie “napełniani” Duchem,co wskazuje na powtarzalność tego doświadczenia. Nazywanie go “drugim dziełem łaski“ jest niewłaściwe, ponieważ zdarza się wielokrotnie w życiu chrześcijanina. Bez wątpienia, napełnienie Duchem po raz pierwszy może być bardzo silnym przeżyciem, kamieniem milowym który pozwala podnieść wszystkie aspekty życia chrześcijanina na inny, wyższy poziom. Powtarzalność napełnienia Duchem zależy jednak zawsze od Boga, a żaden chrześcijanin nie może żyć jedynie wspomnieniem duchowej mocy, którą kiedyś posiadał…
Charakter i natura napełnienia Duchem pozwalają nam zaobserwować wiele różnic, jeśli chodzi o indywidualne doświadczenia chrześcijan, różne stopnie zgodności ludzkiego umysłu i ludzkiej woli z wolą Bożą. Można to przypisać obecności lub nieobecności pełni Ducha w życiu człowieka wierzącego.Dlatego też, każdy kto pragnie wykonywać wolę Bożą musi w pełni korzystać z przywileju posiadania mieszkającego w nim Ducha i być zdecydowanym całkowicie oddać swoje życie pod Jego kontrolę.
.
Warunki umożliwiające napełnienie Duchem Świętym
Często wskazuje się trzy proste zalecenia jako warunki, aby być napełnionym Duchem:
“Ducha nie gaście.” (1 Tes. 5:19)
“I nie zasmucajcie Bożego Ducha Świętego, którym jesteście zapieczętowani na dzień odkupienia.” (Efez. 4:30)
“Mówię więc: Postępujcie w Duchu, a nie spełniajcie pożądania ciała.”(Gal. 5:16)
Chociaż inne fragmenty Pisma również rzucają światło na podstawowe warunki umożliwiające napełnienie Duchem, to jednak te trzy wersety możemy uznać za streszczające główną ideę.
1. Polecenie “Ducha nie gaście” z (1 Tes. 5:19) chociaż niewyjaśnione w kontekście, w sposób oczywisty używa figury ognia jako symbolu Ducha Świętego. Forma w jakiej robi się wzmiankę o gaszeniu ognia w
Mat. 12:20 Trzciny nadłamanej nie dołamie, a knota tlącego się nie zagasi, dopóki nie doprowadzi sądu do zwycięstwa
i
Hebr. 11:34 Zgasili moc ognia, uniknęli ostrza miecza, umocnieni powstawali z niemocy, stali się dzielni na wojnie, zmusili do ucieczki obce wojska
jasno określa co zostało powiedziane.
Zgodnie z (Efez. 6:16) “tarczą wiary“ można zgasić “wszystkie ogniste strzały złego.” Dlatego gaszenie Ducha oznacza jego tłumienie, które nie pozwala na to, aby działał w wierzącym. Można to zdefiniować jako zwykłe powiedzenie Duchowi “Nie”, lub braku chęci, aby być prowadzonym przez Ducha Świętego na Jego sposób.
Grzech szatana polegał na buncie przeciwko Bogu
Izaj. 14:14 Wzniosę się nad szczyty obłoków, będę równy Najwyższemu
Gdy chrześcijan mówi: “Ja chcę tego!” ,zamiast “…nie moja wola, lecz twoja niech się stanie.”(Łuk. 22:42), to w takim właśnie przypadku gasi Ducha.
Aby móc doświadczać napełnienie Duchem, jest rzeczą zupełnie niezbędną, nieodzowną, aby chrześcijanin całkowicie oddał swoje życie Panu. Chrystus stwierdził, że człowiek nie może służyć dwóm panom
Mat. 6:24 Nikt nie może dwom panom służyć, gdyż albo jednego będzie nienawidził, a drugiego będzie miłował, albo jednego będzie się trzymał, a drugim pogardzi. Nie możecie służyć Bogu i mamonie
dlatego chrześcijanie są stale zachęcani do poddania się Bogu. Mówiąc o poddaniu się woli Bożej w życiu chrześcijanina, Paweł pisze w (Rzym. 6:13): “I nie oddawajcie waszych członków jako oręża niesprawiedliwości grzechowi, ale oddawajcie samych siebie Bogu jako ożywieni z martwych i wasze członki jako oręż sprawiedliwości Bogu.” Mowa tu o oczywistym wyborze, przed którym staje chrześcijan: może oddać samego siebie Bogu, lub grzechowi.
Podobny fragment znajduje się w (Rzym. 12:1-2) Przedstawiając dzieło zbawienia i uświęcenia w życiu człowieka wierzącego, Paweł apeluje do Rzymian: “Proszę więc was, bracia, przez miłosierdzie Boże, abyście składali wasze ciała jako ofiarę żywą, świętą, przyjemną Bogu, to jest wasza rozumna służba. A nie dostosowujcie się do tego świata, ale przemieńcie się przez odnowienie waszego umysłu, abyście mogli rozeznać, cojest dobrą, przyjemną i doskonałą wolą Boga.” W obu wersetach: Rzymian 6:13 i 12:21 użyte jest to samo greckie słowo (Strong 3936), i użyte jest w czasie “aoristo” co możemy tłumaczyć jako “poddanie się Bogu raz na zawsze“. W związku z powyższym, doświadczenie napełnienia Duchem może nastąpić jedynie wtedy, gdy chrześcijanin dokona pierwszego kroku do przedstawienia swojego ciała jako żywej ofiary. Wierzący został do tego przygotowany drogą zbawienia, co sprawia, że jest to ofiara święta i mogąca być przyjętą przez Boga. Oczekiwanie tego od Boga jest czymś oczywistym, ponieważ Chrystus umarł za wszystkich wierzących.
Prezentując i ofiarując swoje ciało, wierzący musi mieć na względzie fakt, że nie może dostosowywać się zewnętrznie do świata, ponieważ wewnętrznie musi być przekształcany przez Ducha Świętego w celu odnowienia umysłu i posiadania w ten sposób możliwości rozpoznawania wartości duchowych. Oznacza to zdolność rozróżnienia między tym, co nie jest wolą Bożą i tym co jest “…dobrą, przyjemną i doskonałą wolą Boga.”
Poddanie się woli Bożej nie oznacza jakiegoś jednolitego działania wspólnego dla wszystkich chrześcijan, istnieją różnice w zależności od konkretnych przypadków. Zawsze chodzi jednak o to, aby mieć pragnienie i gotowość zrobienia jakiejkolwiek rzeczy, którą Bóg wymagałby od wierzącego. Jest to działanie polegające na wypełnianiu woli Bożej w naszym życiu bez względu na jej istotę, miejsce, czas lub sposób w jaki Bóg nami kieruje. Ponieważ zalecenie “Ducha nie gaście” jest w czasie teraźniejszym, wskazuje na to, że powinno to być ciągłe doświadczenie, zainicjowane aktem bezwarunkowego oddania się Bogu.
Chrześcijanin pragnący być oddanym Bogu w sposób długotrwały odkrywa, że takie oddanie posiada różne aspekty. W pierwszym rzędzie jest to podporządkowanie się prawdzie i zaleceniom zawartym w Słowie Bożym. Duch Święty jest nauczycielem, a w miarę poznawania prawdy wierzący powinien być tej prawdzie posłuszny w stopniu proporcjonalnym do jej rozumienia. Odmowa poddania się Słowu Bożemu sprawia, że napełnienie Duchem Świętym jest niemożliwe. W wielu przypadkach Słowo Boże nie wskazuje jednoznacznie jaką decyzję powinien podjąć wierzący w danych okolicznościach. W takiej sytuacji chrześcijanin powinien kierować się priorytetowymi zasadami zawartymi w Słowie Bożym i pomocą Ducha Świętego jako przewodnika. Poddanie się prowadzeniu przez Ducha Świętego jest niezbędne do napełnienia Duchem.
Rzym. 8:14 Wszyscy bowiem ci, którzy są prowadzeni przez Ducha Bożego, są synami Bożymi
Może się zdarzyć, że Duch poleci wierzącemu wykonanie jakiegoś zadania, a przy innej okazji zabronić mu kontynuowania czegoś. Ilustruje to przypadek wzięty z życia Pawła, któremu było zabronione głosić Ewangelię w Azji i Bitynii na początku swej pracy misjonarskiej, a później otrzymał polecenie pójścia tam i głoszenia dobrej nowiny.
Dzieje 16:6-7 Gdy przeszli Frygię i krainę galacką, Duch Święty zabronił im głosić słowo Boże w Azji. 7 Gdy przybyli do Myzji, próbowali pójść do Bitynii, ale im Duch nie pozwolił
.
Dzieje 19:10 Działo się tak przez dwa lata, tak że wszyscy mieszkańcy Azji usłyszeli słowo Pana Jezusa, zarówno Żydzi, jak i Grecy
Pełnia Ducha związana jest zatem z działaniem pod kierunkiem Pana.
Chrześcijanin musi być przygotowany na różnego rodzaju sytuacje stwarzające niedogodności i problemy. Poddanie się woli Bożej wyraża się również w gotowości do wyrzeczeń a nawet cierpień. Najlepszym przykładem tego, co oznacza być pełnym Ducha i oddanym Bogu jest sam Pan Jezus. Przychodząc na ziemię aby umrzeć za grzechy świata, był gotów i pragnął wykonać wszystko zgodnie z wolą Ojca. Wierzący, który chce być napełniony Duchem musi mieć taką samą postawę gotowości do posłuszeństwa i oddania.
2. W związku z pełnią Ducha jesteśmy też zachęcani do “nie zasmucania Bożego Ducha Świętego” (Efez. 4:30). Chodzi tutaj o sytuację, w której grzech pojawia się w życiu chrześcijanina i w konsekwencji powoduje brak posłuszeństwa i oddania Bogu. Aby móc znajdować się w stanie napełnienia Duchem Świętym niezbędne jest odsunięcie się i zrezygnowanie z popełniania grzechu. To grzech bowiem zasmuca Ducha Świętego. A gdy Duch mieszkający w wierzącym jest zasmucony, wtedy koinonia, przewodnictwo, instrukcje i moc Ducha napotykają przeszkody i Duch Święty nie może wypełniać swego dzieła w życiu danej osoby.
Pełnia Ducha może też być zakłócona z powodów fizycznych. Chrześcijanin zmęczony fizycznie, cierpiący głód lub chorobę może nie odczuwać radości ani pokoju, które są owocem Ducha. Sam apostoł Paweł, który zachęca do bycia napełnionym Duchem, wyznaje w (2 Kor. 1:8-9) że “…byliśmy obciążeni ponad miarę i ponad siły, tak że zaczęliśmy wątpić, czy przeżyjemy.” Tak więc nawet chrześcijanin napełniony Duchem może przeżywać bojaźń, rozterki lub kryzys wewnętrzny.
Im większe są potrzeby życiowe wierzącego, tym większa jest potrzeba pełni Ducha i całkowitego oddania woli Bożej, aby moc Ducha mogła się przejawiać w jego życiu. Gdy chrześcijanin stanie się świadomy tego, że zasmucił Ducha Świętego, powinien oddalić się od przyczyny zasmucenia i postąpić zgodnie z (1 Jana 1:9), gdzie czytamy: “Jeśli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jest wierny i sprawiedliwy, aby nam przebaczyć grzechy i oczyścić nas z wszelkiej nieprawości.“ Werset ten odnosi się do dziecka Bożego, które zgrzeszyło przeciwko Ojcu Niebieskiemu. Droga odnowienia jest otwarta, ponieważ śmierć Chrystusa jest wystarczającą ofiarą za wszystkie grzechy.
1 Jana 2:1-2 To, co było od początku, co słyszeliśmy, co widzieliśmy na własne oczy, na co patrzyliśmy i czego dotykały nasze ręce, o Słowie życia; 2 (Bo życie zostało objawione, a my je widzieliśmy i świadczymy o nim, i zwiastujemy wam to życie wieczne, które było u Ojca, a nam zostało objawione)
Tak więc droga do przywrócenia koinonii z Bogiem prowadzi przez wyznanie Bogu grzechów, ponowne uznanie, że podstawą przebaczenia jest ofiara za nasze grzechy, złożona przez Chrystusa z samego siebie w Jego śmierci i pragnienie powrotu do wewnętrznej komunii z Bogiem Ojcem, a także z Duchem Świętym. Słowo Boże zapewnia nas, że Bóg jest wierny i sprawiedliwy aby przebaczyć grzech i usunąć go, aby nie stanowił przeszkody między chrześcijaninem i Bogiem. Wyznając szczerze swoje grzechy wierzący może być pewien natychmiastowego przebaczenia ze strony Boga. Wstawiennictwo Chrystusa jako tego, który umarł na krzyżu dokonało już wszystkich niezbędnych ustawień ze strony Boga. Odnowa i komunia zależą więc jedynie od postawy człowieka, od wyznania grzechów i oddania się Bogu. Biblia ostrzega jednakże wierzącego co do poważnych skutków ciągłego lub częstego zasmucania Ducha. Może to być przyczyną wymierzenia przez Boga kary wierzącemu, w celu jego restauracji tak, jak jest to wspomniane w
Hebr. 12:5-6 I zapomnieliście o napomnieniu, które jest kierowane do was jako synów: Mój synu, nie lekceważ karania Pana i nie zniechęcaj się, gdy on cię napomina. 6 Kogo bowiem Pan miłuje, tego karze, a chłoszcze każdego, którego za syna przyjmuje
Chrześcijanin zostaje ostrzeżony, że jeśli sam się nie osądzi, zostanie osądzony i skarcony przez Boga
1 Kor. 11:31-32 Bo gdybyśmy sami siebie sądzili, nie bylibyśmy sądzeni. 32 Lecz gdy jesteśmy sądzeni, przez Pana jesteśmy karceni, abyśmy nie byli potępieni wraz ze światem
Jeśli wierzący znajduje się w oddaleniu od komunii z Bogiem, zawsze powoduje to dla niego straty i problemy i zawsze istnieje ryzyko surowego skarcenia, które Bóg jako wierny Ojciec może zastosować do skorygowania swego błądzącego dziecka.
3. Postępowanie w Duchu jest pozytywnym przykazaniem, w odróżnieniu od dwóch poprzednich zaleceń. Postępować w Duchu
Gal. 5:16 Mówię więc: Postępujcie w Duchu, a nie spełnicie pożądania ciała
zachęca do korzystania z mocy i błogosławieństwa, które wierzący otrzymuje przez Ducha, który w nim zamieszkuje. Użyty jest tutaj czas teraźniejszy co oznacza, że chrześcijanin powinien stale zachowywać w swoim postępowaniu ścisły związek z Duchem.
Wymagania stawiane chrześcijaninowi co do poziomu jego życia duchowego są wysokie i nie może on ich spełnić bez działającej w nim mocy Ducha. Dlatego to właśnie Duch, który w nim mieszka sprawia, że jest możliwe wieść życie w mocy i według wskazówek Ducha Świętego. Postępowanie według Ducha jest aktem wiary. Wysokie normy moralne, których się od nas oczekuje, na przykład: kochać, tak jak kocha Chrystus
Jana 13:34 Daję wam nowe przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali; tak jak ja was umiłowałem, abyście i wy wzajemnie się miłowali
.
Jana 15:12 To jest moje przykazanie, abyście się wzajemnie miłowali, jak i ja was umiłowałem
lub zniewalać wszelką myśl do posłuszeństwa Chrystusowi
2 Kor. 10:5 Obalamy rozumowania i wszelką wyniosłość, która powstaje przeciwko poznaniu Boga, i zniewalamy wszelką myśl do posłuszeństwa Chrystusowi
bez mocy Ducha są niemożliwe do wykonania. Także inne przejawy życia duchowego, takie jak owoc Ducha (Gal. 5:22-23), “Zawsze się radujcie. Nieustannie się módlcie.” (1 Tes. 5:16-17) lub “Za wszystko dziękujcie, taka jest bowiem wola Boga w Chrystusie Jezusie względem was.“(1 Tes. 5:18) znajdują się poza zasięgiem wierzącego, jeżeli nie postępuje on w Duchu. Utrzymanie wysokiego standardu życia duchowego jest niezwykle trudne, ponieważ chrześcijanin żyje otoczony grzesznym światem i jest narażony na ciągły wpływ złego
Jan 17:15 Nie proszę, abyś zabrał ich ze świata, ale abyś zachował ich od złego
.
Rzym. 12:2 A nie dostosowujcie się do tego świata, ale przemieńcie się przez odnowienie waszego umysłu, abyście mogli rozeznać, co jest dobrą, przyjemną i doskonałą wolą Boga
.
2 Kor. 6:14 Nie wprzęgajcie się w nierówne jarzmo z niewierzącymi. Cóż bowiem wspólnego ma sprawiedliwość z niesprawiedliwością? Albo jaka jest wspólnota między światłem a ciemnością?
.
Gal. 6:14 Co do mnie, nie daj Boże, abym się miał chlubić z czegoś innego, jak tylko z krzyża naszego Pana Jezusa Chrystusa, przez którego świat jest ukrzyżowany dla mnie, a ja dla świata
.
1 Jana 2:15 Nie miłujcie świata ani tego, co jest na świecie. Jeśli ktoś miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca
Musi też przeciwstawiać się władzy i mocy szatana i być zaangażowanym w ciągłe zmagania z tym zażartym wrogiem Boga.
2 Kor. 4:4 W których bóg tego świata zaślepił umysły, w niewierzących, aby nie świeciła im światłość chwalebnej ewangelii Chrystusa, który jest obrazem Boga
.
2 Kor. 11:14 I nic dziwnego, sam bowiem szatan przybiera postać anioła światłości
.
Efez. 6:12 Nie toczymy bowiem walki przeciw krwi i ciału, ale przeciw zwierzchnościom, przeciw władzom, przeciw rządcom ciemności tego świata, przeciw duchowemu złu na wyżynach niebieskich
Oprócz konfliktu z systemem tego świata i z osobą szatana,chrześcijanin posiada wroga w sobie samym, w swoim wnętrzu. Jest to jego stara natura, próbująca skierować go z powrotem do życia w posłuszeństwie grzesznemu ciału
Rzym. 5:21 Aby, jak grzech królował ku śmierci, tak też łaska królowała przez sprawiedliwość ku życiu wiecznemu przez Jezusa Chrystusa, naszego Pana
.
Rzym. 6:6 Wiedząc o tym, że nasz stary człowiek został ukrzyżowany razem z nim, aby ciało grzechu zostało zniszczone, żebyśmy już więcej nie służyli grzechowi
.
1 Kor. 5:5 Wydajcie takiego szatanowi na zatracenie ciała, żeby duch był zbawiony w dniu Pana Jezusa
.
2 Kor. 7:1 Mając więc te obietnice, najmilsi, oczyśćmy się z wszelkiego brudu ciała i ducha, dopełniając uświęcenia w bojaźni Bożej
.
2 Kor.10:2-3 A proszę, żebym będąc obecny, nie musiał być śmiały tą pewnością siebie, którą zamierzam być śmiały wobec niektórych, którzy sądzą, że postępujemy według ciała. 3 Chociaż bowiem w ciele żyjemy, nie walczymy według ciała
.
Gal. 5:16-24 Mówię więc: Postępujcie w Duchu, a nie spełnicie pożądania ciała. 17 Ciało bowiem pożąda na przekór Duchowi, a Duch na przekór ciału; są one sobie przeciwne, tak że nie możecie czynić tego, co chcecie. 18 Lecz jeśli jesteście prowadzeni przez Ducha, nie jesteście pod prawem. 19 A znane są uczynki ciała, którymi są: cudzołóstwo, nierząd, nieczystość, rozpusta; 20 Bałwochwalstwo, czary, nienawiść, niezgoda, zawiść, gniew, spory, kłótnie, herezje; 21 Zazdrość, zabójstwa, pijaństwo, hulanki i tym podobne; o nich wam mówię, jak już przedtem powiedziałem, że ci, którzy takie rzeczy czynią, królestwa Bożego nie odziedziczą. 22 Owocem zaś Ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara; 23 Łagodność, powściągliwość. Przeciwko takim nie ma prawa. 24 A ci, którzy należą do Chrystusa, ukrzyżowali swoje ciało wraz z namiętnościami i pożądliwościami
.
Gal. 6:8 Bo kto sieje dla swego ciała, z ciała żąć będzie zniszczenie. Kto zaś sieje dla Ducha, z Ducha żąć będzie życie wieczne
.
Efez. 2:3 Wśród nich i my wszyscy żyliśmy niegdyś w pożądliwościach naszego ciała, czyniąc to, co się podobało ciału i myślom, i byliśmy z natury dziećmi gniewu, jak i inni
Ponieważ stara natura nieprzerwanie walczy z nową, tylko pełna zależność od Bożego Ducha może nam przynieść zwycięstwo. I chociaż niektórzy doszli do fałszywego wniosku, że jest możliwe osiągnięcie bezgrzesznej doskonałości, istnieje potrzeba i obowiązek stałego chodzenia w Duchu, aby się mogła wypełnić wola Boga w życiu człowieka wierzącego. Chrześcijanin oczekuje końcowej doskonałości swego ciała i ducha w niebie, ale walka duchowa trwa nieprzerwanie, do śmierci lub do pochwycenia. Wszystkie wymienione tutaj prawdy podkreślają znaczenie postępowania w Duchu, korzystając z Jego mocy i kierowania nami, i pozwalając, aby Duch przejął kontrolę nad naszym życiem.
C. Rezultaty napełnienia Duchem Świętym
Oddanie się Bogu i napełnienie Duchem przynoszą niespodziewane pozytywne rezultaty.
1.Chrześcijanin chodzący w mocy Ducha zostaje uświęcony progresywnie, oznacza to życie wydające owoc Ducha
Gal. 5:22-23 Owocem zaś Ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, życzliwość, dobroć, wiara; 23 Łagodność, powściągliwość. Przeciwko takim nie ma prawa
Jest to najwyższy przejaw mocy Ducha i przygotowywanie wierzącego tutaj na ziemi do momentu, gdy zostanie w niebie całkowicie przekształcony na obraz Chrystusa.
2.Jednym z ważnych dzieł Ducha jest nauczanie wierzącego duchowych prawd. Tylko poprzez oświecenie Ducha możemy zrozumieć nieskończoną prawdę Słowa Bożego.Tak jak jest konieczne, aby Duch objawił prawdę o zbawieniu zanim człowiek dostąpi zbawienia
Jana 16:7-11 Lecz ja mówię wam prawdę: Pożyteczniej jest dla was, abym odszedł. Jeśli bowiem nie odejdę, Pocieszyciel do was nie przyjdzie, a jeśli odejdę, poślę go do was. 8 A gdy on przyjdzie, będzie przekonywał świat o grzechu, o sprawiedliwości i o sądzie. 9 O grzechu, mówię, bo nie uwierzyli we mnie. 10 O sprawiedliwości, bo idę do mego Ojca i już więcej mnie nie zobaczycie. 11 A o sądzie, bo władca tego świata już jest osądzony
również później Duch kieruje wierzącym ukazując mu całą prawdę.
Jana 16:12-14 Mam wam jeszcze wiele do powiedzenia, ale teraz nie możecie tego znieść. 13 Lecz gdy przyjdzie on, Duch prawdy, wprowadzi was we wszelką prawdę. Nie będzie bowiem mówił sam od siebie, ale będzie mówił to, co usłyszy, i oznajmi wam przyszłe rzeczy. 14 On mnie uwielbi, bo weźmie z mojego i wam oznajmi
Głębokie sprawy Boże, prawdy, które mogą być zrozumiane jedynie przez człowieka nauczanego przez Ducha, objawiane są wierzącemu, który chodzi w Duchu
1 Kor. 2:9-16 Ale głosimy, jak jest napisane: Czego oko nie widziało ani ucho nie słyszało, ani nie wstąpiło do serca człowieka, to przygotował Bóg tym, którzy go miłują. 10 Nam zaś Bóg objawił to przez swojego Ducha. Duch bowiem bada wszystko, nawet głębokości Boga. 11 Bo kto z ludzi wie, co jest w człowieku oprócz ducha ludzkiego, który w nim jest? Tak samo i tego, co jest w Bogu, nikt nie zna, oprócz Ducha Bożego. 12 My zaś nie przyjęliśmy ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, żebyśmy wiedzieli, które rzeczy są nam od Boga darowane. 13 A o tym też mówimy nie słowami, których naucza ludzka mądrość, lecz których naucza Duch Święty, stosując do duchowych spraw to, co duchowe. 14 Lecz cielesny człowiek nie pojmuje tych rzeczy, które są Ducha Bożego. Są bowiem dla niego głupstwem i nie może ich poznać, ponieważ rozsądza się je duchowo. 15 Człowiek duchowy zaś rozsądza wszystko, lecz sam przez nikogo nie jest sądzony. 16 Kto bowiem poznał umysł Pana? Kto go będzie pouczał? Ale my mamy umysł Chrystusa
3.Duch Święty jest w stanie prowadzić chrześcijanina i stosować prawdy Słowa Bożego w jego życiu codziennym. Wyrażone jest to w (Rzym. 12:2), “…abyście mogli rozeznać,co jest dobrą, przyjemną i doskonałą wolą Boga.” Prowadzenie przez Ducha jest czymś normalnym w życiu chrześcijan będących we właściwej relacji z Duchem Bożym
Rzym. 8:14 Wszyscy bowiem ci, którzy są prowadzeni przez Ducha Bożego, są synami Bożymi
.
Gal. 5:18 Lecz jeśli jesteście prowadzeni przez Ducha, nie jesteście pod prawem
4. Pewność zbawienia to kolejny ważny rezultat bycia w komunii z Duchem. “Ten to Duch poświadcza naszemu duchowi, że jesteśmy dziećmi Bożymi.“ (Rzym. 8:14).
Gal. 4:6 A ponieważ jesteście synami, Bóg posłał do waszych serc Ducha swego Syna, wołającego: Abba, Ojcze!
1 Jana 3:24 Bo kto zachowuje jego przykazania, mieszka w nim, a on w nim. A wiemy, że w nas mieszka, przez Ducha, którego nam dał
1 Jana 4:13 Po tym poznajemy, że w nim mieszkamy, a on w nas, że dał nam ze swego Ducha
Pewność zbawienia jest czymś oczywistym dla chrześcijanina, tak samo jak pewność tego, że jest żywym w sensie fizycznym.
5. Prawdziwe i szczere oddawanie czci, uwielbienie i miłość do Boga są możliwe jedynie wtedy, gdy chodzimy w Duchu. Kontekst zachęty z
Efez. 5:18 A nie upijajcie się winem, w którym jest rozwiązłość, ale bądźcie napełnieni Duchem
i następnych wersetów opisują normalne życie wypełnione adoracją, koinonią i społecznością z Bogiem. Adoracja jest kwestią serca i jak powiedział Chrystus zwracając się do Samarytanki: “Bóg jest duchem, więc ci, którzy go czczą, powinni go czcić w duchu i w prawdzie.” (Jana 4:24)
6.Jednym z najważniejszych aspektów życia osoby wierzącej jest modlitwa. Tutaj też powinien nas kierować Duch Święty w zgodzie ze Słowem Bożym. Oddanie chwały Bogu, egzaltacja Jego świętego Imienia i dziękczynienie nie są możliwe bez czynnego udziału Ducha. (Rzym. 8:26) mówi, że oprócz modlitwy samego wierzącego, Duch wstawia się za nim do Boga:
“Podobnie i Duch dopomaga naszej słabości. Nie wiemy bowiem, o co powinniśmy się modlić, jak trzeba, ale sam Duch wstawia się za nami w niewysłowionych westchnieniach.“(Rzym. 8:26).
Zgodnie z powyższym wersetem,również efektywna modlitwa zależy od naszego chodzenia w Duchu.
7.Poza wszystkimi wyżej wymienionymi czynnikami, rezultat służenia Bogu i braciom w zborze z wykorzystaniem naturalnych i duchowych darów, również zależy od mocy Ducha.
Chrystus wspomniał o tym w
Jana 7:38-39 Kto wierzy we mnie, jak mówi Pismo, rzeki wody żywej popłyną z jego wnętrza. 39 A to mówił o Duchu, którego mieli otrzymać wierzący w niego. Duch Święty bowiem jeszcze nie był dany, ponieważ Jezus nie został jeszcze uwielbiony
opisując dzieło Ducha jako rzekę żywej wody wypływającej z serca człowieka. Chrześcijanin może mieć wielkie dary duchowe i nie wykorzystywać ich z powodu braku koinonii z Duchem. Dlatego też nauka Pisma, mówiąca o pełni Ducha, jest jedną z najważniejszych spośród tych, które chrześcijanin powinien zrozumieć, przyswoić i stosować w swoim życiu.
Soli Deo Gloria.
Autor: Lewis Sperry Chafer
