Niewiele miejsc w Słowie podlega większemu niezrozumieniu i błędnej interpretacji niż poniższe dwa wersy.  Z powodu ich ogromnej wagi i ostateczności należy je rozumieć właściwie.

Mat. 12:31-32 31 Dlatego mówię wam: Każdy grzech i bluźnierstwo będzie ludziom przebaczone, ale bluźnierstwo przeciwko Duchowi Świętemu nie będzie ludziom przebaczone. 32 I ktokolwiek powie słowo przeciwko Synowi Człowieczemu, będzie mu przebaczone, ale kto mówi przeciwko Duchowi Świętemu, nie będzie mu przebaczone ani w tym świecie, ani w przyszłym.

Czym jest bluźnierstwo?

Jezus zaczyna słowami: każdy grzech i bluźnierstwo będzie ludziom przebaczone. Pomimo, że bluźnierstwo jest formą grzechu, w tym konkretnym fragmencie i jego kontekście oba traktowane są osobno, gdzie bluźnierstwo reprezentuje najgorszą formę grzechu. Grzech reprezentowany jest tutaj przez pełną gamę braku moralności, bezbożnych myśli i czynności, podczas gdy bluźnierstwo dotyczy świadomego i celowego odrzucenia Boga. Bluźnierstwo  jest aroganckim lekceważeniem i brakiem szacunku, wyjątkowo ohydnym grzechem otwartego i z premedytacją złego mówienia przeciw świętemu Bogu, jest zniesławieniem i naigrywaniem się z Niego

Marek 2:7 Czemu on mówi takie bluźnierstwa? Któż może przebaczać grzechy oprócz samego Boga?
.

Kara w Starym Przymierzu

W Starym Testamencie karą za takie bluźnierstwo była śmierć przez ukamienowanie

3 Mojż. 24:16 Także kto by zbluźnił imię Pańskie, śmiercią umrze, kamionując ukamionuje go wszystko zgromadzenie; tak przychodzień jako w domu zrodzony, gdyby zbluźnił imię Pańskie, umrze
.

Odpuszczenie po upamiętaniu

W dniach ostatecznych bluźnierstwo bedzie szczególną cechą tych, którzy w swym buncie i szaleństwie sprzeciwiają się Bogu

Obj. 13:5-6 5 I dano jej paszczę mówiącą rzeczy wielkie i bluźnierstwa. Dano jej też moc, aby działała przez czterdzieści dwa miesiące. 6 I otworzyła swoją paszczę, by bluźnić przeciwko Bogu, by bluźnić jego imieniu, jego przybytkowi i tym, którzy mieszkają w niebie.

Obj. 16:9 I ludzie zostali popaleni wielkim żarem, i bluźnili imieniu Boga, który ma władzę nad tymi plagami, a nie pokutowali, aby oddać mu chwałę.

Obj. 17:3 I zaniósł mnie w duchu na pustynię. I zobaczyłem kobietę siedzącą na szkarłatnej bestiipełnej imion bluźnierstwa, mającej siedem głów i dziesięć rogów.

Ale nawet bluźnierstwo, mówi Jezus, podlega odpuszczeniu, tak jak każdy inny grzech podlega odpuszczeniu jeśli jest wyznany a osoba go popełniająca upamięta się. Niewierzący bluźniący Bogu może dostąpić przebaczenia. Apostoł Paweł mówi:

1 Tym. 1:13-14 13 Mnie, który przedtem byłem bluźniercą, prześladowcą i gnębicielem, ale dostąpiłem miłosierdzia, bo czyniłem to nieświadomie, w niewierze. 14 A łaska naszego Pana stała się bardzo obfita wraz z wiarą i miłością, która jest w Chrystusie Jezusie.

Pawłowi została okazana łaska, ponieważ bluźnił nieświadomie w niewierze. Piotr bluźnił przeciw Chrystusowi przeklinając, a jednak zostało mu odpuszczone.

Marek 14:71  Lecz on zaczął się zaklinać (ναθεματίζειν anathematizein) i przysięgać: Nie znam tego człowieka, o którym mówicie.

ναθεματίζω anathematizo – przeklinać, wiązać się przysięgą pod groźbą przekleństwa
.

Odpuszczenie wierzącym

Nawet wierzący może bluźnić, ponieważ każda myśl albo słowo które zniesławia imię Pana jest bluźnierstwem. Poddawać w wątpliwość Bożą dobroć, mądrość, sprawiedliwość, wierność, miłość jest formą bluźnierstwa. Wszystko to może być odpuszczone przez łaskę. Jan zwracając sie do wierzących  powiedział

1 Jan 1:9 Jeśli wyznajemy nasze grzechy, Bóg jest wierny i sprawiedliwy, aby nam przebaczyć grzechy ioczyścić nas z wszelkiej nieprawości.
.

Wyjątkowe bluźnierstwo

Jest tylko jeden wyjątek: bluźnierstwo przeciw Duchowi które nie bedzie odpuszczone. Nawet osobie bluźniącej Jezusowi, która odważy się mówić przeciw Synowi Człowieczemu będzie odpuszczone.
.

Syn Człowieczy

Wyrażenie to odnosi się do ludzkiej natury Pana, której doświadczył w czasie Jego uniżenia i służby, w czasie wcielenia. Percepcja człowieka może nie pozwolić mu na zobaczenie czegoś więcej niż ludzka natura Pana, i jeśli tylko błędnie osądza na tym poziomie i mówi przeciw Niemu traktując Jezusa tylko jako istotę o ludzkiej naturze, takie słowo przeciw Synowi Człowieczemu może być odpuszczone. Kiedy osoba odrzuca Chrystusa po uzyskaniu częsciowego, niepełnego świadectwa Jego Boskości, dokonuje grzechu który może zostać odpuszczony, o ile uwierzy po uzyskaniu pełniejszego świadectwa.
.

Syn Boży

Nawet Apostołom było trudno w pełni zaakceptować, że ich Nauczyciel zaprawdę był Synem Bożym. Jezus jadał, pijał, sypiał, bywał zmęczony tak jak oni. I nie tylko to, o wiele więcej rzeczy zdawało się nie odzwierciedlać w Nim Boskiej chwały i majestatu. Jezus nieustanie uniżał się i służył innym. Nie pożądał ziemskiej chwały, a gdy inni próbowali Mu ją przypisywać, odmawiał jej przyjecia, tak jak w czasie gdy tłum chciał Go obwołać królem zaraz po tym jak cudownie nakarmił pięć tysięcy osób

Jan 6:15 Wtedy Jezus, poznawszy, że mieli przyjść i porwać go, aby go obwołać królem, odszedł znowu sam jeden na gore.

Uznanie Boskości Jezusa było to jeszcze trudniejsze dla osób spoza najbliższego Mu kręgu. Nawet gdy dokonywał największych cudów, czynił to bez fanfar ani fajerwerków. Jezus nie zawsze wyglądał ani nie zachowywał się nawet jak ludzki władca, że o zachowaniu przynależnemu Boskiemu Władcy nawet nie wspominając.
.

Błąd ograniczonej percepcji

Ale złe osądzanie, poniżanie i dyskredytowanie Jezusa z punktu widzenia niepełnego objawienia lub niewłaściwej percepcji było i jest wybaczane, niezależnie od stopnia zbłądzenia.  Jak już wspomniano, sam Apostoł Paweł był ignorantem i najgorszego rodzaju bluźniercą Pana Jezusa Chrystusa,  oraz  srogim prześladowcą Kościoła. A wielu z tych, których zaprzeczyło i odrzuciło Chrystusa podczas Jego ziemskiej posługi później zobaczyło prawdę o tym, kim On był i prosiło o przebaczenie i zostało zbawionych.
.

Świadome odrzucenie po pełnym objawieniu

Ale każde bluźnierstwo przeciw Duchowi było czymś poważniejszym i nieodwracalnym.

  • To nie tylko odzwierciedlenie niewiary, ale określona niewiara-odrzucenie, po obejrzeniu wszystkich dowodów niezbędnych do pełnego zrozumienia i do rozważenia wiary w Chrystusa.
  • To było bluźnierstwo przeciw Jezusowi skierowane przeciw Jego Boskiej Naturze, przeciw Duchowi Bożemu niezaprzeczalnie w Nim zamieszkującemu i dającemu Mu moc.
  • To odzwierciedlenie zdecydowanego odrzucenie Jezusa jako Mesjasza pomimo wszelkich dowodów i argumentów.
  • To zobaczenie prawdy wcielonej a potem świadome odrzucenie i potępienie Jezusa.
  • To demonstrowanie absolutnej i permanentnej odmowy uwierzenia, co powodowało utratę możliwości odpuszczenia grzechów kiedykolwiek ”…ani w tym wieku, ani w przyszłym”.

W czasie tego wieku (całej historii ludzkości), takie odrzucenie jest niewybaczalne. Wiek przyszły oznacza, że przez całą wieczność nie będzie przebaczenia. Wieczność bez przebaczenia.
.

Jezus – całkowicie człowiek i całkowicie Bóg

Pismo mówi, że w czasie posługi na ziemi nasz Pan był posłuszny Ojcu

Jan 4:34 Jezus im powiedział: Moim pokarmem jest wypełniać wolę tego, który mnie posłał, i dokonać jego dzieła.

Jan 5:19 Wtedy Jezus im odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Syn nie może nic czynić sam od siebie, tylko to, co widzi, że czyni Ojciec. Co bowiem on czyni, to i Syn czyni tak samo.

Jan 5:30 Ja sam od siebie nie mogę nic czynić. Jak słyszę, tak sądzę, a mój sąd jest sprawiedliwy, bo nie szukam swojej woli, ale woli tego, który mnie posłał, Ojca.

Oraz że był prowadzony przez Ducha Świętego

Mat. 4:1 Wtedy Jezus został zaprowadzony przez Ducha na pustynię, aby był kuszony przez diabła.

Marek 1:12 I zaraz Duch zapędził go na pustynię.

Łuk. 4:1 A Jezus, pełen Ducha Świętego, wrócił znad Jordanu i został zaprowadzony przez Ducha na pustynię;

Łuk. 4:18 Duch Pana nade mną, ponieważ namaścił mnie, abym głosił ewangelię ubogim, posłał mnie, abym uzdrawiał skruszonych w sercu, abym uwięzionym zwiastował wyzwolenie, a ślepym przejrzenie, abym uciśnionych wypuścił na wolność;

Jan 3:34 Ten bowiem, którego Bóg posłał, mówi słowa Boże, bo Bóg daje mu Ducha bez miary.

Dzieje 1:2 Aż do dnia, w którym został wzięty w górę po tym, jak przez Ducha Świętego udzielił poleceń apostołom, których wybrał.

Rzym. 1:4 A pokazał z mocą, że jest Synem Bożym, według Ducha świętości, przez zmartwychwstanie;

Piotr powiedział, że Bóg namaścił Jezusa z Nazaretu „Duchem Świętym i mocą”

Dzieje 10:38 Jak Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą Jezusa z Nazaretu, który chodził, czyniąc dobrze i uzdrawiając wszystkich opanowanych przez diabła, bo Bóg był z nim.

Ci, którzy mówił przeciwko Duchowi Świętemu, byli tymi, którzy widzieli Jego boską moc pracy przez Jezusa, ale świadomie odmówił przyjęcia wpływu tego objawienia i, w niektórych przypadkach, uznali to za moc szatana. Wiele osób słyszało Jezusa nauczającego i głoszącego prawdę Bożą, jak żaden człowiek nigdy nie uczył wcześniej

Mat. 7:28-29 28 A gdy Jezus dokończył tych słów, ludzie zdumiewali się jego nauką.29 Uczył ich bowiem jak ten, który ma moc, a nie jak uczeni w Piśmie.
.

Całkowite zaślepienie pomimo dowodów

Ale nie chcieli mu uwierzyć. Widzieli Go uzdrawiającego wszelkiego rodzaju choroby, wypędzającego każdy rodzaj demonów, i wybaczającego każdy rodzaj grzechu, a jednak oskarżali Go o oszustwa, kłamstwa i demonizm. Odmówili tego w obliczu wszystkich możliwych dowodów mesjaństwa i bóstwa Jezusa. Bóg nie może zrobić nic więcej dla takich ludzi, a oni w związku z tym pozostają wiecznie bez przebaczenia.

Zamiast skruchy mają zatwadziałe serca, zamiast wyznać grzechy, knują. W ten sposób, za pomocą całkowitego i niewybaczalnego samoznieczulenia skazują sami siebie. Ich grzech jest  niewybaczalny, bo nie chcą podążać ścieżką, która prowadzi do przebaczenia. Dla złodzieja, cudzołożnika, i mordercy jest nadzieja. Przesłanie Ewangelii może spowodować, że zawołają: „Boże, miej litość dla mnie, grzesznika.” Ale kiedy człowiek stał się zatwardziały tak, że podejmuje decyzję aby nie zwracać uwagi na … Ducha, … staje na drodze, która prowadzi do zguby. (William Hendriksen, Ekspozycja Ewangelii według Mateusza. [Grand Rapids: Baker, 1973], str 529),

Przykład Izraela

W księdze Izajasza, Pan przedstawia Izrael jako winnicę o którą starannie zasadził, uprawiał i dbał o nią. Zbudował wieżę w środku, reprezentującą Jerozolimę i kadź wina reprezentującą system ofiarny.

Izaj. 5:1-6 „Czekał, aby wydała grona; ale ona zrodziła płonne wino”, „Cóz dalej czynić było winnicy mojej, czegobym jej nie uczynił? „ pyta Bóg?. ”A przetoż oznajmię wam, co ja uczynię winnicy mojej: Rozbiorę płot jej, a będzie spustoszona; rozwalę ogrodzenie jej, a będzie podeptana, I uczynię ją pustą; nie będzie obrzezywana, ani okopywana, ale porośnie ostem i cierniem; obłokom też przykażę, aby na nia więcej dżdżu nie spuszczały.”

Po tym jak naród Izraelski został pobłogosławiony każdym możliwym błogosławieństwem i miał wszelką możliwość przyjścia do Boga, odwrócił się.  Nie można było dla niego już nic więcej zrobić jak tylko odwrócić się plecami.

Podczas ziemskiej służby Jezusa, niewierzący faryzeusze i wszyscy inni, którzy bluźnili Duchowi odcinali się od miłosierdzia Bożego, a nie dlatego, że nie było oferowane. Miłosierdzie było obficie oferowane lecz oni je stale, buntowniczo odrzucali i wyśmiewali nazywając je zwiedzeniem szatana.

W ciągu czterdziestu lat Bóg zniszczył Jerozolimę, świątynię, kapłaństwo, ofiary i naród Izraela. W 70 roku n.e. Rzymianie zburzyli Jerozolimę, całkowicie zniszczyli Świątynię, zabito ponad milion mieszkańców, i starto z powierzchni ziemi prawie tysiąc innych miast i wsi w Judei. Jego własny naród wyparł się Boga, Bóg wyparł się narodu. Do czasu Jego powrotui ponownego zebrania pozostałości z Jego ludu w dniach ostatecznych, jest to naród całkowicie odrzucony przez Boga.
.

Surowe ostrzeżenie

Dla niezbawionych Żydów, którzy słyszeli pełną ewangelię i widzieli jej dowody w nadprzyrodzonej mocy, oraz dla wszystkich, którzy przyszli po nich i doświadczyli podobnej prawdy biblijnych cudownych dowodów, autor Listu do Hebrajczyków dał surowe ostrzeżenie:

Hebr. 2:3-4 3 Jakże my ujdziemy, jeśli zaniedbamy tak wielkie zbawienie, które było głoszone na początku przez Pana, a potwierdzone nam przez tych, którzy go słyszeli? 4 Którym i Bóg dał świadectwo przez znaki, cuda i różnorakie moce oraz przez udzielanie Ducha Świętego według swojej woli. 

Później w liście daje jeszcze poważniejsze ostrzeżenie dla tych, którzy odrzucają pomimo tego, że posiadają pełne objawienie pełne objawienie „

Hebr. 6:4-6 4 Niemożliwe jest bowiem, żeby tych, którzy raz zostali oświeceni i zakosztowali daru niebieskiego, i stali się uczestnikami Ducha Świętego; 5 Zakosztowali też dobrego słowa Bożego i mocy przyszłego wieku; 6 A odpadli – ponownie odnowić ku pokucie, gdyż sami sobie znowu krzyżują Syna Bożego i wystawiają go na hańbę.

Pokolenie, jakie było tuż po służbie Chrystusa na ziemi, było nauczane i oświecane przez Apostołów, którzy dawali świadectwo ewangelii przez cuda i znaki potwierdzające wiarygodność głoszonej przez nich prawdy. To pokolenie miało dowód identyczny z tym, jaki przedstawił Pan Jezus tym, którzy słyszeli Go osobiście. Mieli największe możliwe objawienie Boże, i jeśli odmówili uwierzenia w obliczu tak wiarygodnego świadectwa, nie było już nic, co Bóg mógłby dla nich zrobić. Oni nie bluźnili; oni po prostu odwrócili się. Wina faryzeuszy dodających niewiarę do bluźnierstwa była większa niż ta leżąca po stronie niewierzących, którzy jednak nie mówili przeciw Duchowi Świętemu. Ale buntownicy w obu grupach wybrali przyszłość w piekle.
.

Współczesna zatwardziałość

W podobny sposób i dzisiaj ludzie mogą zupełnie odwrócić się od Bożego objawienia.

Jan 9:4 nadchodzi noc, kiedy nikt nie będzie mógł działać

Podczas II wojny światowej, amerykańskie siły morskie na północnym Atlantyku były zaangażowane w ciężkie walki z wrogimi okrętami podwodnymi w czasie wyjątkowo ciemnej nocy. Sześć samolotów wystartowało z lotniskowca, by znaleźć zagrażające flocie łodzie, ale gdy były w powietrzu nakazano całkowite zaciemnienie lotniskowców w celu ochrony przed atakiem. Bez światła na pokładzie lotniskowca  sześć samolotów nie mógło znaleźć miejsca do lądowania. Piloci poprosili o światło, choćby na chwilę aby zlokalizować lotniskowce. Ale ponieważ cały lotniskowiec był zagrożony a wraz z nim także wszystkie inne samoloty i sprzęt, dowódctwo nie zezwoliło na zapalenie światła. Kiedy sześciu samolotom zabrakło paliwa, musiały wylądować na lodowatej wodzie. Wszyscy członkowie załogi zginęli.

Jest czas, kiedy Bóg wyłącza światło, gdy dalsza możliwość zbawienia zostaje utracona na wieki. Dlatego właśnie Apostoł Paweł napisał do Koryntian:

2 Kor. 6:2 Oto teraz czas pomyślny, oto teraz dzień zbawienia

Na podstawie, źródło