Przedmowa

Reformacja nie jest i nigdy nie była budowana przez zasiadanie na wygodnych kanapach i kontemplację podłości upadłego świata. Nie polega także na odbudowie moralności społeczeństw, w których mieszkają chrześcijanie.

Reformacja to ekstremalny wysiłek wkładany w egzegezę Słowa, dzięki któremu możliwa jest rafinacja prawdy oraz identyfikacja herezji. To nieustanna walka z kłamstwem, fałszywymi braćmi, oskarżeniami i osobistymi słabościami.

Reformacja zbudowana jest na krwi, pocie i łzach kaznodziejów. To walka z przeciwnościami losu i wbrew wszelkim przeciwnościom, walka do końca, nawet w obliczu nieuchronnej klęski.

Często w podróżach, w niebezpieczeństwach na rzekach, w niebezpieczeństwach od bandytów, w niebezpieczeństwach od własnego narodu, w niebezpieczeństwach od pogan, w niebezpieczeństwach w mieście, w niebezpieczeństwach na pustyni, w niebezpieczeństwach na morzu, w niebezpieczeństwach wśród fałszywych braci; W trudzie i znoju, często w czuwaniu, w głodzie i pragnieniu, często w postach, w zimnie i nagości; A poza tymi sprawami zewnętrznymi, w tym, co mi codziennie ciąży, w trosce o wszystkie kościoły. (2 Kor. 11:26-28)

Reformacja zatem to bezkompromisowa propagacja prawdy Ewangelii i eliminacja heretyków wraz z ich naukami. To walka kosztem zdrowia i popularności, to walka o prawdę aż do śmierci.

Nie ma lepszego przykładu Reformatora nad Jana Kalwina.


Kalendarium Jana Kalwina (1509-1564)

Na podstawie Calvin’s Battle for the Reformation Timeline dzieła będącego modyfikacją tekstu Marcusa Servena źródło

1509 — Urodzony w Noyon, Pikardia, Francja, drugie z sześciorga dzieci (10 lipca)

1523 — Rozpoczyna studia na Uniwersytecie Paryskim

1528 — Rozpoczyna studia prawnicze na Uniwersytecie w Orleanie

1529 — Rozpoczyna studia prawnicze na Uniwersytecie w Bourges

1531 — Po śmierci ojca wraca do Paryża na studia teologiczne

1532-1533 (w przybliżeniu) — Nawrócony do Chrystusa

1533 — Ucieka z Paryża wkrótce po tym, jak jego przyjaciel, Nicolas Cop, wygłasza niechciane przemówienie reformatorskie na uniwersytecie

1534 — „Afera plakatów” nasila prześladowania francuskich protestantów; w nocy z 17 na 18 października na ulicach Paryża, Tours, Orleanu, Blois i Amboise zostały wywieszone plakaty zatytułowane: Prawdziwe artykuły na temat okropnych, wielkich i gorszących nadużyć mszy papieskiej, wymyślonej specjalnie przeciw świętej Wieczerzy Jezusa Chrystusa

1536 — Publikuje swoje pierwsze wydanie Instytutów religii chrześcijańskiej w Bazylei

1536 — Wpisany na listę jako Reformator w Genewie przez Williama Farela

1536 — Wyznanie Genewskie zostaje przyjęte przez Radę Miasta (10 listopada)

1537 — Protestanckie Wyznanie Wiary zostaje przedstawione Radzie Miejskiej

1538 — Wygnany z Genewy z Farelem i Elie Corault (25 kwietnia)

1538-1541 — Prace w Sztrasburgu

1539 — Odpowiedzi na list biskupa Jacopo Sadoleto do Genewy

1540 — Publikuje swój pierwszy komentarz do księgi biblijnej, mowa o Liście do Rzymian

1540 — Poślubia wdowę Idelette de Bure (6 sierpnia)

1541 — Powrót do Genewy (13 września)

1541 — W Genewie zostają ustanowione kościelne rozporządzenia;

1542 — Narodziny i śmierć Jacquesa, syna Jana i Ideletty Kalwinów

1543 — Zaraza w Genewie; Rada Miejska głosuje za oszczędzeniem Kalwinowi „obowiązku zarazy”

1549 — Żona Kalwina Idelette umiera po krótkiej chorobie (29 marca)

1553 — Michał Serwet stracony przez spalenie w Genewie (27 października)

1555 — Publiczne zamieszki wywołane przez „Libertynów” nie powiodły się (16 maja), a kluczowi przywódcy zostają aresztowani lub uciekają z miasta

1559 — Założenie Akademii Genewskiej, której rektorem został Teodor Beza (5 czerwca)

1559 — Publikuje ostatnie wydanie Instytutów Religii Chrześcijańskiej w Genewie

1562 — Wszystkie ze 150 Psalmów zostaje umuzyczonych we francuskim Psałterzu

1564 — Ostatni raz wniesiony do kościoła gdzie przyjmjuje Wieczerzę Pańską od Bezy (2 kwietnia)

1564 — Wygłasza przemówienie do władców Genewy (26 kwietnia)

1564 — Wygłasza przemówienie pożegnalne do płaczących lokalnych kaznodziejów (28 kwietnia i 19 maja)

1564 — Umiera w pokoju (27 maja)

1564 — Pochowany na cmentarzu genewskim w nieoznakowanym grobie (28 maja)

Aby dowiedzieć się więcej o życiu Jana Kalwina, przejdź do tych dwóch wykładów:
Bitwa Jana Kalwina o reformację (I) – Jego wpływy i wczesne życie  (Jer. 1:4-10, 17-19)
Bitwa Jana Kalwina o reformację ( II) – Lata Genewskie  (Psalm 1)
.


Cytaty Kalwina i o Kalwinie

Heretyk Arminiusz o komentarzach Kalwina:

„Oprócz czytania Pisma Świętego […] zachęcam moich uczniów do lektury komentarzy Kalwina, które wychwalam w wyższych słowach niż sam Helmich [holenderski teolog, 1551-1608]; gdyż twierdzę, że jego interpretacja Pisma Świętego góruje nieporównywalnie i że jego komentarze powinny być cenione wyżej niż wszystko, co jest nam przekazywane przez bibliotekę ojców; zatem przyznję, że posiada ponad większość innych, a raczej ponad wszystkich innych ludzi, to, co można nazwać wybitnym darem proroctwa”.

Kalwin o swoim nawróceniu:

„…ponieważ byłem zbyt uparcie oddany przesądom papieskim, abym mógł być łatwo wydobyty z tak głębokiej otchłani błota, Bóg przez nagłe nawrócenie ujarzmił i sprowadził mój umysł do pouczających ram, które były bardziej zahartowane w takie sprawy, niż można by się było spodziewać po kimś w tak wczesnych latach życia. Otrzymawszy w ten sposób smak i wiedzę na temat prawdziwej pobożności, natychmiast zapłonęło we mnie tak silne pragnienie czynienia postępów”.

Kalwin o swojej żonie po jej śmierci:

Osierocono mnie z najlepszego towarzysza mojego życia, tego, który gdyby tak zarządzono, byłby nie tylko chętnym uczestnikiem mojej nędzy, ale nawet mojej śmierci. W swoim życiu była wierną pomocniczką w mojej posłudze”.

Kalwin o katechetycznym nauczaniu młodzieży:

Zawsze było praktyką kościoła i starano się dbać o to, aby dzieci były należycie pouczane w religii chrześcijańskiej… było przyjętym publicznym zwyczajem i praktyką, aby odpytywać dzieci w kościołach z każdego z głównych tematów, które powinny być wspólne i dobrze znane wszystkim chrześcijanom. Aby to zapewnić w porządku, została napisana formuła, którą nazwano katechizmem… To, co teraz proponujemy, to nic innego jak używanie rzeczy, które od czasów starożytnych były przestrzegane przez chrześcijan i prawdziwych czcicieli Boga, i które nigdy nie zostały odłożone na bok, dopóki kościół nie został całkowicie zepsuty”.

Kalwin o śpiewie zgromadzeniowym:

„… prawdą jest to, co powiedział św. Augustyn, że nie można śpiewać niczego godnego Boga poza tym, co od Niego się otrzymało. Dlatego chociaż rozejrzymy się daleko i szeroko, nie znajdziemy lepszych pieśni ani pieśni bardziej nadających się do tego celu niż Psalmy Dawida, które Duch Święty mu stworzył i przekazał. Tak więc śpiewając je możemy być pewni, że nasze słowa pochodzą od Boga, tak jakby On śpiewał w nas dla własnego wyniesienia”.

Profesor Barry Gritters o złym stanie zdrowia Kalwina:

„Tylko jedna z jego fizycznych dolegliwości przykułaby większość pastorów do łóżka; Kalwin przetrwał bez narzekania kilkanaście takich dolegliwości. Jego własne zeznanie było takie, że przeżył dwadzieścia lat bez przerwy od bólów głowy. Cierpiał na artretyzm, dnę moczanową, malarię, a na koniec pięcioletnią gruźlicę. Jedna historia mówi, że lekarz zalecił Kalwinowi ciężki galop na koniu, aby usunąć kamień nerkowy, ale jego hemoroidy były tak poważne, że nie mógł znieść jazdy” (The Sixteenth-Century Reformation of the Church [Grand Rapids: RFPA, 2007], s. 16)


Zobacz w temacie