Białe małżeństwa, konsekrowane dziewice, celibat, niecne chucie i Boże rozwiązanie

utworzone przez | lis 3, 2022 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy, Reformowany światopogląd, Rzymski katolicyzm

Nieodwoływalne śluby czystości?

1 Tym. 5:11-15 .

11. Natomiast młodszych wdów do nich nie zaliczaj, bo gdy rozkosze odwodzą je od Chrystusa, chcą wyjść za mąż

12. Ściągając na siebie potępienie, ponieważ odrzuciły pierwszą wiarę.

13. Co więcej, uczą się bezczynności, chodząc od domu do domu, i nie tylko są bezczynne, lecz też gadatliwe, wścibskie, mówiące to, co nie wypada.

14. Chcę więc, żeby młodsze wychodziły za mąż, rodziły dzieci, zajmowały się domem, nie dawały przeciwnikowi żadnego powodu do obmowy.

15. Już bowiem niektóre odwróciły się i poszły za szatanem.

Bardzo interesującym zagadnieniem dla każdego egzegety jest kwestia seksualnej wstrzemięźliwości. Mówiąc konkretniej chodzi o podnoszone przez herezję rzymskiego katolicyzmu,  kwestie:

  • celibatu mnichów i kapłanów tj. zrezygnowanie z możliwości wchodzenia w związek małżeński i poświęcenie życia w służbie organizacji watykańskiej
    .
  • dziewictwa konsekrowanego przez co należy rozumieć odrzucenie możliwości zawarcia małżeństwa i pożycia seksualnego w ogóle
    ,
  • białych małżeństw, czyli związków małżeńskich gdzie wstrzemięźliwość seksualna zachowywana jest po zawarciu małżeństwa

Cechą wspólną dla powyższych jest składana przez daną osobę przysięga, zaś podstawą do propagowania doktryny jest między innymi tekst Pierwszego Listu do Tymoteusza, gdzie, jak rozumują teologowie na służbie watykańskiego antychrysta, wdowy przysięgały na Boga że zachowają się w czystości i oddadzą na służbę kościołowi. Takie właśnie znaczenie przypisuje się wersetowi 12 gdzie mowa o odrzuceniu pierwszej wiary przez wdowy:

odrzuciły pierwszą wiarę.

Czy rzeczywiście Biblia naucza o konieczności czy choćby możliwości złożenia dożywotniego ślubu czystości? Oraz czy Pismo potępia osoby, które po złożeniu takich obietnic mimo wszystko chcą wyjść za mąż ?

Pozycja heretycka i jej refutacja

Zanim przejdziemy do analizy tekstu Listu Pawła zapoznajmy się z pozycją papistów. Generalnie wstrzemięźliwość praktykowana jest wśród nich w trzech różnych formach. Zwróćimy także uwagę na praktyczne i historyczne zarazem rezultaty doktrynalnej dewiacji na przykładzie kanonizacji “świętego” Aleksego, oraz na duchową konieczność doktryny jako umożliwiającej zachowanie statusu quo religii antychrysta jaką jest rzymski katolicyzm.
.

Celibat

Na samym szczycie piramidy “cielesnej świętości” znajduje się systemowo wymuszany na księżach i mnichach celibat. Został wprowadzony i usankcjonowany dopiero w XI wieku przez papieża Grzegorza VII. Wcześniej, tj. od IV wieku celibat był praktykowany dobrowolnie przez starszych prezbiterów mimo niezgodności tej praktyki z Pismem.

I choć katechizm oraganizacji watykańskiej wskazuje na dobrowolne przyjęcie celibatu poprzez publiczne jego wyznanie oczywistym jest, że każdy kto pragnie dostatniego życia na koszt państwa (w 2016 roku stale rosnący tzw. fundusz kościelny wyniósł 145 milionów złoty, [1]), życia pozbawionego trosk tego świata i obfitującego w darmowe pieniądze, musi wyrzec się możliwości zawierania związków małżeńskich.

KKK 1599 “W Kościele łacińskim sakrament święceń prezbiteratu jest udzielany w sposób zwyczajny tylko kandydatom, którzy są gotowi dobrowolnie przyjąć celibat i publicznie wyrażają wolę zachowania go z miłości do Królestwa Bożego i służby ludziom.” [2]
.
KKK 1580 “…Zarówno w praktyce Kościołów wschodnich, jak zachodnich nie może żenić się ten, kto już przyjął sakrament święceń.” [3]

Celibat wbrew oczekiwaniom czytelnika to nie zakaz cielesnego pożycia ale zakaz zawierania związków małżeńskich. Według glosariusza Katechizmu kościoła katolickiego celibat sam w sobie nie zabrania współżycia lecz jest

„stanem lub kondycją tych, którzy zdecydowali się pozostać w stanie wolnym”. [4]

Pod pozorem służby Chrystusowi chodzi o zabezpieczenie organizacji rzymskiej przed utratą funduszy na rzecz prawnego potomstwa księży. To, że stany duchowne nagminnie dokonują aktów cudzołóstwa, wszeteczeńśtwa i nierządu jest przysłowiową tajemnicą poliszynela.

Prostytucja, gosposie, homoseksualizm, pedofilia i inne seksualne dewiacje towarzyszą funkcjonariuszom antychrysta acz konsekwencji przestępstw (przynajmniej w Polsce i we Włoszech) nie ponoszą żadnych.

Celibat oznacza

1) całkowite zaangażowanie się na służbę organizacji
2) brak możliwości zawierania małżeństw i konieczność pozostawania w stanie wolnym

W praktyce celibat to ciche przyzwolenie papistów na pożycie seksualne funkcjonariuszy zarządzanej przez nich organizacji w ramach wymuszenia zachowania stanu wolnego. Tutaj nawet proste czytanie Tekstu Pisma wskaże na demoniczny charakter celibatu, gdzie jego praktykant jest związany w sumieniu do niezawierania małżeństwa i następnie napiętnowany przez sumienie za praktykowany grzech cudzołóstwa:

1 Tym 4:1-3 1. A Duch otwarcie mówi, że w czasach ostatecznych niektórzy odstąpią od wiary, dając posłuch zwodniczym duchom i naukom demonów; 2. Mówiąc kłamstwo w obłudzie, mając napiętnowane sumienie; 3. Zabraniając wstępować w związki małżeńskie, nakazując powstrzymywać się od pokarmów, które Bóg stworzył, aby je przyjmowali z dziękczynieniem wierzący i ci, którzy poznali prawdę.

Dziewictwo konsekrowane

W zniekształconym systemie wartości religii rzymskiej dziewictwo konsekrowane zajmuje nieco niższą pozycję od celibatu. Jego formalnym przeznaczeniem jest ukonstytuowanie kobiety całowicie oddanej władzy kościoła rzymskiego, reprezentowanej przez tzw. duchowych opiekunów czyli praktykujących celibat księży.

Dobrowolność auto-kastracji jest w tym przypadku ewidentnie niewymuszona i bazuje raczej na dewocji danej kobiety, która pragnie w wielkim stopniu służyć kościołowi rzymskiemu.

„Kościół katolicki określa dziewicę konsekrowaną mianem: „oblubienicy Jezusa”. Oznacza to, że taka kobieta z własnej i nieprzymuszonej woli poświęca samą siebie i całą miłość, jaką mogłaby obdarzyć swojego męża i dzieci, samemu Jezusowi Chrystusowi dla chwały Bożej i zbawienia ludzi” [5]

Po złożeniu publicznych ślubów czystości do zadań tak konsekrowanych dziewic należy promocja religii katolickiej, modlitwa o zbawienie całego świata oraz poddanie naukom księdza-guru.

“[kobiety] złożyły na ręce biskupa ełckiego i w obecności licznie zgromadzonych wiernych, publiczne śluby czystości i postanowienie życia w dziewictwie konsekrowanym. Widzialnym znakiem konsekracji jest obrączka, którą otrzymały i będą nosiły na serdecznym palcu prawej ręki. Przyjęły również księgę Liturgii Godzin, by wielbić Ojca Niebieskiego i prosić o zbawienie całego świata. Nad formacją i rozwojem duchowym kandydatek czuwa ks. kan. dr Dariusz Brozio.” [6]

Konsekrowane dziewictwo oznacza

1) całkowite zaangażowanie się na służbę organizacji
2) brak możliwości zawierania małżeństw i konieczność pozostawania w stanie wolnym
3) całkowitą wstrzemięźliwość cielesną

W praktyce konsekrowane dziewice oddają swoje dusze na służbę i promocję fałszywej religii Watykanu, stojąc na straży stabilności organizacji dbają oddolnie o jej wizerunek, przy jednoczesnym propagowaniu idolatrii, czyli kutlu obrazów, Marii i świętych oraz bluźnierstwie Chrystusowi.

Po pierwsze modlitwa o zbawienie całego świata z godna z katolicką Liturgią Godzin jest drwiną z Boga i godzi w to, co Chrystus osiągnął na krzyżu dla tych, których zbawił, czyli dla wybranych:

Po drugie konsekrowane dziewice zajmują miejsce “oblubienicy”, co jest przynależne całemu Kościołowi tzn wszystkim zbawionym. Oblubienica to cały Kościół, od Adama po ostatniego odrodzonego człowieka (Obj. 21:2, 9) a nie jedynie zakonnice i konsekrowane dziewice.
.

Białe małżeństwo

Zapewne myślą, jaka przyświeca wielu odbiorcom herezji watykańskiej, jest koncepcja białych małżeństw zawieranych ze względu na poczucie samotności, czyli czynią to osoby po rozwodzie, które mają niezaspokojoną potrzebę bliskości partnera (czyli drugiego małżonka).

Błąd. Katolicka herezja wyraźnie naucza, że białe małżeństwo dotyczy osób pozostających pod wpływem bodźców cielesnych czyli potrzeb fizycznych, którym zakazuje się ich spełniania w nowym związku:

“Kościół jednak w pewnych wypadkach dopuszcza do Komunii św. małżonków będących po rozwodzie, a żyjących w nowym związku cywilnym, jeśli ich rozejście się jest moralnie niemożliwe. Jeżeli osoby te godzą się zaprzestać pożycia małżeńskiego (seksualnego) i żyć jak brat z siostrą. Mówimy wtedy o tzw. białym małżeństwie.” [7]

Białe małżeństwo oznacza

1) dopuszczanie do sakramentów i prewencję apostazji
2) całkowitą wstrzemięźliwość cielesną w zawartym związku małżeńskim

W praktyce poprzez usankcjonowanie instytucji białego małżeństwa wymuszana zostaje pseudomałżeńska koegzystencja osobników związanych zakazem konsumpcji małżeństwa i jednocześnie narażonych na ciągłość bodźców. Jest to życie w stanie permanentnej niespełnionej pożądliwości.

Jest to poza tym niespotykany w Piśmie koncept, nigdzie nie znajdziemy nauczania o zawieraniu małżeństwa gdzie jego konsumpcja jest zakazana. Paweł naucza czegoś odwrotnego – małżeństwo, między innymi, ma służyć konkretnie w celu ugaszenia pożądliwości:

1 Kor. 7:9 Lecz jeśli nie mogą się wstrzymać, niech wstąpią w stan małżeński. Lepiej jest bowiem wstąpić w stan małżeński, niż płonąć.

Praktyczny przykład katolickiej degeneracji

Zwróćmy teraz nasze oczy na historyczny i kuriozalny zarazem przykład egzaltacji źle pojętej wstrzemięźliwości. Reprezentację najbardziej zwyrodniałej formy tej auto-kastracji znajdziemy w surowym potraktowaniu swojej rodziny przez Aleksego, który za swój okrutny i haniebny czyn został uznany przez papistów za świętego.

Ów podły nikczemnik pozostawił swoją żonę w dniu ślubu, zatem nie skonsumował związku i uciekłszy powrócił do domu po latach, aby skrycie napawać swoje nieodrodzone serce cierpieniem rodziny po stracie męża i syna.

“Św. Aleksy opuścił swój dom w dniu ślubu i zamieniwszy szaty na łachmany żebraka, przyjął swój tryb życia. Po pewnym czasie, gdy jego wygląd stał się tak nieszczęsny, że nie mogli go już rozpoznać przyjaciele, wrócił do domu rodzinnego, prosząc o schronienie. Uzyskał miejsce pod schodami i żył tam jałmużną przez siedemnaście lat, nieustannie będąc świadkiem rozpaczy i lamentów swojej żony, matki i sędziwego ojca nad jego stratą, a został rozpoznany dopiero po swojej śmierci przez modlitewnik, który miała otrzymał od matki. I za to nieczułe, a nawet okrutne traktowanie własnej rodziny został kanonizowany!“ [8]

Aleksy, eunuszek z wyboru, został instrumentalnie użyty przez papistów do pogłębienia kultu, tak aby tym mocniej ciemność gościła w sercach katolików. Według herezji po śmierci tego zwyrodniałego sadysty z jego ciała zaczęła wydzielać się przyjemna woń i wonna mirra a przybywający do grobu zmarłego otrzymywali uleczenie od chorób.

W 1216 roku stwierdzono, że ciało świętego Aleksego nie uległo rozkładowi. Na miejscu, gdzie zostało złożone, wzniesiono wówczas świątynię [9] Oto kulminacja rzymskokatolickiej cnoty czystości. Totalne, demoniczne opętanie.
.

Duchowe znaczenie zjawiska

Ale po co to wszystko? może spytać uważny czytelnik. Czy celibat, konsekrowane dziewictwo, białe małżeństwa, jednym słowem antybiblijna wstrzemięźliwość ma jakieś duchowe znaczenie dla sekty z Watykanu? Otóż tak, i to fundamentalne!

A) W drugim przykazaniu Pan Bóg zakazał tworzenia obrazów oraz kultu obrazów

2 Mojż. 20:4-5 4. Nie będziesz czynił sobie żadnego rzeźbionego posągu ani żadnej podobizny czegokolwiek, co jest w górze na niebie, co jest nisko na ziemi ani co jest w wodach pod ziemią. 5. Nie będziesz oddawał im pokłonu ani nie będziesz im służył, bo ja jestem PAN, twój Bóg, Bóg zazdrosny, nawiedzający nieprawość ojców na synach do trzeciego i czwartego pokolenia tych, którzy mnie nienawidzą;

B) Zakazany przez Boga kult obrazów nigdy nie oddaje czci Bogu Jahwe lecz zawsze prowadzi do kultu obcych bogów

Rzym. 1:21-23 21. Dlatego że poznawszy Boga, nie chwalili go jako Boga ani mu nie dziękowali, lecz znikczemnieli w swoich myślach i zaćmiło się ich bezrozumne serce. 22. Podając się za mądrych, zgłupieli; 23. I zamienili chwałę niezniszczalnego Boga na podobieństwo obrazu zniszczalnego człowieka, ptaków, czworonożnych zwierząt i gadów.

C) Bałwochwalstwo duchowe uznane jest za nierząd z obcymi bogami

2 Mojż. 34:15-16 15. Abyś nie zawierał przymierza z mieszkańcami tej ziemi, abyś – gdy oni popełniają nierząd ze swymi bogami i składają ofiary swym bogom – nie został zawołany, by jeść z ich ofiar; 16. I nie brał spośród ich córek żony dla swych synów, a wtedy cudzołożyłyby ich córki ze swymi bogami i doprowadziłyby twoich synów do nierządu ze swymi bogami.

D) Idolatrii czyli kultowi fałszywego boga towarzyszy fizyczne cudzołóstwo oraz homoseksualizm

2 Kronik 21:10-11 10. …Joram opuścił Pana, Boga ojców swoich. Nadto nabudował wyżyn po górach Judzkich, i przywiódł do wszeteczeństwa obywateli Jeruzalemskich, i przymuszał do tego i Judę.
.
Rzym. 1:24, 26-27 24. Dlatego też Bóg wydał ich nieczystości przez pożądliwości ich serc, aby hańbili swoje ciała między sobą. 26. Dlatego wydał ich Bóg haniebnym namiętnościom, gdyż nawet ich kobiety zamieniły naturalne współżycie na przeciwne naturze. 27. Także mężczyźni, opuściwszy naturalne współżycie z kobietą, zapałali w swej pożądliwości jedni ku drugim, mężczyzna z mężczyzną, popełniając haniebne czyny i ponosząc na sobie samych należną za swój błąd zapłatę.
.
Obj. 2:14 Ale mam nieco przeciwko tobie – że masz tam takich, którzy trzymają się nauki Balaama, który uczył Balaka, jak doprowadzić
do upadku synów Izraela, żeby jedli ofiary składane bożkom i uprawiali nierząd

E) Ten nienaturalny nacisk na wstrzemięźliwość jest naturalną konsekwencją i koniecznością kultu wiecznej dziewicy czyli Maryi – królowej niebios, jaki jest obecny w herezji rzymskiego katolicyzmu. W praktyce, obok sakramentalizmu i kultu papieża i świętych, jest to zasadniczo główny punkt i centrum uwielbienia tej religii.

F) Wraz z idolatrią, reprezentowaną przez oddawanie czci obrazom, idzie duchowe cudzołóstwo. Temu towarzyszą seksualne dewiacje (homoseksualizm, pedofilia, zoofilia etc.) oraz nierząd czyli pozamałżeński seks. Odwracając tę zasadę widzimy, że aby zachować idolatrię należy mocno ingerować w seksualność człowieka. I to jest właśnie przyczyną i fundamentem rzymskiego katolicyzmu. Jest on utrzymywany przy istnieniu dzięki służbie eunuszków, kastratów oraz oddanych (konsekrowanych) organizacji samowykastrowanych osób

  • Księży
  • Mnichów
  • Dziewic (zakonnice również zaliczają się do tej kategorii)

Posłuchajmy teraz samych papistów, którzy nie bez powodu egzaltują celibat i dziewictwo traktując je jako stan lepszy od małżeństwa, gdzie ludzie zaspokajają swoje potrzeby nie cudzołożąc, nie uprawiając dewiacji (homoseksualizm, pedofilia etc.). Reformacja odrzuciła kult obrazów, celibat i dziewictwo. W odpowiedzi w Kanonach antyreformacyjnego Soboru Trydenckiego czytamy:

“Jeśli ktoś mówi, że stan małżeński powinien być traktowany wyżej nad stan dziewictwa czy celibatu i że nie jest lepsze i bardziej święte pozostać w dziewictwie czy celibacie niż zawrzeć małżeństwo, niech będzie wyklęty ze społeczności wiernych”  [10]

Powód dla którego wyznawcy papieża-antychrysta tak mocno akcentowali celibat i dziewictwo aż do punktu anatemizacji rozumowania przeciwnego stanowił dla nich zawias, na którym opiera się egzystencja sekty z Watynkanu. Jest to być albo nie być rzymskiego katolicyzmu. Bez celibatu i dziewictwa nie ma dewiacji.

Bez dewiacji nie ma grzechu cudzołóstwa. A bez cudzołóstwa kult obrazów zostaje zagrożony a wraz z nim cały fałszywy system religii watykanu. Rolę eunuszków w podtrzymywaniu przy życiu religii Rzymu Protestanci rozumieli doskonale, czemu wyraz dał Walery Krasiński, polski Reformator i kalwiński historyk. Pisze on:

“mnisi zawsze byli najbardziej gorliwymi i skutecznymi propagatorami kultu obrazów“  [11]
.
“Główny sprzeciw wobec cesarskiego porządku był czyniony przez mnichów, którzy zawsze byli głównymi propagatorami kultu obrazów“ [12]

Dalej Krasiński dowodzi, że historycznie rzecz ujmując ikonoklaści, czyli żyjący w Imperium Rzymskich chrześcijanie zwalczający kult obrazów przegrali przez gorliwość mnichów i kobiet. Rzymscy katolicy uczynili z celibatu broń służącą do zachowania ciągłości ich religii w walce przeciwko prawdzie Pisma, nawet jeśli była ona egzekwowana przez Cesarzy!

“Za panowania Konstantyna VIII zjednoczenie władzy świeckiej i kościelnej obaliło drzewo, nie wykorzeniając korzeni przesądów. Bożki, bo takie teraz były trzymane, były potajemnie pielęgnowane przez zakon i płeć najbardziej skłonną do oddania; a czułe przymierze mnichów i niewiast odniosło ostateczne zwycięstwo nad rozumem i autorytetem mężczyzny“ [13]

Rozumne chrześcijaństwo wykorzeniła z kościoła rzymskiego odnosząca się do emocji idolatria propagowana przez eunuszków mnichów i mocno pracujące w tym temacie kobiety. Stąd śmiało możemy powiedzieć: Rzym duchowym i fizycznym nierządem stoi.
.

Analiza tekstu

Rozważmy teraz tekst Listu Pawła, werset za wersetem w odpowiednim kontekście, zachowując podstawowe zasady hermeneutyki. Tematem poruszanym przez Apostoła w tej sekcji Listu są wdowy. Mówiąc konkretniej młodsze wdowy, czyli takie, które pozostają zdolne do fizycznego współżycia z mężczyzną oraz odczuwają tego pragnienie i potrzebę.
.

Kryteria zapomogi

11. Natomiast młodszych wdów do nich nie zaliczaj…

A) Paweł wyłącza tę grupę młodszych wdów z listy kobiet potrzebujących pomocy od Kościoła. Pomoc należy się wdowom starszym ponieważ nie posiadają żadnej rodziny która mogłaby się nimi zaopiekować (1 Tym. 5:5, 8) oraz straciły męża. Bez nowego małżonka oraz bez rodziny chrześcijańskie wdowy narażone były na życie w biedzie, stąd Apostoł wskazywał wcześniej na potrzebę objęcia materialną pomocą wdów powyżej lat 60.

1 Tym. 5:9-10 Do wdów niech będzie zaliczona taka, która nie ma mniej niż sześćdziesiąt lat, była żoną jednego męża znana z dobrych uczynków, jeśli wychowała dzieci, jeśli udzielała gościny, jeśli obmywała nogi świętym, jeśli wspomagała strapionych, jeśli wykonywała każdy dobry uczynek.

B) Żona jednego męża to fraza dość istotna. W Imperium istniało pojęcie Univira oznaczające kobietę oddaną jednemu tylko mężczyźnie, która postanowiła nie wychodzić ponownie za mąż.

“To była kobieta, która poślubiła tylko jednego mężczyznę. Pierwotnie odnosiło się to do kobiety, która wyszła za mąż za dziewicę i zmarła przed swoim pierwszym mężem. Później jednak bardziej kojarzył się z wdowami (i prawdopodobnie rozwiedzionymi kobietami), które odmówiły ponownego małżeństwa.” [14]

C) Studiując nieco głębiej historię Kościoła natkniemy się na Kanony Synodu w Laodycei z 364 roku, gdzie wspomniane są starsze kobiety, które zwano prezbitkami. W miarę upływu czasu pozycja wdów będących na utrzymaniu Kośćioła najwyraźniej zaczęła przybierać niepożądane sformalizowane kształty (nie tylko wdowy ale i starsze kobiety w ogóle mogły ubiegać się o zapomogę), ponieważ czytamy iż Synod zanegował praktykę ustanawiania starszych kobiet

“Prezbitki, jak są nazywane, lub kobiety-prezydenci, nie mają być mianowane w Kościele.” [15]

Kim były prezbitki? Posłuchajmy głosu trzech komentatorów [16]

Balsamon: “W dawnych czasach niektóre czcigodne kobiety (πρεσβύτιδες) zasiadały w kościołachi dbały o to, aby inne kobiety utrzymywały dobry i skromny porządek. Ale z ich nawyku niewłaściwego używania tego, co było właściwe, czy to przez ich arogancję, czy też przez ich nikczemne egoizm, powstał skandal. Dlatego Ojcowie zabronili późniejszego istnienia w Kościele kobiet, które nazywane są prezbitkami lub prezydentami.”
.
Hefele: “W Kościele istniały tylko diakonisy, a nawet jeśli najstarsze z nich nazywano „prezbitkami”, to określenie to należy wyraźnie odróżnić od prezbiterek. Te ostatnie oznaczałyby kapłanki (ἱερίσσας), ale „prezbitki” oznaczały tylko siłę ich wieku, tj. seniorów”. […] dalsze słowa tekstu mogą prawdopodobnie oznaczać, że w przyszłości nie będą już mianowane takie wyższe diakonisy lub prezbitki, prawdopodobnie dlatego, że często przekraczały swoją władzę.”
.
Zonaras i Balsamon podają jeszcze inne wyjaśnienie. Ich zdaniem owe „prezbitki” nie były głównymi diakonisami, ale ogólnie starszymi kobietami (ex populo), którym powierzono nadzór nad kobietami w kościele. Synod w Laodycei zrezygnował jednak z tego rozwiązania, prawdopodobnie dlatego, że nadużywały swojego urzędu do celów pychy, zarabiania pieniędzy, przekupstwa itp.

Wnioski: na listę wdów zasługujących na materialną pomoc Kościoła miały być wciągane kobiety spełniające konkretne kryteria: odpowiedni wiek, jeden raz zamężne, pozbawione rodziny, wolicjonalnie odrzucające ponowne małżeństwo, oddane rodzinie, oddane w bezpośredniej służbie chrześcijanom, moralnie nienaganne.
.

Hutliwe młodsze wdowy

11. …bo gdy rozkosze odwodzą je od Chrystusa, chcą wyjść za mąż

A) Obok starszych wdów żyły wdowy młodsze, które zgodnie z wersetami 11-13 nie spełniały kryteriów włączenia na listę kościelnej zapomogi. Ponieważ nie osiągnęły odpowiedniego wieku starczego ich ciała nadal pozostawały pod wpływem impulsów.

Stąd czytamy iż młodsze wdowy zamiast służyć Kościołowi, na utrzymaniu którego były, mogły raczej oddawać się rozkoszom pozamałżeńskiego pożycia poddając w ten sposób w wątpliwość kwestię swojego zbawienia. Mówimy oczywiście o stanie permanentnego i nigdy nieupamiętanego grzeszenia a nie okazjonalnym upadku.

1 Tym. 5:6 Lecz ta, która oddaje się rozkoszom, jest martwa, chociaż żyje.
.
Efez. 2:1 I was ożywił, którzy byliście umarli w upadkach i w grzechach
.
Tyt. 3:3 Niegdyś bowiem i my byliśmy głupi, oporni, błądzący, służący rozmaitym pożądliwościom i rozkoszom…

B) Młodsze wdowy były kuszone cieleśnie. Chciały rozkoszy pozamałżeńskiego pożycia co prowadziło je do upadku. Fraza chcą wyjść za mąż jest eufemizmem jednoznacznie odnoszącym się do koncepcji pożycia seksualnego, niekoniecznie w małżeństwie.

Mając na uwadze, że pożycie małżeńśkie w legalnym związku nie jest grzechem zbadajmy Biblijne argumenty przemawiające za rozumieniem znaczenia frazy wyjść za mąż jako pożycia pozamałżeńskiego w omawianym konteście grzesznych rozkoszy:

– Hagar nie była żoną Abrahama lecz jego nałożnicą, zaś fakt iż Abraham współżył z Hagar opisany jest przez identyczną frazę dać za żonę.

1 Mojż. 16:3 Wzięła więc Saraj, żona Abrama, swoją służącą Hagar, Egipcjankę, i dała ją swemu mężowi Abramowi za żonę po dziesięciu latach zamieszkania Abrama w ziemi Kanaan.

– Jakub posiadał dwie prawowierne żony, starszą Leę i młodszą Rahelę. Obie posiadały służki, Bilhę i Zilpę, które nie były nigdy prawowitymi małżonkami Jakuba. Jednak fakt iż Jakub z nimi współżył opisany został ponownie przez frazę dać za żonę w obu przypadkach

1 Mojż. 30:4 Dała mu więc swoją służącą Bilhę za żonę, a Jakub z nią obcował.
.
1 Mojż. 30:9  A gdy Lea widziała, że przestała rodzić, wzięła swoją służącą Zilpę i dała ją Jakubowi za żonę.

C) Mając na uwadze znaczenie tej frazy w Starym Testamencie rozważmy przykład z Nowego Testamentu. W mieście Sychar przebywała pewna Samarytanka żyjąca w konkubinacie z szóstym z kolei mężczyzną. Pan Jezus wskazał na ten fakt używając zwrotu mieć męża w dwóch znaczeniach: prawowitego związku oraz pożycia pozamałżeńskiego.

Jan 4:17-18 Dobrze powiedziałaś: Nie mam męża. Miałaś bowiem pięciu mężów, a ten, którego masz (za męża czyli z nim współżyjesz) teraz, nie jest twoim mężem. Prawdę powiedziałaś.

Pięciu mężów jakich miała owa kobieta najwyraźniej byli prawowitymi mężami, jednakże “mąż” którego kobieta miała obecnie nie był prawowierny. Samarytanka współżyła z mężczyzną na zasadzie konkubinatu, bez zalegalizowania, co było oczywistym grzechem. Z tą interpretacją zgadzają się np. Reformowani interpretatorzy Matthew Poole oraz John Gill

“Wydaje się to bardziej słuszne, że po śmierci pięciu legalnych mężów żyła w nierządzie z szóstą osobą.” [17]
.
“to znaczy nie twój prawowity mąż, jak czytamy w wersji perskiej, a Nonnus parafrazuje; nie będąc w ogóle z nim w związku małżeńskim, chociaż żyli razem jako mąż i żona“ [18]

Wnioski: młodsze owdowiałe niewiasty narażone były na prowadzące do cudzołóstwa pożądliwości. Kobiety te rozkoszom oddane były z pewnością w myślach, fraza chcą wyjść za mąż odnosi się do takiego właśnie aktu. Z drugiej strony grzech stał tuż za progiem.

Greckie θέλουσιν thelousin  oznacza pragnienie z gotowością do działania. Wynika ona z narastającej w czasie animozji względem Chrystusa, określonej przez greckie słowo καταστρηνιάσωσιν katastreniasosin – stawać się rozwiązłym wbrew Chrystusowi. A Chrystus naucza o czystości:

1 Tes. 4:3 Taka jest bowiem wola Boga, wasze uświęcenie, żebyście powstrzymywali się odnierządu;
.
Hebr. 13:4 Małżeństwo jest godne czci u wszystkich i łoże nieskalane. Rozpustników zaś i cudzołożników osądzi Bóg.
.
1 Kor. 6:9 Czy nie wiecie, że niesprawiedliwi nie odziedziczą królestwa Bożego? Niełudźcie się: ani rozpustnicy, ani bałwochwalcy, ani cudzołożnicy, ani zniewieściali, ani mężczyźni współżyjący ze sobą;

Nieupamiętane trwanie w grzechu oznacza brak rzeczywistości odrodzenia….

Odrzucenie wiary i potępienie

12. Ściągając na siebie potępienie, ponieważ odrzuciły pierwszą wiarę.

A) Na całość wersetu 12 składają się dwie główne myśli, które należy rozważyć wyjątkowo ostrożnie. Są to odpowiednio:

  • odrzucenie pierwszej wiary i wynikające z tego
    .
  • ściągnięcie na siebie potępienia

Wielce pomocną w analizie okaże się grecka gramatyka. Odpowiedzieć musimy na dwa zasadnicze pytania. Co oznaczaj użyte w tekście słowo κρίμα krima (tutaj: potępienie) oraz co oznacza słowo πίστιν pistin (tutaj: wiara). Logiczna struktura zdania, a konkretnie związek przyczynowo skutkowy jest następujący:

→ oddanie się rozkoszom pozamałżeńśkiego pożycia oznacza
→ porzucenie pierwszej wiary co skutkuje
→ ściągnięciem potępienia

B) Ściągnięcie potępienia nie może odnosić się do utraty zbawienia, ponieważ Apostoł wskazuje na remedium leczące grzech, którym jest ponowne zamążpójście. Gdyby zatem potępienie, rozumiane jako pozbawienie stanu łaski, było osiągalne przez grzech (a Chrystus umarł przecież za wszystkie grzechy wszystkich wybranych do zbawienia, w tym za grzech niewiary, por. Hebr. 3:12; Jan 3:18; 16:8-9) w takim wypadku śmierć Chrystusa okazałaby się bezskuteczna a taki mesjasz niegodny naszej uwagi.

Aby właściwie zinterpretować zakres znaczeniowy słowa κρίμα krima (leksem tego słowa to: sąd, werdykt, potępienie, sprawa sądowa, wyrok, dekret) należy najpierw odpowiedzieć na pytanie: czym jest pierwsza wiara?

C) Odrzucenie pierwszej wiary niektórzy rozumieją jako porzucenie chrześcijańskiego wyznania, inni jako złamanie śłubów czystości składanych przy okazji włączenia wdowy na listę kościelnej zapomogi oraz zaangażowanie jej do służby na rzecz członków Kościoła. Jan Kalwin wahał się w tej kwestii i argumentował o celibacie jednakże nie wynikłym na mocy przysięgi ale raczej rozumianym jako wymóg sytuacyjny:

“Wcale nie przeczę, że wdowy, które poświęciły się Kościołowi i swoją pracę, jednocześnie podlegały obowiązkowi wieczystego celibatu, a nie dlatego, że traktowały go w świetle obowiązku religijnego, jak to się później zaczęło. ale dlatego, że nie mogłyby wykonywać swoich funkcji, jeśli nie miałyby czasu na własne potrzeby i były wolne od małżeńskiego więzu.” [Instytuty Jana Kalwina 4.13.18]

Kwestią sporną będzie oczywiście użycie greckiego słowa πίστις pistis, które można tłumaczyć jako wiarę czyli wyznanie oraz wierność czyli adekwatne do wiary działanie. Aby odnaleźć użyte znaczenie należy zbadać dokładnie najbliższy kontekst, czyli tzw. sytuację semantyczną w jakiej słowo to się znajduje.

D) Najlepszą interpretacją słowa πίστις pistis będzie wierność ale nie ślubowaniu złożonemu Kościołowi lecz wierność Chrystusowi. Argument ten wynika z uprzedniego kontekstu czyli poddaniu cielesności oraz chęci popełnienia grzechu co skutkowało odciągnięciem od Chrystusa.

καταστρηνιάσωσιν katastreniasosin – stawać się rozwiązłym wbrew Chrystusowi to grzeszyć przeciw Chrystusowi. Mowa o narastającym i nieupamiętanym grzechu, który coraz mocniej pobudza sumienie aby oskarżało taką kobietę o niewierność wobec Chrystusa. To grzeszenie nie tylko przeciw własnemu ale i przeciw ciału Chrystusa, do którego chrześcijańska wdowa należy dzięki posłudze Ducha Świętego. Chrytsus bowiem mieszka duchowo w fizycznych członkach chrześcijan.

1 Kor. 6:15, 17-19 15. Czyż nie wiecie, że wasze ciała są członkami Chrystusa? Czy więc wezmę członki Chrystusa i uczynię je członkami nierządnicy? Nie daj Boże! … 17. Kto zaś się łączy z Panem, jest z nim jednym duchem. 18. Uciekajcie od nierządu. Wszelki grzech, który człowiek popełnia, jest poza ciałem. Lecz kto dopuszcza się nierządu, grzeszy przeciwko własnemu ciału. 19. Czyż nie wiecie, że wasze ciało jest świątynią Ducha Świętego, który jest w was, a którego macie od Boga, i nie należycie do samych siebie?

Wnioski: Ponieważ kontekście Listu nie znajdziemy żadnej wzmianki o rzekomych ślubach składanych przez wdowy kościołowi  κρίμα krima  czyli sąd o jakim mowa jest formą samosądu (ściąga na siebie sąd, potępienie). Grzeszne kobiety żyją w krzyżu dwóch sprzecznych uczuć: 1) w chuci, ponieważ pragną rozkoszy oraz 2) w stanie samooskarżenia, samopotępienia, ponieważ Duch Święty jaki w nich przebywa świadczy przeciwko nim i walczy z ciałem.

Ciało niejednokrotnie czyni to, czego chrześcijańska wdowa wolałaby nie czynić lecz mimo wszystko czyni pobłażając rozkoszy ciała….

Gal. 5:13,17 13. Bo wy, bracia, zostaliście powołani do wolności, tylko pod pozorem tej wolności nie pobłażajcie ciału, ale z miłości służcie jedni drugim. 17. Ciało bowiem pożąda na przekór Duchowi, a Duch na przekór ciału; są one sobie przeciwne, tak że nie możecie czynić tego, co chcecie.

Dalsze zagrożenia

13. Co więcej, uczą się bezczynności, chodząc od domu do domu, i nie tylko są bezczynne, lecz też gadatliwe, wścibskie, mówiące to, co nie wypada.

W tym miejscu Apostoł rezulutnie podaje symptomy umożliwiające zidentyfikowanie upadłych chrześcijańskich wdów. Są to oczywiście przykłady ale generalnie mowa o zewnętrznych przejawach demoralizacji, które można usystematyzować następująco:

Naparwdę łatwo rozpoznać moralnie upadłą kobietę (ale i mężczyznę też). To osoby czasowo poddane grzechowi, kultywujące go w sercach i choć przejawy najgorszego zepsucia starnnie tuszują to co ich zdradza to sposób prowadzenia będący poza samokontrolą.

2 Tym. 1:7 Nie dał nam bowiem Bóg ducha bojaźni, lecz mocy i miłości, i zdrowego umysłu (gr. σωφρονισμοῦ  sofronimsou – samokontroli).

Solucja

14. Chcę więc, żeby młodsze wychodziły za mąż, rodziły dzieci, zajmowały się domem, nie dawały przeciwnikowi żadnego powodu do obmowy.

Zwróćmy teraz uwagę na rozwiązanie problemu moralnego upadku młodszych wdów. Kobiety takie mają wyjść za mąż. Tutaj frazę rozumiemy w jej podstawowym i naturalnym znaczeniu. Para, mężczyzna i wdowa mają pobrać. A następnie

  • współżyć zamiast cudzołożyć (rodzenie dzieci wynika ze współżycia)
    .
  • zajmować się własnym domem zamiast chodzić od domu do domu i być wścibskimi
    .
  • żyć doskonałą moralnością

Ponadto zajmowanie się dziećmi naprawi błąd wścibskości (brak czasu na głupoty) oraz zaniechania wzrostu duchowego, ponieważ obowiązkiem każdego ojca (a chrześcijanki mogą wychodzić za mąż jedynie za osoby wierzące 1 Kor. 7:39) jest nauczać dzieci Słowa Bożego

5 Mojż. 4:9 Tylko miej się na baczności i strzeż swej duszy pilnie, abyś nie zapomniał o tych rzeczach, które twoje oczy widziały, i aby nie odstępowały one od twego serca po wszystkie dni twego życia. Ale ucz ich swoich synów i synów swoich synów
.
Efez. 6:4 A wy, ojcowie, nie pobudzajcie do gniewu waszych dzieci, lecz wychowujcie je w karności i w napominaniu Pana.

W ten sposób wdowy nie są bezużyteczne dla kościoła. Wprost przeciwnie, poprzez żmudną pracę w domu uczą się dyscypliny, ich moralność rośnie, ponieważ jako matki same muszą dać dobry przykład dzieciom a także dzięki współpracy z mężem pogłębiają poznanie woli Bożej zawartej w spisanym Słowie.

Ponadto ich potrzeby fizyczne zostają zaspokojone, co przy zmęczeniu obciążeniami domowy bardzo mocno wpływa na sposób postrzegania świata zewnętrznego. Ciało a wraz z nim grzech zostaje ukrzyżowane dzieki pracy Ducha Świętego.
.

Odsiew ziaren od plewów

15. Już bowiem niektóre odwróciły się i poszły za szatanem.

Niestety, werset 15 nie pozostawia czytelnikowi złudzeń. Solucja zaproponowana przez Apostoła nie zawsze przynosi pożądane rezultaty. W każdej społeczności mogą znaleźć się osoby, np. młodsze wdowy, które nigdy nie wierzyły w Chrystusa sercem, nie były przekonane wewnętrznie do prawdy a jedynie identyfikowały się z wiarą formalnie.

Takie nie będą skłonne odwrócić się od grzechu i pozostaną w nim aż do śmierci. To dzieci diabła, którym przeznaczone wieczne zatracenie…

1 Jana 3:10 Po tym poznaje się dzieci Boże i dzieci diabła: Każdy, kto nie czyni sprawiedliwości, nie jest z Boga, jak i ten, kto nie miłuje swego brata.

Trwałe nieposłuszeństwo Bogu dowodzi jednoznacznie braku rzeczywistości odrodzenia i odnowienia umysłu…
.

Wnioski

Nie znajdziemy w Słowie Bożym żadnej zasady nakazującej składania ślubów czystości. Nawet restrykcyjne śłuby nazyrejskie (4 Mojż. 6) nie zakładały takiej możliwośći. Tak naprawdę jedyną wzmianką na jaką można próbować się powołać to przypadek dziewicy, córki Jeftego z Sędziów 11 pozostającą w stanie dziewiczym ze względu na przysięgę ojca, nota bene przysięgę nieświadomą.

Jefte obiecał oddać Panu lub złożyć na ofiarę pierwsze co ujrzy po powrocie do domu (werset 31), okazało się że była to córka, stąd pozostała dziewicą do końca swych dni ale i tak dobrowolnie o czym czytamy w wersecie 36: Ojcze mój, jeśli złożyłeś ślub PANU, uczyń ze mną tak, jak wypowiedziały twoje usta;. Był to jednak przypadek wyjątkowy i odosobniony, który nigdy nie wszedł do zwyczaju.

Bóg stworzył człowieka z potrzebami, zaś dar wstrzemięźliwości jest wyjątkowym darem (1 Kor. 7:7), stąd ludzie, zarówno kobiety jak i mężczyźni jeśli nie mogą się wstrzymać, niech wstąpią w stan małżeński. Lepiej jest bowiem wstąpić w stan małżeński, niż płonąć. (1 Kor. 7:9). Co do tzw. duchowieństwa (które jest przykładem dla pozostałych członków Kościoła, por. Tyt. 2:7; 1 Piotra 5:1-3) widzimy że dwa istniejące urzędy w Kościele, biskupi (czyli starsi / pastorzy) oraz diakoni powinni posiadać małżonki

1 Tym. 3:2 Biskup więc ma być nienaganny, mąż jednej żony, 
.
1 Tym. 3:12 Diakoni niech będą mężami jednej żony

Najwyraźniej stan dziewiczy czy też celibat nie jest preferowany choć Dobrze jest mężczyźnie nie dotykać kobiety (1 Kor. 7:1). oraz Niezamężna troszczy się o sprawy Pana, o to, by była święta i ciałem, i duchem. Mężatka zaś troszczy się o sprawy tego świata, o to, jak się przypodobać mężowi (1 Kor. 7:34) Jednakże świętość zachowana w czystości musi wynikać z daru wstrzemięźliwośći a ten udzielany jest sporadycznie. Stąd aby uniknąć nierządu, niech każdy ma swoją żonę i każda niech ma swojego męża (1 Kor. 7:2). Są to prawdy oczywiste, aksjomatyczne i nauczane przez Pismo, które wręcz nakłąda obowiązek rozkoszowania się fizycznością współmałżonka

Przysłów 5:18-19 18. Niech twój zdrój będzie błogosławiony i ciesz się żoną twojej młodości. 19. Niech będzie jak wdzięczna łania i rozkoszna sarna; niech jej piersi zawsze cię nasycają, nieustannie zachwycaj się jej miłością.

a także przez Reformowane wyznania wiary jak Konfesja Westminsterska:

“V. Śluby ze swej natury podobne są przysięgom. Powinny być składane z religijną dbałością i wypełniane w wierze.
.
VI. Śluby składa się jedynie Bogu, a nie jakiemukolwiek stworzeniu. Źródłem ich winna być własna wola człowieka i wiara, a nie poczucie obowiązku. Mogą być wtedy uznane. Powinna im towarzyszyć wdzięczność za otrzymane miłosierdzie i spełnione pragnienia, która bardziej nas przywiązuje do koniecznych obowiązków.
.
VII. Nikt nie powinien składać ślubów zakazanych przez Słowo Boże i przeciwnych zawartym tam przykazaniom. Niczego nie powinien ślubować, co nie jest w jego mocy, do spełnienia czego brakuje zdolności i Bożej obietnicy. W związku z tym papistyczne śluby życia monastycznego, zakonnego oraz ubóstwa są tak dalekie od doskonałości, że stają się zabobonami i grzesznym umartwieniem, którymi żaden chrześcijanin nie powinien się wiązać.“ [19]

oraz Anglikańskie 42 artykuły wiary Thomasa Cranmera

“Słowo Boże nie nakazuje nikomu stanu życia w pojedynkę. Biskupom, księżom i diakonom nie nakazuje się ślubować stanu wolnego od małżeństwa, ani Boże prawo nie zmusza ich do powstrzymywania się od małżeństwa.” [20]

Celibat i śłuby czystości prowadzą do nieposłuszeństwa. A to prosta droga do bałwochwalstwa gdyż nieposłuszeństwo jest takim samym grzechem, jak czary, a krnąbrność, jak bałwochwalstwo i oddawanie czci obrazom. (1 Sam. 15:23). Umiłowani, nie idźmy za naukami rzymsko katolickich demonów.

Niech każda ma męża a każdy żonę. Kościół wzrasta w Chrystusa dzięki pracy Ducha Świętego jaką czyni w miłujących swoje rodziny chrześcijanach a nie dzięki przymusowo wykastrowanym, dwulicowcym i bałwochwalczym eunuszkom oraz konsekrowanym dziewicom. Że o białych małżeństwach nie wspomnieć. W Katechizmie Heidelberskim czytamy:

“Ciało i dusza są świątynią Ducha, Bóg chce więc, abśmy zachowywali je w czystości i świętości. Dlatego zabrania wszelkich niegodziwych czynów, gestów, słów, myśli i pragnień oraz wszystkiego, co może człowieka do tego pobudzać. Efez. 5:3-4; 1 Kor. 6:18-20” [21]

P.s. Spodziewanym skutkiem rzymsko katolickich białych małżeństw są zdrady, depresja, frustracja i problemy podlegające leczeniu psychatrycznemu [22]. Oto owoce duchowej, watykańskiej nierządnicy.

Soli Deo gloria

Kazanie wygłoszone dnia 08.10.2023

Przypisy

[1] Źródło Fundusz Kościelny. Więcej wydajemy na księży
[2] Źródło Katechizm kościoła katolickiego
[3] Tamże
[4] Źródło Simply catholic: Why celibacy?
[5] Źródło Uroczystość konsekracji dziewic
[6] Tamże
[7] Źródło: Białe małżeństwo, razem a jednak osobno
[8] Walerian Krasiński, przedmowa do Traktatu o Relikwiach Jana Kalwina, s. 98
[9] Źródło Wikipedia: Aleksy Wyznawca
[10] Kanon X dekretu o sakramencie małżeństwa Soboru Trydenckiego
[11] Walerian Krasiński, przedmowa do Traktatu o Relikwiach Jana Kalwina, s. 13
[12] Tamże, s. 67
[13] Tamże, s. 66
[14] Źródło Widows and the Univira in Ancient Rome
[15] Kanony Synodu w Laodycei z 364 roku, kanon 11
[16] Źródło Komentarz do Kanonów Synodu z Laodycei
[17] Źródło Matthew Pool’s commentary
[18] Źródło John Gill commentary
[19] Westminsterskie Wyznanie Wiary 22.5-7
[20] 42 Artykuły Wiary Thomasa Cranmera (1553 A.D.), Artykuł 31
[21] Katechizm Heidelberski Pytanie i odpowiedź 109
[22] Źródło onet.pl: Nie sypia z mężem od sześciu lat. “Skończyłam u psychiatry” [LIST]

 

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email