Archanioł Chrystus?

utworzone przez | lis 25, 2019 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Świadkowie Jehowy

Niekonsekwencja heretyków

Niestrudzeni w nękaniu wizją zbawienia zarezerwowanego dla zaledwie 144 tysięcy najbardziej oddanych organizacji fanatyków (przy czym w zasadzie wszystkie miejsca są już zajęte), Strażnicy Russela zrównują Jezusa Chrystusa z archaniołem Michałem twierdząc stanowczo, że jest pierwszym stworzeniem Jehowy.

“Biblia stwierdza, że „Michał i jego aniołowie walczyli ze smokiem. . . i jego anioły ”(Obj. 12:7). Zatem Michał jest przywódcą armii wiernych aniołów. Objawienie opisuje również Jezusa jako przywódcę armii wiernych aniołów. (Obj. 19:14-16) … Ponieważ Słowo Boże nigdzie nie wskazuje na to, że w niebie są dwie armie wiernych aniołów – jedna pod przewodnictwem Michała, a druga pod przewodnictwem Jezusa – Logiczne jest stwierdzenie, że Michał jest niczym innym jak Jezusem Chrystusem w jego niebiańskiej roli“ –  źródło

Argumentem przytaczanym przez Russelitów jest domniemane funkcjonalne zrównanie pozycji archanioła Michała i Jezusa Chrystusa. Według doktryny Strażnicy tak Michał jak i Chrystus, ponieważ pełnią tę samą funkcję dowódcy wojska zastępów niebieskich, muszą być jedną i tą samą osobą, tym samym bytem.

Za moment udowodnimy, że rozumowanie to oparte jest o błędnie zinterpretowane przesłanki, zatem jest fałszywe, zaś logikę reprezentowaną przez Ciało Kierownicze użyjemy przeciwko nim samym w walce z ich herezją.

Poniżej biblijna argumentacja

Kto jest wodzem wojska?

Najpierw przeczytajmy uważnie fragment, na którym budowana jest fałszywa doktryna. Istotnym będzie oczywiście oderwanie tekstu z najbliższego oraz dalszego kontekstu nauczania Pisma Świętego, które stoi w rażącej opozycji do herezji propagowanej na całym świecie przez centralę z Brooklynu.

Obj. 19:14-16

14. A wojska w niebie podążały za nim (αὐτῷ auto) na białych koniach, ubrane w bisior biały i czysty.

15. A z jego ust wychodził ostry miecz, aby nim pobił narody. On bowiem będzie rządził nimi laską żelazną i on wyciska w tłoczni wino zapalczywości i gniewu Boga Wszechmogącego.

16. A na szacie i na biodrze ma wypisane imię: Król królów i Pan panów.

Strażnicy Russela w bardzo zmyślny sposób żonglują Słowem Bożym dowodząc rzekomej prawdziwości swoich karkołomnych twierdzeń. Prawdą jest, że zastępy niebieskie posiadają strukturę zarządzania, na co wskazuje pozycja pluralizmu (Dan. 10:13) archaniołów (por. 1 Tes. 4:16; Judy 1:9). Słowo ἀρχάγγελος archangelos oznacza nadrzędnego anioła (pochodna słów ἄρχων archon – szef, zarządca, przywódca oraz ἄγγελος angelos – niosący wieść, anioł). Zatem swobodnie możemy powiedzieć, że anioły są podporządkowane archaniołom.

Czytelnik Strażnicy został przekonany co do pewnej prawdy i przez to staje się bezkrytyczny wobec stwierdzenia iż Jezus jest tym właśnie archaniołem, któremu podporządkowane są anioły, jaki łatwo obala rozważanie tekstu w kontekście.
..

Dalszy kontekst fragmentu

Prosta zasada hermeneutyczna zakłada, że żaden fragment Pisma Świętego nie może zaprzeczać drugiemu. Gdy jednak tak się dzieje, mamy do czynienia z błędem egzegetycznym. Skierujmy nasze oczy na zbiorczą naukę Słowa, gdzie widzimy, że te same anioły podporządkowane są bezpośrednio innemu dowódcy czyli Bogu i niewiarygodnym jest założenie, iż jest to zależność pośrednia, wynikająca z łańcucha dowodzenia. Anioły są podporządkowane Bogu bezpośrednio.

Pierwszy interesujący nas fragment zawiera frazę  ἀγγέλων τοῦ Θεοῦ angelon tou theou – anioły tego Boga – słowo Bóg zostało użyte w przypadku dopełniacza, który wskazuje na stan posiadania. Bóg posiada anioły i one są Jego aniołami. A to co do Boga należy winne jest Mu bezwzględne posłuszeństwo (bunt aniołów czyli nieposłuszeństwo spowodował ich upadek i wieczne oddalenie od Stwórcy, czego chyba nie trzeba dowodzić, dla niedowiarków odpowiednie teksty: Izaj. 14:12-18; Ezech. 28:14-19; 2 Piotra 2:4; Obj. 12:9).

Łuk. 12:8 A mówię wam: Każdego, kto mnie wyzna przed ludźmi, tego też Syn Człowieczy wyzna przed aniołami Bożymi.

Prawda ta zostaje potwierdzona bezpośrednio w Psalmach, tu w sposób niepodważalny dowodzi o bezpośrednim dysponowaniu aniołami przez Boga co czyni Go dowódcą naczelnym Zastępów Niebieskich. Anioły wykonują bezpośrednie rozkazy Pana zastępów (zauważmy obecny element personifikacji Słowa Bożego, czego dowodzi fakt, iż Słowo Boże posiada głos).

Psalm 103:20 Błogosławcie Jahwe, jego aniołowie, potężni siłą, którzy wypełniacie jego rozkazy, będąc posłuszni głosowi jego [nie archaniołów] słowa..

Innym ciekawym tekstem będzie fragment z Listu do Hebrajczyków, tu godnym zwrócenia uwagi jest fakt iż Bóg rozkazujący aniołom wspomina o sobie w trzeciej osobie liczby pojedynczej co wskazuje na wielość Osób jednego Boga acz jedną istotę Bożą. Dowodem jest relacja stworzenia do Stwórcy: wolą Boga jest aby anioły oddawały pokłon Stwórcy czyli Chrystusowi, nawet gdy ten ogołocił się ze swojej Boskiej chwały jaką miał zawsze (patrz egzegeza Filip. 2:3-11). Gdyby istniała tylko jedna Boża Osoba tekst powinien brzmieć: niech mu (czyli Mesjaszowi) oddają pokłon wszyscy moi aniołowie ale wtedy Bóg jako logiczny narrator zachęcałby anioły do bałwochwalstwa.

Hebr. 1:7 6. I znowu, gdy wprowadza pierworodnego na świat, [Bóg] mówi: Niech mu oddają pokłon wszyscy aniołowie Boga. 7. O aniołach zaś mówi:  On [Bóg] czyni swoich aniołów duchami, a swoje sługi płomieniami ognia.

Żeby było ciekawiej Bóg dowolnie dysponuje również zastępami upadłych aniołów, które nie mogą nic uczynić jeśli im to nie zostanie dane z góry od Boga (por. 2 Sam. 24:1; 1 Kronik 21:1; 1 Król. 22:20-23; 1 Sam. 16:14-16 i cała księga Hioba…)

Stosując teraz logikę Russelitów dowiedlibyśmy jedynie prawdziwości następującej tezy:

a. archanioł Michał jest dowódcą armii aniołów
b. Bóg jest dowódcą armii aniołów
c. nie ma dwóch armii aniołów dowodzonych przez dwóch różnych dowódców
d. logicznym zatem założeniem jest, że archanioł Michał jest Bogiem

Nad wyraz interesującym jest, że konkluzję tą reprezentuje heretycka teologia Adwentystów Dnia Siódmego, gdzie Jezus Chrystus uznawany jest tak za Boga Jahwe jak i za Archanioła Michała.

Wnioskowanie Jehowitów i Adwentystów jest fałszywe ponieważ zawiera w sobie przynajmniej dwa błędy logiczne.

  • Pierwszy, zwany pospieszną generalizacją, polega on na wyciąganiu wniosków ze zbyt małej ilości danych. Rozumowanie pomija dla przykładu jeden istotny element, którym jest łańcuch dowodzenia armią. Pomocną będzie prosta analogia wzięta ze współczesnej rzeczywistości: Generał jest dowódcą wojska, ale też podlega Prezydentowi, bez którego nie podejmie działań. W ostateczności suwerennym zwierzchnikiem sił zbrojnych RP jest Prezydent, który sprawuje swoje zwierzchnictwo za pośrednictwem Ministra Obrony Narodowej. Różnica jest taka, że o ile Prezydent RP nie bierze czynnego udziału w walce to Bóg już owszem sam przy tym osobiście dowodząc swoją armią aniołów: PAN, wasz Bóg, który idzie przed wami, będzie walczyć za was, tak jak wam uczynił w Egipcie na waszych oczach (5 Mojż. 1:30).
    ..
  • Drugi błąd to najmniej prawdopodobna hipoteza, powstaje wtedy, gdy ignorujemy jakieś inne i bardziej oczywiste wyjaśnienia danej sytuacji, sprowadzając wszystko uparcie wciąż tylko do oczekiwanej i jedynie słusznej interpretacji. Świadkowie przekręcają Słowo Boże za każdym razem tak, aby ich wyjaśnienia mogły udowodnić z góry przyjętą hipotezę iż Jezus nie jest Bogiem Jahwe, z którą w ich środowisku się nie dyskutuje (są to uprzedzające fakty założenia a priori). Stąd wszelka interpretacja Pisma oparta jest o eisegezę czyli wczytywanie doktryny do Słowa a nie odwrotnie. Pismo Święte jest dla Świadków Strażnicy księgą zamkniętą.

Teoria Strażników Russela jest błędna i należy ją odrzucić jako herezję zatracenia.
..

Poprzedzający kontekst fragmentu

Rozważmy najpierw wersy poprzedzające omawiany fragment. Jest to ważne ponieważ zawarte w nich zostały informacje czyli szereg atrybutów jakie dają solidne podstawy do zrozumienia o kim mowa, kim jest jeździec na białym koniu.

11. Potem zobaczyłem niebo otwarte, a oto koń biały, a ten, który na nim siedział, nazywa się Wiernym i Prawdziwym i w sprawiedliwości sądzi i walczy.

Warto na wstępie zdefiniować o kim mówi zaimek osobowy αὐτός autos czyli on (A wojska w niebie podążały za nim – gr. αὐτῷ auto), którego używamy w celu zastąpienia określonego wcześniej podmiotu, udajmy się do najbliższego kontekstu:

W wersie 11 podane zostały cztery cechy określające istotę, której tutaj mowa umożliwiające jej identyfikację: są to

1. Wierność – atrybut ten określa Boga: Uznaj więc, że Pan (יְהוָ֥ה Jahwe), twój Bóg, jest Bogiem, Bogiem wiernym (5 Mojż. 7:9) – na marginesie warto odnotować potrójną inwokację Boga.

2. Prawdziwość – atrybut ten określa Boga: niech Bóg będzie prawdziwy, a każdy człowiek – kłamcą (Rzym. 3:4)

3. Sąd – atrybut ten określa Boga: Bóg jest sędzią sprawiedliwym, Bóg codziennie gniewa się na bezbożnego. (Psalm 7:11)

4. Walka – atrybut ten określa Boga: PAN, wasz Bóg, który idzie przed wami, będzie walczyć za was, tak jak wam uczynił w Egipcie na waszych oczach (5 Mojż. 1:30)

Przejdźmy do kolejnych wersów gdzie zobaczymy rozwinięcie i uzupełnienie pierwotnych atrybutów Boga

12. Jego oczy były jak płomień ognia, a na jego głowie było wiele koron. I miał wypisane imię, którego nikt nie zna, tylko on sam.

13. Ubrany był w szatę zmoczoną we krwi, a jego imię brzmi: Słowo Boże.

Wers 12 odnosząc się do Bożej wszechwiedzy przekazuje informację, która obala mit Jehowitów

1. Oczy jak płomień ognia – atrybut określa przenikliwość i wszechwiedzę Boga: I patrzyłem, aż trony zostały postawione, a Odwieczny zasiadł; jego szata była biała jak śnieg, a włosy jego głowy jak czysta wełna, jego tron jak ogniste płomienie, a jego koła jak płonący ogień. Strumień ognia wypływał i tryskał sprzed niego. (Dan. 7:9-10)
.
tekst Daniela warto porównać z wcześniejszym opisem Chrystusa: Jego głowa i włosy były białe jak biała wełna, jak śnieg, a jego oczy jak płomień ognia Jego stopy podobne do mosiądzu, jakby w piecu rozżarzonego (Obj. 1:14-15) oraz I został przemieniony przed nimi: jego oblicze zajaśniało jak słońce, a jego szaty stały się białe jak światło (Mat. 17:2)

Dobitnie widzimy, że w obu przypadkach mowa o Odwiecznym Bogu, który jest ogniem trawiącym (Hebr. 12:29) na co wskazują identyczne cechy:

a. biała szata,
b. białe włosy jak wełna,
c. wyeksponowany wewnętrzny ogień

2. Wiele koron na głowie – atrybut wszechwładzy przynależny jedynie Bogu: Jahwe króluje, przyoblekł się w majestat, odział się Jahwe i przepasał potęgą; (Psalm 93:1) oraz Jahwe królować będzie na wieki wieczne. (2 Mojż. 15:18)
.
3. Szata zmoczona we krwi – odnosi się do sądu wykonanego osobiście przez Boga: Sam jeden tłoczyłem prasę i spośród ludu nie było ze mną nikogo. Tłoczyłem go w swoim gniewie i deptałem go w swojej zapalczywości, aż pryskała jego krew na moje szaty, poplamiłem całą swą odzież. (Izaj. 63:3)
.
4. Nieznane Imię Słowo Boże – znajomość odnosi się nie do wiedzy lecz relacji (więcej w artykule Imię, którego nie zna nikt): Wszystko zostało mi dane od mego Ojca i nikt nie zna Syna, tylko Ojciec, ani nikt nie zna Ojca, tylko Syn i ten, komu Syn zechce objawić (Mat. 11:27)

Jeśli Jezus nie jest Bogiem i imienia Jezusa nie zna nikt tylko on sam, to relacji z Synem Bożym nie posiada Bóg Ojciec. Mamy zatem do czynienia logicznym zaprzeczeniem, gdzie Ojciec nie zna Syna, jest to zatem idol, ludzki twór a nie Bóg Pisma (Psalm 44:21; 139:1-4; 147:4-5; Dzieje 1:24) łatwo to dowieść przy pomocy następujących implikacji:

a. Jezus posiada imię znane tylko Jemu samemu, które brzmi Słowo Boże. Zatem należy je rozumieć jako dzieło zbawienia i osobistą relację do tego dzieła (Chrystus, Słowo Boże jest autorem zbawienia)
.
b. Imię to jest także imieniem nadanym wszystkich zbawionym, które zna (posiada osobistą relację do dzieła zbawienia) tylko odbiorca i nadawca imienia czyli Jezus (Obj. 2:17; 19:12 – symbolika białych kamieni wskazuje na Bożą akceptację odbiorcy imienia, która stała się możliwa wyłącznie przez dzieło Chrystusa, por. Kol. 1:12-15)
.
c. Jeśli  zatem Jezus Chrystus jest autorem zbawienia i nie jest Bogiem to Bóg nie jest autorem zbawienia, ponieważ nie zna imienia Jezusa (nie posiada z Nim osobistej relacji), co jest fałszem (Tyt. 1:3-4)
/

Następujący kontekst fragmentu

Teraz czas na wers następujący po omawianym fragmencie. Tu ewidentnie zauważymy iż Dowódca niebieskich zastępów zostaje uhonorowany jako zwycięzca w bitwie. Ten, który siedzi na białym koniu, ubrany w szatę zmoczoną we krwi pokonał przeciwnika jakim był antychryst i jego wojska.

17. I zobaczyłem jednego anioła stojącego w słońcu. I zawołał donośnym głosem do wszystkich ptaków latających środkiem nieba: Chodźcie, zgromadźcie się na ucztę wielkiego Boga;

Tekst jasno i wyraźnie przenosi nas do Jom Jahwe, dnia odpłaty Wielkiego Boga, końcowego momentu Wielkiego Ucisku, do bitwy Armageddon. Kluczowym momentem powyższego tekstu będzie uczta wielkiego Boga spożywana przez ptactwo. To natychmiast wprawionego czytelnika Pisma kieruje do tekstu Ezechiela, gdzie czytamy iż bitwa będzie dowodzona i prowadzona bezpośrednio przez Boga Jahwe.

Ezech. 39:1-4 1.Ty więc, synu człowieczy, prorokuj przeciwko Gogowi i mów: Tak mówi Pan BÓG: Oto jestem przeciwko tobie, Gogu, naczelny księciu w Meszek i Tubal. 2. Zawrócę cię i zostawię z ciebie tylko szóstą część, wyprowadzę cię z północnych stron i wprowadzę cię na góry Izraela. 3. Wytrącę twój łuk z twej lewej ręki i wybiję twoje strzały z twej prawej ręki. 4. Na górach Izraela padniesz ty i wszystkie twoje zastępy oraz ludy, które będą z tobą. Wydam cię na pożarcie ptactwu, wszelkim istotom skrzydlatym i zwierzętom polnym

Uczta Wielkiego Boga określa pobojowisko gdzie ogromna, niezliczona rzesza ciał wojsk podległych antychrystowi zostanie pokonana tchnieniem ust Pana Jezusa. Dokona tego nikt inny jak Wielki Bóg Syn, to On zapowiedział, że od początku do końca będzie miał kontrolę nad przebiegiem wydarzeń. To nikt inny jak osobiście

  • Pan Bóg będzie walczył przeciw narodom,
  • Pan Bóg pozbawi ich broni,
  • Pan Bóg sprawi, że padną trupem,
  • Pan Bóg uczyni to słowem swoich ust,
  • Pan Bóg wyda ich na pożarcie ptactwu.

Również Izajasz nie pozostawia wątpliwości co do faktu osobistego zaangażowania Boga Jahwe w bitwie Armageddon, porównajmy dwa paralelne teksty Pisma:

Stary Testament Izaj. 66:15-16 Nowy Testament Obj. 19:12-15
Oto bowiem Jahwe przyjdzie w ogniu, Jego oczy były jak płomień ognia,
a jego rydwany będą jak wicher, by wylać zapalczywość swego gniewu i ukazać swoją grozę w płomieniu ognia;  A wojska w niebie podążały za nim (Synem Bożym) na białych koniach, ubrane w bisior biały i czysty. 
Gdyż Jahwe będzie sądził ogniem i mieczem wszelkie ciało, a wielu będzie pobitych przez Jahwe A z jego ust wychodził ostry miecz, aby nim pobił narody.

Ponownie jedynie duchowy ślepiec nie widzi iż Jezus Chrystus nie tyle reprezentuje Boga Jahwe lecz jako istota jest Bogiem Jahwe:

  • Bóg Jahwe osobiście przychodzi w ogniu, jest to Pan Jezus, dowodzą to Jego oczy
  • Rydwany czyli wojsko podąża za Bogiem Jahwe czyli Panem Jezusem
  • Bóg Jahwe sądzi mieczem wychodzącym z Jego ust, oraz ogniem
    .

Konkluzje

Powyższe dowody jednoznacznie wskazują na tragiczny w skutkach błąd Świadków Strażnicy. Chrystus jest Bogiem Jahwe, drugą Osobą Boga Trójjedynego na co wskazuje szereg Jego Boskich atrybutów (wierność, prawdziwość, jurysdykcja, wszechwładza oraz imię) wyrażonych przez kontekst zmyślnie pominięty w interpretacji przedstawionej przez Ciało Kierownicze.

Jeśli jednak przyjąć definicję Jehowitów jakoby Chrystus był archaniołem, nie pozostaje nam inne wyjście niż zaakceptować fakt iż Bóg Jahwe jest archaniołem Michałem, co implikuje kolejne problemy natury metafizycznej dotyczące istoty Boga:

  • albo stworzył się sam z niebytu jako Bóg (niedorzeczność)
  • albo też będąc Bogiem stworzył się jako archanioł (brak potwierdzenia w Słowie)
  • ewentualnie przyjął na siebie drugą naturę, anielską, czemu zaprzecza tekst Bo zaiste nie przyjął natury aniołów, ale potomstwa Abrahama Hebr. 2:16).


.

Na zakończenie przywołane zostanie wczesnochrześcijańskie świadectwo wiary, gdzie zanegowana została idea jakoby Syn Boży  był aniołem, czy też archaniołem. Tekst powstał między 130 a 200 rokiem i jest wyjaśnieniem doktryny chrześcijańskiej Diognetowi, greckiemu dostonijkowi, który chciał zapoznać się z powszechnym nauczaniem Kościoła. Stąd tekst reprezentuje wiarę powszechną, gdzie Syn Boży nazwany jest Bogiem wcielonym.

“Nie posłał ludziom, jakby ktoś sobie mógł wyobrazić, jakiegoś sługi, czy to anioła, czy archanioła, jednego z duchów zawiadujących sprawami ziemskimi lub z tych, którym zlecono rządy w niebie, lecz samego Architekta i Budowniczego wszechświata.“ – List do Diogneta, 7.2

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email