Analiza wiecznego Synostwa Chrystusa

utworzone przez | sty 26, 2018 | Chrystologia: nauka o Chrystusie, Egzegezy, Trynitologia

Odwieczna relacja

Hebr. 1:5 Do którego bowiem z aniołów powiedział kiedykolwiek: Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem? I znowu: Ja będę mu Ojcem, a on będzie mi Synem?

Pismo rzeczywiście przedstawia relację między Bogiem Ojcem a Chrystusem Synem jako odwieczną relację Ojciec-Syn. Synostwo Chrystusa nie jest rolą przyjętą w Jego wcieleniu.

Propozycja o przyjęciu roli Syna wynikał często ze studiowania Listu do Hebrajczyków, który wydaje się mówić o zrodzeniu Syna przez Ojca jako wydarzeniu, które ma miejsce w pewnym momencie: „Ja ciebie dziś zrodziłem”; „Ja będę mu Ojcem, a on będzie Mi Synem”.

Ten werset przedstawia bardzo trudne pojęcia.

Zrodzenie

Zwykle mówi o pochodzeniu danej osoby. Co więcej, synowie są zazwyczaj podporządkowani swoim ojcom. Dlatego trudno dostrzec, w jaki sposób odwieczny związek między Ojcem a Synem może być zgodny z doskonałą równością i wiecznością wśród Osób Trójcy.

Wniosek, do jakiego można dojść jest taki, że tekst świadczy o miejscu dobrowolnego poddania się, na które Chrystus zszedł w Swej inkarnacji

Filip. 2:5-8 5. Niech będzie w was takie nastawienie umysłu, jakie też było w Chrystusie Jezusie; 6. Który, będąc w postaci Boga, nie uważał bycia równym Bogu za grabież; 7. Lecz ogołocił samego siebie, przyjmując postać sługi i stając się podobny do ludzi; 8. A z postawy uznany za człowieka, uniżył samego siebie i był posłuszny aż do śmierci, i to śmierci krzyżowej.
.
Jan 5:19 Wtedy Jezus im odpowiedział: Zaprawdę, zaprawdę powiadam wam: Syn nie może nic czynić sam od siebie, tylko to, co widzi, że czyni Ojciec. Co bowiem on czyni, to i Syn czyni tak samo.

Równość z Ojcem

Tytuł „Syn Boży„, gdy odnosi się do Chrystusa w Piśmie Świętym, zawsze mówi o Jego Boskości i absolutnej równości z Bogiem co do istoty, a nie o Jego dobrowolnym podporządkowaniu. Żydowscy przywódcy z czasów Jezusa doskonale to rozumieli.

Jan 5:18 Dlatego Żydzi tym bardziej usiłowali go zabić, bo nie tylko łamał szabat, ale mówił, że Bóg jest jego Ojcem, czyniąc się równym Bogu.

Powyższy fragment mówi, że Żydzi chcieli Go zabić, oskarżając Go o bluźnierstwo „ponieważ nie tylko łamał szabat, ale mówił, że Bóg był jego Ojcem, czyniąc się równym Bogu„. W tamtej kulturze, dorosły syn dostojnika był uznawany równym w pozycji i przywilejach co ojciec Ten sam szacunek, należny królowi, był przyznawany jego dorosłemu synowi.

W końcu syn był tej samej istoty co jego ojciec, spadkobiercą wszystkich praw i przywilejów ojca, a więc równy pod każdym znaczącym względem. Kiedy więc Jezus został nazwany „Synem Bożym„, wszyscy rozumieli to jako tytuł Bóstwa, czyniącym go równym Bogu i (co ważniejsze) tej samej istoty, co Ojciec. Właśnie dlatego przywódcy żydowscy uważali tytuł „Syna Bożego” za wielkie bluźnierstwo.

Jeśli synostwo Jezusa oznacza Jego Boskość i całkowitą równość z Ojcem, to nie może być tytułem, który odnosi się tylko do Jego wcielenia. W rzeczywistości, główny sens tego, co oznacza „synostwo” (I z pewnością dotyczy to Boskiej istoty Jezusa), musi odnosić się do wiecznych atrybutów Chrystusa, a nie tylko do ludzkości, którą przyjął.
.

Wieczne pochodzenie Syna

Wieczne pochodzenie Syna jest to wieczny i konieczny akt pierwszej osoby Trójcy, przez który On, wewnątrz Boskiego Bytu, jest gruntem dla drugiego osobowego istnienia takiego samego jak Jego własne, i obdarza drugą osobę całkowitą Boską esencją, bez żadnych podziałów, wyobcowania czy zmiany.

Zrodzenie w Psalmie 2 i Hebrajczyków 1 nie jest wydarzeniem, które ma miejsce w czasie.

Hebr. 1:5 Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem
.
Psalm 2:7 Ty jesteś moim Synem, ja ciebie dziś zrodziłem.

Chociaż na pierwszy rzut oka wydaje się, że Pismo posługuje się terminologią o czasowym wydźwięku („Ja ciebie dziś zrodziłem„), kontekst Psalmu 2:7 wyraźnie jest odniesieniem do odwiecznego Bożego postanowienia. Rozsądnie jest więc wywnioskować, że zrodzenie wspomniane tutaj odnosi się do wieczności, a nie do punktu w czasie.
.

Znaczenie symboliczne

Język doczesny należy zatem rozumieć jako symboliczny, a nie dosłowny. Większość teologów zdaje sobie z tego sprawę i kiedy mają do czynienia z synostwem Chrystusa, posługują się terminem „wieczne pochodzenie„. Nie przepadamy za tym wyrażeniem. W słowach Spurgeona jest to „termin, który nie przekazuje nam żadnego wielkiego znaczenia, po prostu zasłania naszą ignorancję„. Aczkolwiek sama koncepcja jest biblijna. Pismo odnosi się do Chrystusa jako „Jednorodzonego Syna„

Jan 1:14 A to Słowo stało się ciałem i mieszkało wśród nas (i widzieliśmy jego chwałę, chwałę jako jednorodzonego od Ojca), pełne łaski i prawdy
.
Jan 1:18 Boga nikt nigdy nie widział. Jednorodzony Syn (niektóre manuskrypty zawierają frazę μονογενὴς Θεὸς monogenes Theos – jednorodzony Bóg) który jest w łonie Ojca, on nam o nim opowiedział.
.
Jan 3:16 Tak bowiem Bóg umiłował świat, że dał swego jednorodzonego Syna, aby każdy, kto w niego wierzy, nie zginął, ale miał życie wieczne.
.
Jan 3:18 Kto wierzy w niego, nie będzie potępiony, ale kto nie wierzy, już jest potępiony, bo nie uwierzył w imię jednorodzonego Syna Bożego.
.
 Hebr. 11:17 Przez wiarę Abraham, wystawiony na próbę, ofiarował Izaaka. On, który otrzymał obietnicę, złożył w ofierze jednorodzonego syna

Greckie słowo tłumaczone jako „jednorodzony” to μονογενής monogenes. Jego znaczenie ma związek z wyjątkowością Chrystusa. Dosłownie można go przetłumaczyć jako „jedyny w swoim rodzaju” – a jednak wyraźnie oznacza również, że jest On tej samej istoty, co Ojciec. To jest samym sednem tego, co rozumie się przez wyrażenie „jednorodzony”.
.

Poczęty z Ducha a nie z Ojca

Stwierdzenie, że Chrystus jest „zrodzony” samo w sobie jest pojęciem trudnym. W sferze stworzenia termin „zrodzony” mówi o pochodzeniu potomstwa. Zrodzenie syna oznacza jego poczęcie – punkt, w którym powstaje. Niektórzy w ten sposób zakładają, że „jednorodzony” odnosi się do poczęcia ludzkiego Jezusa w dziewiczym łonie Marii.

Jednak Mateusz przypisuje poczęcie się wcielonego Chrystusa Duchowi Świętemu, a nie Bogu Ojcu. Zrodzenie, o którym mowa w Psalmie 2 i Jana 1:14 jest czymś więcej niż pojęciem człowieczeństwa Chrystusa w łonie Marii.

Mat. 1:20 To bowiem, co się w niej poczęło, jest z Ducha Świętego.

Syn współistotny Ojcu

I rzeczywiście, istnieje inne, bardziej istotne znaczenie dla idei „zrodzenia”, niż tylko pochodzenie potomstwa. W projekcie Boga, każde stworzenie rodzi potomstwo „według swego rodzaju„

1 Mojż. 1:11-12 11. Potem Bóg powiedział: Niech ziemia zrodzi trawę, rośliny wydające nasiona i drzewo urodzajne przynoszące owoc według swego rodzaju, którego nasienie będzie w nim na ziemi. I tak się stało. 12. I ziemia wydała trawę, rośliny wydające nasienie według swego rodzaju i drzewo przynoszące owoc w którym było nasienie według swego rodzaju. I Bóg widział, że to było dobre.
.
1 Mojż. 1:21-25 21. I Bóg stworzył wielkie wieloryby i wszelkie pływające istoty żywem, które hojnie wydały wody, według ich rodzaju oraz wszelkie ptactwo skrzydlate według jego rodzaju. I Bóg widział, że to było dobre. 22. Bóg błogosławił je, mówiąc: Bądźcie płodne i rozmnażajcie sięo, i wypełniajcie wody morskie, a ptactwo niech się rozmnaża na ziemi. 23. I nastał wieczór i poranek, dzień piąty. 24. Bóg powiedział też: Niech ziemia wyda istoty żywe według swego rodzaju: bydło, zwierzęta pełzające i zwierzęta ziemi według swego rodzaju. I tak się stało. 25. I Bóg uczynił zwierzęta ziemi według swego rodzaju i bydło według swego rodzaju, i wszelkie zwierzęta, które pełzają po ziemi według swego rodzaju. I Bóg widział, że to było dobre.

Potomstwo posiada dokładne podobieństwo rodzica. Fakt, że syn jest płodzony przez ojca, gwarantuje, że syn jest w istocie taki jak ojciec. To sens, jaki Pismo Święte chce przekazać, gdy mówi o zrodzeniu Chrystusa przez Ojca.
.

Syn Boży nie jest istotą stworzoną

Jan 1:1-3 1. Na początku było Słowo, a Słowo było u Boga i Bogiem było Słowo. 2. Ono było na początku u Boga. 3. Wszystko przez nie się stało, a bez niego nic się nie stało, co się stało.
.
Mich. 5:2 Ale ty, Betlejem Efrata, choć jesteś najmniejsze wśród tysięcy w Judzie, z ciebie jednak wyjdzie mi ten, który będzie władcą w Izraelu, a jego pochodzenie jest od dawna, od dni wiecznych.

Nie miał początku, ale był tak ponadczasowy jak sam Bóg. Dlatego „zrodzenie” wspomniane w Psalmie 2 i jego odnośniki nie mają nic wspólnego z Jego pochodzeniem. Ale ma to wszystko związek z faktem, że jest On tej samej istoty, co Ojciec.

Wyrażenia takie jak „wieczne pochodzenie„, „Jednorodzony Syn” i inne odnoszące się do synostwa Chrystusa muszą być rozumiane w tym znaczeniu: użyte są dla podkreślenia absolutnej jedności istoty między Ojcem a Synem. Innymi słowy, takie wyrażenia nie mają na celu wywołania idei prokreacji; mają one przekazać prawdę o istotnej jedności między osobami Trójcy.
.

Podsumowanie

Relacje między człowiekiem a synem są jedynie ziemskimi obrazami nieskończenie większej rzeczywistości niebiańskiej. Ta prawdziwa, archetypiczna relacja Ojciec-Syn istnieje wiecznie w Trójcy. Wszystkie inne są jedynie ziemskimi replikami, niedoskonałymi, ponieważ są związane w naszej skończoności, a jednak ilustrują istotną wieczną rzeczywistość.

Skoro synostwo Chrystusa dotyczy całego Jego Bóstwa, ktoś może się zastanawiać, dlaczego odnosi się to do Drugiej Osoby Trójcy, a nie do Trzeciej? W końcu nie mówimy o Duchu Świętym jako o Synu Bożym, prawda? Czy jednak nie jest On również tej samej istoty, co Ojciec? Oczywiście, że jest. Pełna, nierozcieńczona, niepodzielna istota Boga należy do Ojca, Syna i Ducha Świętego. Bóg jest tylko jedną istotą; a jednak istnieje On w trzech Osobach.

Trzy Osoby są równe, ale nadal są Osobami odrębnymi. A główne cechy, które odróżniają Osoby, są zawinięte we właściwości sugerowane imionami Ojca, Syna i Ducha Świętego. Teologowie nazwali te właściwości ojcostwem, filiacją i spiracją. To, że takie rozróżnienia są kluczowe dla naszego zrozumienia Trójcy Świętej, jasno wynika z Pisma Świętego.

Dlatego potwierdzamy doktrynę wiecznego synostwa Chrystusa, uznając ją za tajemnicę, której nie powinniśmy głęboko podważać.

Na podstawie, źródło

Tłumaczył Tomasz Faszcza

Zobacz w temacie

Print Friendly, PDF & Email