Wy jesteście solą ziemi; lecz jeśli sól zwietrzeje, czym ją posolą? Na nic się już nie przyda, tylko na wyrzucenie i podeptanie przez ludzi. Mat. 5:13
Spis treści
Interpretacja Arminian
Zakłada, że powyższy fragment naucza o utracie zbawienia. Występuje tu logika:
- sól ziemi to człowiek wierzący
- smak soli to wiara wierzącego
- zwietrzenie soli to utrata wiary
- niemożliwość posolenia to utrata zbawienia
Podsumować może to poniższa wypowiedź
Nasz Pan pokazuje tu, że wierny, lud Boży może odpaść od łaski i utracić swój zachowawczy i wzbudzający łaknienie Prawdy wpływ na innych oraz stać się całkowicie bezużytecznym, nadającym się jedynie na zniszczenie
Jest to błędna interpretacja Słów Jezusa
Kontekst geograficzno-kulturowy
Właściwe zrozumienie nauczania Jezusa musimy rozpocząć od kontekstu geograficzno-kulturowego. Sól używana w tamtych czasach przez Żydów pochodziła z Jebel-Usdum, wybrzeży Morza Martwego i była znana pod wiele mówiącą nazwą Sól Sodomy. Ta metaforyczna nazwa wyraźnie oddaje ideę nieczystości. Tak jak Sodoma była grzeszna tak sól z Jebel-Usdum była nieczysta, skażona. I tak np. bliskowschodni podróżnik Maundrell w 1690 roku poinformował o hałdach tamtejszej soli, która częściowo straciła smak.
Sól zarówno konserwuje jedzenie jak i nadaje mu smak. Czysta sól nigdy nie traci swych właściwości, lecz sól spotykana w rejonach Morza Martwego jest skażona gipsem oraz innymi minerałami, przez to może mieć gorszy smak lub stracić swe właściwości konserwujące. Taką mineralną sól używano jedynie do wysypywania dróg, by wyplenić rosnące na nich chwasty.
Wnioski: zwykła, czysta sól nigdy nie traci smaku. Smak traci tylko sól skażona.
.
Dalszy kontekst Pisma
Używając słów powyższej ilustracji widzimy, że oczyszczenie „soli sodomskiej” czyli niewierzących, dokonane jest przez ofiarę na krzyżu
- Hebr. 1:3 Który, będąc blaskiem jego chwały i wyrazem jego istoty i podtrzymując wszystko słowem swojej mocy, dokonawszy oczyszczenia z naszych grzechów przez samego siebie, zasiadł po prawicy Majestatu na wysokościach;
Wierzący przestają być solą sodomską i stają się oczyszczeni krwią Jezusa. Pamiętajmy, że oczyszczona sól nie może zwietrzeć. Wierzący zawsze jest czysty ponieważ krew Chrystusa go oczyszcza (1 Jana 1:7 krew Jezusa Chrystusa, jego Syna, oczyszcza nas z wszelkiego grzechu) zatem nie może przestać być czysty, ponieważ oczyszczany jest nieustannie. Warunek ten można podważyć wyłącznie odrzucając doskonałość ofiary Pana Jezusa.
Wnioski: widzimy zatem, że w ilustracji o zwietrzeniu soli Pan Jezus nauczał o niezbawionych. Grupa ta za chwilę zostanie bliżej ukazana. Skażeni grzechem zawsze będą precz wyrzuceni. Pytanie retoryczne „czymże ją nasolą?” odnosi się do niemożliwości samozbawienia człowieka niewierzącego.
.
Referent
Jezus kieruje słowa o zwietrzeniu soli nie do jednostki lecz do grupy, do chrześcijaństwa jako całości, jako ruchu. Wiemy, że w domu Bożym, który jest kościołem Boga żywego, filarem i podporą prawdy (1 Tym. 3:15) znajdziemy zarówno osoby wierzące jak i niewierzące.
- Gal 2:4 A to z powodu wprowadzonych fałszywych braci, którzy się wkradli, aby wyszpiegować naszą wolność, jaką mamy w Chrystusie Jezusie, aby nas zniewolić.
- Judy 1:4 Wkradli się bowiem pewni ludzie, od dawna przeznaczeni na to potępienie, bezbożni, którzy łaskę naszego Boga zamieniają na rozpustę i wypierają się jedynego Pana Boga i naszego Pana Jezusa Chrystusa.
.
Scriptura Scripturam Interpretarum
Jan 6:27-30 27 Moje owce słuchają mego głosu i ja je znam, a one idą za mną. 28 A ja daję im życie wieczne i nigdy nie zginą ani nikt nie wydrze ich z mojej ręki. 29 Mój Ojciec, który mi je dał, większy jest od wszystkich i nikt nie może wydrzeć ich z ręki mego Ojca. 30 Ja i Ojciec jedno jesteśmy.
- Prawdziwi wierzący są posłuszni przykazaniom, wers 27
- Mają życie wieczne, wers 28
- Chrystus nie utraci ani jednego wierzącego, niezależnie od zaistniałych okoliczności, wersy 28-30
- Nad wiecznym bezpieczeństwem uniemożliwiającym utratę życia wiecznego przez wierzącego czuwa Bóg. Dwie ręce, Boga Syna i Boga Ojca trzymają zbawionych przy Bogu, tak, że utrata zbawienia jest niemożliwa.
- Bóg Duch Święty działa od wewnątrz w prawdziwie wierzącym, przez co ten jest zawsze posłuszny przykazaniom, nie jest w stanie odejść od Pasterza
Jer. 32:40 I uczynię z nimi przymierze wieczne, że się nie odwrócę od nich, abym im nie miał dobrze czynić; nadto bojaźń moją dam do serca ich, aby nie odstępowali ode mnie. - Święci zawsze wytrwają w wierze ponieważ Trójjedyny Bóg to zabezpiecza
.
Znaczenie fragmentu Mat. 5:13
Jeśli Chrześcijaństwo, od którego zależy zdrowie świata, jest w danym wieku czy też w danym terenie tylko nominalne, lub też gdy nie zawiera zbawiających prawd, bez których świat marnieje, to „konserwujące i oczyszczające właściwości soli” czyli nauka o zbawieniu i upamiętaniu nie zostanie przekazana światu a nominalne chrześcijaństwo składające się z niewierzących ludzi zostanie „wyrzucone precz” czyli zniszczone.
. .
Podsumowanie
Żyjące w samozwiedzeniu, nominalne chrześcijaństwo, składające się z fałszywych braci jest jedynym referentem słów Jezusa. Ludzie ci nigdy nie byli zbawieni, choć uważali się za światłość świata i sól tej ziemi. Osoby takie nie mają szansy na samozbawienie (potrzebne tu efektywne usprawiedliwienie przez krew Jezusa i narodzenie z góry). Fragment z całą pewnością nie naucza o utracie zbawienia prawdziwie wierzącego.
