utworzone przez Reformator | gru 10, 2018 | Egzegezy, Soteriologia: nauka o zbawieniu
Gal. 2:4-5 4 z powodu wprowadzonych fałszywych braci, którzy się wkradli, aby wyszpiegować naszą wolność, jaką mamy w Chrystusie Jezusie, aby nas zniewolić. 5 Nie ustąpiliśmy im ani na chwilę i nie poddaliśmy się, aby pozostała wśród was prawda ewangelii.Nie ustąpiliśmy im ani na chwilę i nie poddaliśmy się, aby pozostała wśród was prawda ewangelii.
Zagrożenia dla prawdy Słowa
Dzisiejsi „Bohaterowie Wiary”, to każdy z nas (jak i całe zbory) – świadczący indywidualnie, że pokłada całkowite zaufanie w Boże obietnice;
- w łasce zbawienia z wiary
- w wolności od panowania grzechu w naszym nowym życiu
- w pragnieniu do przestrzegania Ewangelii, jako woli Bożej
W głoszeniu Dobrej Nowiny dziś, często mamy do czynienia z trzema – głównymi grupami zwiedzionych (oszukanych) ludzi w Bożym przekazie:
- niewierzący w Boskość Chrystusa
- wierzący w Boskość Chrystusa, ale mający nauki wykraczające poza Ewangelię Chrystusa
- przyjmujący innego ducha
Symbolicznie i skrótowo uważam, można im odpowiedzieć tak:
Kto nie ma w sercu nauki o Jezusie Chrystusie, jako Bogu i Zbawicielu, to znaczy, że nie ma nic; a kto pragnie należeć do Chrystusa – Ewangelii Jego przestrzegać będzie!
.
(więcej…)
utworzone przez Reformator | gru 6, 2018 | Chrześcijańska moralność, Egzegezy
Okoliczności powstania Listu
Dzisiaj chciałbym zacząć krótką rozprawkę na temat Listu Św. Pawła do Filemona. List ten został napisany między 60-62 r naszej ery kiedy Paweł był w więzieniu. Od Filemona uciekł niewolnik o imieniu Onezym, który przypadkowo trafił do Rzymu. Paweł go napotkał na swojej drodze i dowiedział się czyim był niewolnikiem. Przy okazji Paweł spowodował, za sprawą Ducha Świętego, że Onezym się nawrócił.
Teraz chciałbym po kolei omówić poszczególne wersety tego listu.
(więcej…)
utworzone przez Reformator | lis 19, 2018 | Charyzmania, Egzegezy
Uzdrowienie w pakiecie zbawienia
Chciałbym poruszyć temat, który jest kontrowersyjny w dzisiejszych kościołach ewangelicznych i nie tylko. Jest to ruch, który kładzie nacisk na to, że nam, którzy wierzymy w Chrystusa, uzdrowienie należy się jak przysłowiowa miska psu, podobnie zresztą i pieniądze.
Ruch ten wierzy, że jako wierzący w Chrystusie mamy dostęp do błogosławieństw, że możemy czerpać uzdrowienie i bogactwo finansowe, że Chrystus nam to gwarantuje poprzez swoją łaskę. Pogląd ten głoszą różne kościoły charyzmatyczne i zielonoświątkowe. Niestety, nie ma on poparcia w Piśmie Świętym co postaram się udowodnić.
Najpierw chciałbym podać wersety jakie zwolennicy tego poglądu cytują aby uzasadnić swoje racje.
(więcej…)
utworzone przez Reformator | lis 18, 2018 | Chrześcijańska moralność, Eklezjologia: nauka o kościele
Sprawa wielkiej wagi
Kwestia przynależności do lokalnej wspólnoty wierzących jest bardzo ważna dla ludzi narodzonych na nowo. Popularnie się mówi, ze ktoś jest członkiem takiego czy innego zboru. Nie chodzi tu, czy ktoś formalnie jest zapisany na liście, ale czy naprawdę uczestniczy w życiu duchowym i społecznym lokalnej wspólnoty ludzi wierzących.
W Liście do Hebrajczyków mamy następujące napomnienie:
Hebr. 10:25 ‘‘...nie opuszczając wspólnych zebrań naszych, jak to jest u niektórych w zwyczaju…”
Znając negatywną formę napomnienia, można bez trudu odczytać co oznacza ten przekaz w formie pozytywnej:
”Zachęcam wszystkich do uczestniczenia we wspólnych naszych spotkaniach”
(więcej…)
utworzone przez Reformator | lis 7, 2018 | Charyzmania
Mat. 12:24 Ale faryzeusze, usłyszawszy to, powiedzieli: On nie wypędza demonów inaczej, jak tylko przez Belzebuba, władcę demonów.
Faryzeusze a Duch Święty
Chrystus Pan posiadał Ducha Świętego (Mat. 3:16 i ujrzał Ducha Bożego zstępującego jak gołębica i przychodzącego na niego) i działał w Jego mocy (Łuk. 4:1 A Jezus, pełen Ducha Świętego, wrócił znad Jordanu i został zaprowadzony przez Ducha na pustynię).
Faryzeusze, którzy sami uznawali się za dzieci Boże (Jan 8:33 Czy ty jesteś większy od naszego ojca Abrahama, który umarł?), Ducha Świętego nie rozpoznali lecz nazwali Belzebubem, czyli diabłem (On nie wypędza demonów inaczej, jak tylko przez Belzebuba, władcę demonów).
W ten sposób zwiedzeni przez diabła bluźnili Bogu odcinając się od zbawienia.
Ktoś pomyśli, że to najgorsze co mogło się wydarzyć. Że odrzucenie Ducha i Jego dzieła, nazwanie Boga diabłem jest ostateczną formą zwiedzenia. Z tym twierdzeniem można było się zgodzić jeszcze do niedawna. Czemu? Ponieważ stała się rzecz o wiele gorsza.
(więcej…)
utworzone przez Reformator | paź 29, 2018 | Charyzmania, Zgubna droga
Religijne pranie mózgu
Pomimo że liczba ludzi uczęszczających do kościołów ewangelicznych w Polsce wzrasta nie ma powodu do radości. Ludzie pojawiający się w kościołach, poza przypadkami nawrócenia, to w większości kwestia inżynierii społecznej przywleczonej z Ameryki już w latach 90 tych. Panowie od imprez masowych i jawni zwodziciele NWO jak Rick Warren od kilku dekad silnie oddziałują na Polaków.
To oddziaływanie jest o tyle silniejsze w Polsce niż w USA gdyż Polacy z reguły nie są przyzwyczajeni do tak ostrej formy marketingu typu:
- ”today and only today” (dzisiaj i tylko dzisiaj)
- ”right now, no later” ( teraz, nie później)
(więcej…)
utworzone przez Reformator | paź 10, 2018 | Charyzmania
Wszystko badajcie
Proszę otwórzcie Biblie na 1 Jana 4, 1 Jana 4. Chciałbym przeczytać wam fragment Pisma, który tyczy się bezpośrednio naszego tematu. 4 rozdział 1 Listu Jana. Pozwólcie, że przeczytam pierwszych 8 wersetów:
Umiłowani, nie wierzcie każdemu duchowi, ale badajcie duchy, czy są z Boga, gdyż wielu fałszywych proroków wyszło na świat. Po tym poznacie Ducha Bożego: każdy duch, który wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, jest z Boga. Każdy zaś duch, który nie wyznaje, że Jezus Chrystus przyszedł w ciele, nie jest z Boga. Jest to duch antychrysta, o którym słyszeliście, że nadchodzi, i już teraz jest na świecie. Dzieci, wy jesteście z Boga i zwyciężyliście ich, ponieważ ten, który jest w was, jest większy niż ten, który jest na świecie. Oni są ze świata, dlatego mówią o świecie, a świat ich słucha. My jesteśmy z Boga. Kto zna Boga, słucha nas, kto nie jest z Boga, nie słucha nas. Po tym poznajemy ducha prawdy i ducha błędu. Umiłowani, miłujmy się wzajemnie, gdyż miłość jest z Boga i każdy, kto miłuje, narodził się z Boga i zna Boga. Kto nie miłuje, nie zna Boga, gdyż Bóg jest miłością
Chciałbym zwrócić waszą uwagę na werset 1. “Badajcie duchy.” Prawo, lub nakaz od apostoła Jana: “badajcie duchy.” “Duchy” znaczy “osoby.” “Badajcie,” dokimazō jest terminem używanym w metalurgii, by ocenić czystość metalu. Badajcie osoby, czy są ludźmi, czy aniołami. Badajcie ludzi.
W 1 Tes. 5:21-22 również zostało nam przypomniane byśmy to robili: “Proroctw nie lekceważcie. Wszystko badajcie” – to samo słowo zostało użyte byśmy badali to, co słyszymy.
(więcej…)
utworzone przez Reformator | paź 8, 2018 | Charyzmania, Teologia systematyczna
Wstęp
Tytułem naszego popołudniowego seminarium jest „Słowo od Boga? Ocena Współczesnego Daru Proroctw”.
Podtytuł w zasadzie definiuje cel sesji. Chcemy przyjrzeć się proroctwom współczesnego ruchu charyzmatycznego i porównać je ze Słowem Bożym. Na początku chciałbym wtrącić dygresję, wiele z materiału, którym będziemy się zajmować tego popołudnia można znaleźć w książce „Inny Ogień” (Strange Fire), którą otrzymacie jutro.
Jednak uważam za ważne, aby od początku zdefiniować kilka terminów. Jednym z nich jest „Charyzmatyk”.
(więcej…)
utworzone przez Reformator | paź 3, 2018 | Charyzmania, Historia chrześcijaństwa, Teologia biblijna
Wstęp
Prosto z Reformacji XVI wieku wybrzmiał odgłos trąby, który zdobył serce Bożych ludzi. Ten odgłos trąby był wezwaniem do działania, znanym nam jako Sola Scriptura, co po łacinie oznacza “jedynie Pismo”. Służyło ono jako fundament dla czterech innych sola: sola gratia, sola fide, solus Christus oraz soli Deo Gloria. Pięć z nich łączą się tak naprawdę w jedno prawdziwe stwierdzenie, w jedną deklarację prawdy na temat zbawiającej ewangelii Jezusa Chrystusa. Pomyślcie o tym w następujący sposób.
Wyobraźcie sobie wspaniałą starożytną świątynię, w której fundamentem, na którym wszystko spoczywa, jest sola scriptura, wszystko to, w co wierzymy, wszystko to, czego przestrzegamy, wszystko, co jest drogie naszym duszom spoczywa na mocnym fundamencie sola scriptura. Rzym powiedział, że przestrzegamy Pisma, ale jest to Pismo i… Pismo i kościelne tradycje, Pismo i kościelna hierarchia, Pismo i rada kościoła, Pismo i autorytet papieża, a Reformatorzy powracając do Biblii powiedzieli:
„Nie, to jest sola scriptura”
Jest to tylko Pismo. A jeśli cokolwiek innego zostanie dodane do fundamentu kościoła, to pojawią się pęknięcia w fundamencie i nie utrzyma on nauczania i głoszenia ewangelii Jezusa Chrystusa. Sprzeciwili się również anabaptystom i libertynom, którzy chcieli dodać swoje sny, wizje, nowe objawienia i swoje prorocze objawienia. Reformatorzy powiedzieli:
„Nie, ma być tylko Pismo”
(więcej…)
utworzone przez Reformator | paź 2, 2018 | Charyzmania, Teologia systematyczna
Wstęp
Cóż, to zawsze szczególny przywilej być tu z powrotem w Grace Church, to jest nasz kościół ojczysty, to Kościół, z którego czujemy, że zostaliśmy wysłani, nasze serca są tutaj, John. Dziękujemy za twoją wierność, wszyscy naśladujemy twoją wiarę i doceniamy twoją obronę prawdy. To tutaj nauczyłem się, że jeśli chcesz kochać Pana, musisz nienawidzić wszystkich którzy chcą Go zastąpić. A jeśli masz zamiar miłować Jego prawdę, musisz nienawidzić błędne doktryny.
Dzisiejszego poranka będę miał przywilej rozważyć zagadnienie cesasjonizmu (wstrzymania niektórych darów Ducha Świętego)
(więcej…)
utworzone przez Reformator | wrz 26, 2018 | Rzymski katolicyzm, Soteriologia: nauka o zbawieniu, Teologia biblijna
O ewangelikalizmie
Pytanie: Czy mógłbyś zdefiniować czym jest ewangelikalizm?
James White: Aha, zaczynamy trudnym pytaniem. Dawniej łatwo było to zrobić, ponieważ można było zdefiniować Ewangelię, i kilka rzeczy, które definiowały ewangelikalizm takie jak
- poddanie się biblijnemu autorytetowi,
- biblijnej ewangelii,
- powrotowi Jezusa Chrystusa
- konserwatywnemu biblizmowi.
Niestety dzisiaj, szczególnie w krajach zachodnich ludzie identyfikowani jako ewangelicy odstają bardzo od tego standardu. Mam nadzieję, że tak nie jest w miejscu skąd pochodzicie, ale tak może się stać, a jeśli tak jeszcze nie jest, prawdopodobnie tak będzie, ponieważ nawet takie doktryny jak Trójca zostają naruszone między ludźmi identyfikującymi się jako ewangelicy.
(więcej…)
utworzone przez Reformator | wrz 18, 2018 | Rzymski katolicyzm
O herezjach
Słowo herezja wywodzi się z języka greckiego (hairesis – wybór, zdanie, przekonanie) i już św. Paweł używał tego określenia w odniesieniu do fałszu, zgubnych nauk i odszczepieństwa
1 Kor. 11:19 Bo muszą być między wami herezje, aby się okazało, którzy są wypróbowani wśród was.
.
Gal. 5:20 Bałwochwalstwo, czary, nienawiść, niezgoda, zawiść, gniew, spory, kłótnie, herezje;
.
Tyt. 3:10 Heretyka po pierwszym i drugim upomnieniu unikaj;
.
2 Piotra 2:1 Byli też fałszywi prorocy wśród ludu, jak i wśród was będą fałszywi nauczyciele, którzy potajemnie wprowadzą herezje zatracenia, wypierając się Pana, który ich odkupił, i sprowadzą na siebie rychłą zgubę.
Z czasem, kiedy pojęciem tym zaczął posługiwać się Kościół rzymskokatolicki, herezją zwykło się już nazywać wszelkie poglądy, także te poprawne w świetle Pisma Świętego, o ile odstępowały one od tradycji i dogmatów ogłoszonych przez sobory i papieży.
Nasuwa się zatem pytanie: jakie poglądy – z biblijnego punktu widzenia – można uznać za heretyckie?
(więcej…)
utworzone przez Reformator | wrz 13, 2018 | Ekumenizm, Rzymski katolicyzm
Rzymski sukkub
Sukkub – demon o wyglądzie pięknej kobiety, którego celem jest skuszenie do współżycia seksualnego. Sukkuby zbierały nasienie od uwiedzionych mężczyzn, przekazywały je inkubom, które nim zapładniały kobiety. W mitologii dzieci powstałe w taki sposób miały być szczególnie podatne na wpływ szatana.
Czym jest kościół watykański? To piękna kobieta kusząca do duchowego nierządu wszystkich władców świata. To duchowy sukkub pełen wszelkiej nieczystości, plugastwa i doktrynalnego odstępstwa. To twór powstały na kanwie Imperium Rzymskiego, od którego skopiował świecki sposób zarządzania strukturami i wyboru hierarchów. Tak jak w Rzymie Imperator uznawany był za boga, tak i papież. Kto współżyje z papiestwem płodzi duchowe bękarty.
(więcej…)
utworzone przez Reformator | wrz 10, 2018 | Chrystologia: nauka o Chrystusie
Zmartwychwstanie w Starym Testamencie
W Starym Testamencie możemy znaleźć doktrynę mówiącą o zmartwychwstaniu zarówno wszystkich ludzi jak i o zmartwychwstaniu Chrystusa. Pojawia się ona już w Księdze Hioba, który prawdopodobnie żył w czasach Abrahama. W jego deklaracji wiary czytamy:
Hioba 19:25-27 Wiem bowiem, że mój Odkupiciel żyje i że w ostateczny dzień stanie na ziemi. A choć moja skóra się rozłoży, to w swoim ciele ujrzę Boga. Ujrzę go ja sam, ujrzą go moje oczy, a nie kto inny, choć moje nerki zniszczały w moim wnętrzu
(więcej…)
utworzone przez Reformator | wrz 6, 2018 | Chrystologia: nauka o Chrystusie
Ofiara za grzechy
Pismo Święte mówi o śmierci Chrystusa jako ofierze złożonej za grzech całego świata. Dlatego Jan Chrzciciel przedstawił Jezusa następującymi słowami:
Jana 1:29…Oto Baranek Boży, który gładzi grzech świata
Jezus umarł, a jego śmierć była substytutem, w zastępstwie nie tylko Żydów ale wszystkich ludzi wybranych do zbawienia.
Obj. 5:9 zostałeś zabity i odkupiłeś nas dla Boga przez swoją krew z każdego plemienia, języka, ludu i narodu.
I chociaż samo słowo “substytut” nie jest terminem biblijnym, to jednak pogląd, że Chrystus jest substytutem grzeszników, jest stale potwierdzany w Piśmie Świętym. Dzięki Jego zastępczej śmierci, wszystkie sprawiedliwe i niezmierzone sądy i wyroki Boże przeciwko grzesznikom zostały przeniesione na Chrystusa. Wynik tego zastąpienia jest sam w sobie tak prosty i oczywisty, jak sama ofiara. Zbawiciel wziął na siebie ciężar Bożych wyroków skierowanych przeciwko grzesznikowi, na miarę pełnej satysfakcji sprawiedliwego Boga. Aby móc otrzymać oferowane przez Boga wieczne zbawienie człowiek musi jedynie wierzyć w dobrą nowinę, że Chrystus umarł za jego grzechy i w ten sposób uznać Pana Jezusa jako swego osobistego Zbawiciela.
(więcej…)
utworzone przez Reformator | wrz 3, 2018 | Chrystologia: nauka o Chrystusie
Dwie prawdy
Rozważając przyjście w ciele Jezusa Chrystusa należy przyjąć dwie istotne prawdy:
1. Chrystus jest w sensie absolutnym jednocześnie prawdziwym Bogiem i prawdziwym człowiekiem.
2. Gdy stał się ciałem, odłożył wprawdzie na bok swoją chwałę, jednak nie odstąpił w żadnym wypadku od swej boskości.
(więcej…)
utworzone przez Reformator | sie 30, 2018 | Ekumenizm, Rzymski katolicyzm
Przywłaszczając sobie imiona Boga
Papież nazywany jest „Ojcem Świętym” (patrz encyklika papieża Leona XIII). Jest również nazywany„naszym Najświętszym Panem”, papież Pius X (patrz przysięga kardynałów).
Słowo Boże mówi, że Ojciec Święty to jedno z imion Boga oraz że Pan jest jeden
Jan 17:11 Ojcze święty, zachowaj w twoim imieniu tych, których mi dałeś, aby byli jedno jak i my
.
Efez. 4:5 Jeden jest Pan
(więcej…)
utworzone przez Reformator | sie 28, 2018 | Chrystologia: nauka o Chrystusie
Inkarnacja wiecznego Syna
Będąc jednocześnie prawdziwie Bogiem i prawdziwie czowiekiem Jezus Chrystus jest Osobą identyczną i jednocześnie różniącą się od synów ludzkich. Biblia w jasny sposób określa Jego podobieństwo do ludzi:
Jana 1:14 A to Słowo stało się ciałem i mieszkało wśród nas (i widzieliśmy jego chwałę, chwałę jako jednorodzonego od Ojca), pełne łaski i prawdy
.
1 Tym. 3:16 A bez wątpienia wielka jest tajemnica pobożności: Bóg objawiony został w ciele, usprawiedliwiony w Duchu, widziany był przez anioły, głoszony był poganom, uwierzono mu na świecie, wzięty został w górę do chwały
.
Hebr. 2:14-17 14 Ponieważ zaś dzieci są uczestnikami ciała i krwi, i on także stał się ich uczestnikiem, aby przez śmierć zniszczyć tego, który miał władzę nad śmiercią, to jest diabła; 15 I aby wyzwolić tych, którzy z powodu lęku przed śmiercią przez całe życie podlegali niewoli. 16 Bo zaiste nie przyjął natury aniołów, ale potomstwa Abrahama. 17 Dlatego musiał we wszystkim upodobnić się do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym najwyższym kapłanem wobec Boga dla przebłagania za grzechy ludu
Biblia przedstawia Syna Bożego jako człowieka, który się urodził, żył, cierpiał i umarł wśród ludzi. Ale Pismo Święte uczy nas jednocześnie, że jest On inny niż my, nie tylko ze względu na nieskazitelny charakter swego ziemskiego życia, swej śmierci za nas, swego chwalebnego zmartwychwstania i wniebowstąpienia. Zasadnicza różnica polega na cudownej rzeczywistości Jego wiecznej preegzystencji.
(więcej…)
utworzone przez Reformator | sie 14, 2018 | Rzymski katolicyzm
Spowiedź jak rosyjska ruletka
Definicja spowiedzi dokonana przez papistów zrównuje wyznanie grzechów ludzkiemu agentowi z pokutą; agent Watykanu ma moc odpuszczania grzechów a przez to udzielenia spowiadającemu się czasowej łaski zbawienia. Czasowej, ponieważ popełnienie śmiertelnego grzechu ponownie odcina delikwenta od zbawienia, co wymaga ponownej spowiedzi. Tak więc zbawienie “po katolicku” jest jak gra w rosyjską ruletkę – nigdy nie wiadomo na co się trafi gdy śmierć nadejdzie, łaska z uczynków (oksymoron, sprzeczność okoliczności, por. Rzym. 11:6) czy zatracenie wieczne… Watykańska ruletka będzie nazwą właściwie oddającą ryzyko praktykowania wiary papistów. W ich grze nie ma zwycięzców.
Poniżej definicja sakramentu pokuty w rozumieniu Rzymskich katolików gdzie pośrednikiem do Boga nie jest bilibjny jedyny pośrednik, Pan Jezus (1 Tym. 2:5), lecz rzymski kapłan:
“Nazywa się go sakramentem spowiedzi, ponieważ oskarżenie – spowiedź z grzechów przed kapłanem jest istotnym elementem tego sakramentu… Nazywa się go sakramentem przebaczenia, ponieważ przez sakramentalne rozgrzeszenie wypowiedziane słowami kapłana Bóg udziela penitentowi “przebaczenia i pokoju”.” – KKK art. 4, 1424 Sakrament pokuty i pojednania
(więcej…)
utworzone przez Reformator | sie 13, 2018 | Trynitologia
Słowo uczy że jest jeden Bóg
5 Mojż 6:4 Słuchajże Izraelu: Pan, Bóg nasz, Pan jeden jest
Nie można czcić nikogo poza Bogiem
2 Mojż. 20:3 Nie będziesz miał bogów innych przede mną
Mamy czcić Syna tak samo jak Ojca
Jan 5:23 Aby wszyscy czcili Syna, jak czczą Ojca. Kto nie czci Syna, nie czci i Ojca, który go posłał
Zatem mamy czcić Syna jako Boga, ta sama cześć jaka należy się Ojcu przynależna jest Synowi. Nie można czcić nikogo innego jak Boga o tym mówi 2 Przykazanie. Słowo uczy jasno,że trzy osoby razem są jednym i jedynym Bogiem.
(więcej…)
